fbpx

ΤηςΛΩΡΗΣ ΚΕΖΑ από το Βήμα 6/6/2009,

tsiprasaO Αλέξης Τσίπρας κατηγορήθηκε για την τεχνική εταιρεία του. Ως πτυχιούχος του Πολυτεχνείου, τι έπρεπε να κάνει, να ανοίξει φαρμακείο; Επειδή λοιπόν δεν έστεκε και πολύ η επίθεση, υπογραμμίστηκε ότι στη σύσταση της εταιρείας αναφέρεται ότι αναλαμβάνει δημόσια έργα. Παρουσιάστηκε σαν να λειτουργεί μια κρυφο-κατασκευαστική και να χτίζει γέφυρες Πάτρα- Πρίντεζι. Δεν είπε κανείς ότι στην Ελλάδα υπάρχουν άλλες 30.000

τέτοιες εταιρείες ούτε ότι δεν υπάρχει ασυμβίβαστο. Αυτά βέβαια γίνονταν τότε. Την εποχή του διψήφιου. Τώρα ο πρόεδρος του Συνασπισμού δεν δέχεται και πολλές επιθέσεις. Τα ποσοστά κατακάθισαν και τα μίντια βρήκαν νέο παιχνιδάκι. Κανακεύουν αλλού, στον ιδεολογικά ασαφή χώρο των Πρασίνων. Ετσι, αν ο κ. Τσίπρας ως πολιτικός μηχανικός ήξερε ότι δεν χτίζονται κάστρα στην άμμο, ως πολιτικός έμαθε ότι δεν αλλάζει ο τόπος με κάποιες δημοσκοπήσεις. Το πολιτικό σκηνικό δεν ανατρέπεται ούτε χτυπιέται ο δικομματισμός. Δεν είναι κάτι που γίνεται εύκολα ούτε συμβάλλει σε αυτό η εύνοια των δημοσκόπων.

Τις τελευταίες ημέρες ο κ. Αλέξης Τσίπρας επανέφερε εμφατικά την προοπτική μιας τρίτης δύναμης. Απηύθυνε έκκληση σε όσους θεωρεί δυνητικούς συνεργάτες. Πόσο μάταιο μπορεί να είναι το σχέδιό του; Οι Οικολόγοι- Πράσινοι, αν δεν ξεφουσκώσουν όπως η ΠολΑν (που χτύπησε εννιάρι στις ευρωεκλογές αλλά έμεινε απέξω στις εθνικές), θα διαπραγματεύονται υπουργεία. Το έχουν πει, δεν θα τους κακόπεφτε μια συνεργασία, πόσο μάλλον με τους ταγούς της πράσινης ιπποτροφίας. Τι έχει να προσφέρει ο νεαρός πρόεδρος στο νεαρό κόμμα, πέρα από σχέδια επί χάρτου και αντιπολίτευση; Αξιολόγησε όμως το φαινόμενο: «Εχουν επιλέξει να μαζέψουν ψήφους χαλαρής συμπάθειας και χαλαρής διαμαρτυρίας. Αλλά έτσι πολύ λίγα μπορούν να καταφέρουν για την περιβαλλοντική υπόθεση». Το αριστερό προσκλητήριο αφορούσε και το ΚΚΕ, παρά το γεγονός ότι «περιχαρακώνεται και εξαντλεί τη ρητορική του στην προσπάθεια να αποδείξει ότι είναι η μοναδική Αριστερά στον τόπο» . Επέμεινε στην πρόταση συσπείρωσης σε τρίτο πόλο παρ΄ ότι ήξερε πως κάτι τέτοιο θα ήταν δύσκολο. Είχε πει πέρυσι: «Το ΚΚΕ είναι ένα βαθύτατα εγωκεντρικό κόμμα. Η ηγεσία του δεν καταδέχεται ούτε να διαδηλώσει με άλλους, ακόμα κι αν αυτοί οι άλλοι είναι κοινωνικοί φορείς».

Το πιο εύκολο θα ήταν να κατηγορήσουμε τον κ. Αλέξη Τσίπρα για επικοινωνιακό τρικ, ότι δηλαδή δεν τον ενδιαφέρει ο τρίτος πόλος αλλά πάει να κλέψει κουκιά από συγγενικά κόμματα (έστω με μακρινή συγγένεια, τριτοξάδελφα). Αν είχε ταλέντο στα τρικ, θα είχε ρίξει νερό στο κρασί του στα γεγονότα του Δεκεμβρίου. Την ώρα που οι μαγαζάτορες θρηνούσαν για τζαμαρίες, ο κ. Τσίπρας τσάτιζε τον φιλήσυχο, αποχαυνωμένο τηλεθεατή με τις φράσεις: «Ενα πρωτόγνωρο κύμα οργής και αγανάκτησης πλημμυρίζει δρόμους, πλατείες, σχολεία και σχολές. Μια ιδιότυπη αυθόρμητη νεανική εξέγερση μετασχηματίζει σε κραυγή τα λόγια που τούτες τις ώρες είναι στο στόμα κάθε σκεπτόμενου δημοκρατικού πολίτη. Δεν πάει άλλο. […] Είμαστε όλοι κομμάτι αυτής της αυθόρμητης εξέγερσης που ζητά αξιοπρέπεια και δικαίωμα στη ζωή». Αυτά έλεγε ο κόκκινος Αλέξης, όταν ο μέσος Ελληνας έλεγε πως θέλει να πιάσει τους πιτσιρικάδες και να τους αστράψει δυο χαστούκια. Την ίδια ανθρωποδιωκτική στάση είχε και με το γήπεδο του Παναθηναϊκού. Εχει κόστος να τα βάζεις με τους οπαδούς και με τους μεγαλοεργολάβους. Εχει όμως μεγαλύτερο κόστος, ακόμη κι αν δεν είναι ορατό, να επιτρέψεις να χτιστεί κάθε εκατοστό γης και να γίνει η πόλη ένα απέραντο εμπορικό κέντρο.

Με αφορμή το ντιμπέιτ ειπώθηκε ότι ο κ. Αλέξης Τσίπρας είναι κάτι σαν «αρχηγός demisec». Τον έχουν δηλαδή εκεί για να τον μοστράρουν ως νέο πρόσωπο αλλά δεν του έχουν εμπιστοσύνη στα δύσκολα. Η συζήτηση περιστράφηκε γύρω από μια τηλεοπτική εμφάνιση, για να προβληθεί κάποιο εσωκομματικό δημοκρατικό έλλειμμα. Εκεί βρίσκεται το έλλειμμα ή στα άλλα κόμματα, όπου οι υποψήφιοι ευρωβουλευτές διορίζονται από τον πρόεδρο και ο πρόεδρος κληρονομεί την καρέκλα του; Βάλτε ένα επιπλέον μειονέκτημα: ο κ. Τσίπρας χρησιμοποιεί δευτερεύουσες προτάσεις, πιάνει πολλές οπτικές, ζυγίζει τα πράγματα. Χωρίς τσιτάτα δεν πιάνεται ο πολύς ο κόσμος. Το πρόβλημα λοιπόν του προέδρου είναι το πρόβλημα εν γένει της εναλλακτικής Αριστεράς. Ασκεί πολιτική, δεν κάνει σόου.

Share This