Ελευθεροτυπία, ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ – 02/01/2009ΜΕ ΤΟΝ ΒΑΓΓΕΛΗ ΧΑΤΖΗΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Θεωρία, Λογοτεχνία, Αριστερά
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΚΩΣΤΑΣ ΒΟΥΛΓΑΡΗΣ
«ΤΟ ΠΕΡΑΣΜΑ», ΣΕΛ. 267
Πανεπιστημιακοί, κριτικοί, μεταφραστές, ποιητές, δοκιμιογράφοι και φιλόσοφοι συγκατοικούν σ’ έναν τόμο με κεντρικό άξονα αναφοράς τη σχέση της Αριστεράς με τη θεωρία και τη λογοτεχνία. Η συζήτηση μεταξύ τους έγινε από τις στήλες των «Αναγνώσεων», του ενθέτου της κυριακάτικης «Αυγής» για τον χώρο του βιβλίου, της λογοτεχνίας και των ιδεών. Οπως παρατηρεί στο προλογικό της σημείωμα η Ρένα Δούρου, κατά τη διάρκεια της συζήτησης τα πάντα περίπου ετέθησαν εν αμφιβόλω με «την έγνοια να βρεθούν εκείνες οι απαντήσεις που δεν ικανοποιούν απλώς την ανάγκη να εγκαθιδρυθούν καινούριες “αλήθειες” και βεβαιότητες στη θέση εκείνων που κατέρρευσαν, αλλά να ανοιχτούν νέοι ορίζοντες, που θα αντιστοιχούν στις απαιτήσεις των καιρών». Στον τόμο συνεργάζονται οι Δημήτρης Αγγελάτος, Νάντια Βαλαβάνη, Γιώργος Βέης, Κώστας Βούλγαρης, Αλεξάνδρα Δεληγιώργη, Δημήτρης Δημηρούλης, Στέφανος Δημητρίου, Τιτίκα Δημητρούλια, Αλέξης Ζήρας, Τάκης Καγιαλής, Λήδα Καζαντζάκη, Δημήτρης Καργιώτης, Ανδρέας Καρίτζης, Βαγγέλης Κάσσος, Βασίλης Λαμπρόπουλος, Αρης Μαραγκόπουλος, Νίκος Μαυρέλος, Γιώργος Μερτίκας, Γιάννης Μηλιός, Κωνσταντίνος Μπάσιος, Γιώργος Μπλάνας, Δημήτρης Παπανικολάου, Πέπη Ρηγοπούλου, Στέφανος Ροζάνης, Γιώργος Ρωμανός, Δημήτρης Σεβαστάκης, Νικόλας Σεβαστάκης, Πέτρος – Ιωσήφ Σπανγκανέλλης, Αγγελική Σπυροπούλου, Γιώργος Σταθάκης, Ευκλείδης Τσακαλώτος, Κώστας Χριστόπουλος και Χρήστος Χρυσόπουλος. Τι ήταν αυτό που οδήγησε τους υπεύθυνους του τόμου στη διοργάνωση της συζήτησης; Οπως παρατηρεί και πάλι η Δούρου: «Ο πολιτικός χώρος του οποίου η καταστατική πράξη ίδρυσής του υπήρξε η θεωρία, αυτός ο χώρος που ορίζεται ή οφείλει να ορίζεται ως η παράταξη της θεωρίας, δείχνει αμήχανος: για πολύ καιρό χάθηκαν, σπαταλήθηκαν τα αναλυτικά του εργαλεία, είτε από ανοχή για τους πολυποίκιλους ζντανοφισμούς είτε από τον εγκλωβισμό σε μια ουσιοκρατική θέση, που θέλει τα συμφέροντα της εργατικής τάξης να έχουν αξιωματική θέση σε μια μεθοδολογία θρησκευτικού discourse». Δεν υπάρχει, νομίζω, κανείς που να μη θέλει την έξοδο από μια τέτοια κατάσταση. Είθε να ακολουθήσουν και άλλα εγχειρήματα, να ανοίξουν κι άλλοι δρόμοι και να δημιουργηθούν περισσότερες προϋποθέσεις για γόνιμο και αδογμάτιστο διάλογο.
