Ομιλία Ρένας Δούρου, μέλος της ΚΠΕ του ΣΥΝ, στη 2η Πανελλαδική Σύσκεψη ΣΥΡΙΖΑ
Λειτουργία ΣΥΡΙΖΑ
Το Δίκτυο Γυναικών επιδιώκει σε μια κρίσιμη συγκυρία για το ΣΥΡΙΖΑ, τον τόπο αλλά και διεθνώς να εμπλουτίσει τις προγραμματικές μας διαδικασίες με τη διάσταση των γυναικείων διεκδικήσεων και του φεμινιστικού προτάγματος. Οι υποδειγματικές για ολόκληρο το ΣΥΡΙΖΑ διαδικασίες του Δικτύου Γυναικών έχουν στόχο την επαφή μας με τις τοπικές επιτροπές, τα συνδικάτα, τις φεμινιστικές οργανώσεις, τις νέες και τους νέους, τις εργαζόμενες και τους εργαζομένους, τις μετανάστριες, τις φοιτήτριες για να καταλήξουμε σε κινητοποιήσεις, στη δράση, στο δρόμο, εκεί που η αριστερά μας παλεύει να υλοποιήσει τα προγράμματά της.
Στον ένα αυτό χρόνο λειτουργίας του Δικτύου κατορθώσαμε να λειτουργήσουμε και να παρέμβουμε σε μία σειρά κρίσιμων ζητημάτων για την αριστερά αλλά και για την κοινωνία, όπως το ασφαλιστικό, το θέμα του επωνύμου των γυναικών, την αμέριστη συμπαράστασή μας στην αγωνίστρια Κωνσταντίνα Κούνεβα.
Η ουσιαστική μας παρέμβαση δεν περιορίζεται στον αριθμό και την πληθώρα των παρεμβάσεών μας, η σημασία της δράσης του δικτύου έγκειται σε αυτό ακριβώς που ακούστηκε αρκετές φορές σε αυτήν την αίθουσα ως ζητούμενο για τη λειτουργία του ΣΥΡΙΖΑ, στην οριζόντια και δημοκρατική, δηλαδή λειτουργία μας.
Χωρίς «ηγετικές» φυσιογνωμίες σε γνωστούς ρόλους, χωρίς διαγκωνισμούς και ηγεμονικές συμπεριφορές με σεβασμό στην εκπροσώπηση της μειοψηφικής άποψης προχωρήσαμε με συναίνεση.
Με περισσή αλαζονεία ίσως για τα αυτιά κάποιων σας καλώ εκ μέρους του Δικτύου να παρακολουθήσετε τις διαδικασίες μας για να αντιληφθούμε τι σημαίνει εξωστρεφή δράση με επίκεντρο τα προβλήματα των νέων γυναικών και όχι τις προσωπικές φιλοδοξίες. Για αυτό και σήμερα είμαστε έτοιμες να καταθέσουμε μια σειρά από προσθήκες στο προγραμματικό λόγο και δράση του ΣΥΡΙΖΑ για την κοινωνία των δυο φύλων.
Για μια κοινωνία των δύο φύλων
Οι σχέσεις εξουσίας των ανδρών επί των γυναικών και η ανισότητα των δυο φύλων δεν αποτελεί καινοτομία του καπιταλισμού. Ήταν εκεί από τα πριν. Η νεοφιλελεύθερη καπιταλιστική παγκοσμιοποίηση έχοντας ως σύμμαχο τις πατριαρχικές, σεξιστικές αντιλήψεις στην τωρινή κρίση του συστήματος που οι λαοί ασφυκτιούν πολλαπλασιάζει αυτές τις διακρίσεις με τρόπο αδυσώπητο
Σταθερή επιδίωξη της ριζοσπαστικής αριστεράς πρέπει να είναι η ανάδειξη αυτής της σχέσης εξουσίας και ο αγώνας για την εξάλειψή της σε συνδυασμό με τους άλλους αγώνες οι οποίοι τέμνονται με το ζήτημα της ανισότητας φύλου, στο δημόσιο όσο και στον ιδιωτικό χώρο.
Ο καπιταλισμός έχει εντάξει στην πολιτική του ατζέντα τον παραδοσιακό-συντηρητικό ρόλο των γυναικών σύμφωνα με τον οποίο πρωταρχική τους αποστολή είναι η υποκατάσταση των κοινωνικών υπηρεσιών το κόστος των οποίων θέλει όσο το δυνατόν περισσότερο να συρρικνώσει.
Οι γυναίκες σήμερα παρουσιάζονται σε διπλάσια ποσοστά άνεργες, επισφαλώς εργαζόμενες, με μεγάλα διαστήματα εκτός εργασίας, με χαμηλούς μισθούς και συντάξεις.
Η φτώχεια πλήττει σε μεγάλο βαθμό τις γυναίκες υπεύθυνες μονογονεϊκών οικογενειών, όπως και τις μετανάστριες.
Οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές στην Ελλάδα πλήττουν τα εργασιακά δικαιώματα των γυναικών περαιτέρω, επιδεινώνοντας ένα ήδη σκληρό εργασιακό παρόν και μέλλον.
Οι σεξιστικές αντιλήψεις και οι παραδοσιακοί ρόλοι νομιμοποιούνται με την απουσία κοινωνικού κράτους, συστήματος υγείας και φροντίδας, εκπαίδευσης σε θέματα φύλου, ισάριθμης συμμετοχής των γυναικών σε όλους τους θεσμούς της πολιτείας.
Οι γυναίκες αναγκάζονται να ανταποκρίνονται σε διπλά και τριπλά ωράρια, στην εργασία, στο σπίτι, στη φροντίδα παιδιών και ηλικιωμένων.
Αντί να ικανοποιηθεί το πρόταγμα του φεμινιστικού κινήματος για απελευθέρωση της προσωπικότητας και του σώματος των γυναικών υπό τον έλεγχο των ανδρών, αυξάνεται η εμπορευματοποίηση της εμφάνισης και της σεξουαλικότητας τους μέσα από τα πρότυπα που επιβάλλονται πρωτίστως από τα ΜΜΕ και που αναπαράγουν τους στερεότυπους ρόλους των δυο φυλών και τη βία κατά των γυναικών.
Παγκόσμια, αλλά και στο πλαίσιο των χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, οι γυναίκες πεθαίνουν λόγω της ενδοοικογενειακής βίας, οι δείκτες της φτώχειας αυξάνονται, ο ρατσισμός διογκώνεται με πρώτα θύματα τις μετανάστριες, το trafficking εξαπλώνεται θέτοντας σε άμεσο κίνδυνο πολλές γυναίκες που ζουν σε καθεστώς τρόμου και ανασφάλειας.
Η εκπροσώπηση των γυναικών στους θεσμούς της πολιτείας και της κοινωνίας βρίσκεται στην Ελλάδα στο χαμηλότερο επίπεδο από όλη την ΕΕ, και απαιτείται τόσο η πολιτική βούληση και οι κοινωνικές παρεμβάσεις, όσο και οι καταστατικές και νομικές ρυθμίσεις για να προχωρήσουμε στην ισάριθμη εκπροσώπηση των δυο φύλων.
Έχουμε κατακτήσει την εμπειρία των φεμινιστικών κινημάτων έχουμε αγωνιστεί για αιτήματα και διεκδικήσεις που τώρα είναι ακόμα περισσότερα επίκαιρα.
Αιτήματα για κράτος πρόνοιας, για ίσες ευκαιρίες στην εργασία, στη σύνταξη για όλες μας, για τις μετανάστριες, για εξίσωση των μισθών, για καταπολέμηση των παραδοσιακών αντιλήψεων, για θέσπιση νόμου-πλαισίου εναντία στη βία των γυναικών, για καταπολέμηση του σεξισμού, για τερματισμό των διακρίσεων λόγω επιλογής σεξουαλικής ταυτότητας και προσανατολισμού.
Τα παραπάνω και άλλα πολλά δεν αποτελούν απλώς «ιδιαίτερα» προβλήματα του γυναικείου φύλου, αλλά πολιτικά ζητήματα που εντάσσονται στα οικουμενικά προτάγματα της αριστεράς.
Γιατί η αριστερά ή θα είναι και φεμινιστική ή δε θα υπάρχει.
