Της Καρολίνας Παπακώστα από ΤΑ ΝΕΑ
Γύρω στις 9.30 το πρωί χτύπησε το κουδούνι, συνεπής όπως πάντα. Μόλις άνοιξα, μου είπε σε σπαστά ελληνικά: «Καλημέρα, τι κάνετε; Πολύ ωραία μέρα έξω». Αν και οι περισσότεροι φτάνουν στη δουλειά τους προετοιμασμένοι για μια ακόμη μέρα ρουτίνας, η κ. Νατάσα μπαίνει στο σπίτι χαμογελαστή. Ξεκινά αμέσως χωρίς να χάνει λεπτό. Αν και αλλάζει για να φορέσει τα ρούχα της δουλειάς, το χαμόγελο δεν φεύγει ούτε στιγμή από τα χείλη της.
Ενώ πίνω τον καφέ μου με ρωτά κάτι, δεν καταλαβαίνω όμως. Προσπαθεί να μου εξηγήσει. «Τα ελληνικά μου δεν είναι καλά. Τρία χρόνια εδώ κι ακόμη δεν ξέρω καλά», μου λέει με παράπονο. Δεν το βάζει κάτω, προσπαθεί να σκεφτεί, τις έχει ακούσει τις λέξεις, απλά θέλει χρόνο. Όσο ψάχνει, απολογείται, με τις φίλες της μιλά ουκρανικά και οι περισσότερες «κυρίες» δεν της μιλούν ενώ δουλεύει. Έχει ειλικρινή διάθεση επικοινωνίας. Όταν σου λέει καλημέρα, φαίνεται στα μάτια της ότι δεν το κάνει τυπικά, στο εύχεται πραγματικά. Γι΄ αυτό θέλει να μάθει να συνεννοείται. «Αλλά χωρίς εξάσκηση πώς;» αναρωτιέται. «Προσπαθώ με σίριαλ. Κάθε απόγευμα στις 7.00» συνεχίζει. Είναι ο μόνος τρόπος που της μένει για να ακούσει ελληνικές λέξεις και να προσπαθήσει να τις βάλει μέσα σε ένα πλαίσιο, ώστε να καταλάβει τη σημασία τους.
Οι γυναίκες που βοηθούν τις «κυρίες» στην καθαριότητα του σπιτιού είναι συνήθως μετανάστριες. Η μέση Ελληνίδα «κυρία» από την άλλη είναι συνήθως η ενσάρκωση του μικροαστισμού και αντιμετωπίζει τη γυναίκα που της καθαρίζει ως τη μοναδική ευκαιρία που έχει να γίνει έστω και για μερικές ώρες το «αφεντικό». Κάποιες καθαρίστριες μπορεί να μην είναι καλοί άνθρωποι. Μπορεί να μην εκτιμήσουν ποτέ «το ψωμί που τους προσφέρεις»- για να χρησιμοποιήσω μια αγαπημένη φράση των «αφεντικών». Μπορεί να μην έχουν καμία διάθεση να κάνουν τη δουλειά. Δεν αντιλέγω.
Ωστόσο, παραμένουν εργαζόμενες όπως όλοι μας.
Κάθε εργασιακή σχέση πρέπει να βασίζεται στον αλληλοσεβασμό. Αν τον απαιτούμε από τον εργοδότη μας, υποθέτω πρέπει να τον προσφέρουμε και σε αυτούς που εργάζονται για εμάς. Αν κάτι δεν μας ικανοποιεί, μπορούμε απλά να διακόψουμε τη συνεργασία. Το να τις προσβάλλουμε με τη συμπεριφορά μαςγιατί το να μη μιλάς σε κάποιον, να μην του δίνεις την ευκαιρία να σου πει δυο λόγια, να τον αγνοείς, ισοδυναμεί με προσβολή- δεν ωφελεί κανέναν.
