Μήνυμα ότι “κανείς δεν περισσεύει” στέλνει με συνέντευξή της στη “Σ” η Ρένα Δούρου, μέλος της Κεντρικής Πολιτικής Επιτροπής και υπεύθυνη Διεθνών Σχέσεων του Συνασπισμού. Αναφερόμενη στα εσωκομματικά προβλήματα του ΣΥΝ, τονίζει ότι “κάθε διαζύγιο είναι εις βάρος των παιδιών”, ενώ δεν κρύβει ότι στον κόσμο της Αριστεράς “υπερτερεί κατά πολύ η δικαιολογημένη οργή και ο θυμός” και τονίζει: “Χάσαμε το πιο μεγάλο πλεονέκτημά μας, το ηθικό”!
Ποιο συναίσθημα κυριαρχεί μετά την σύσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ; Είναι η ελπίδα που ανέφερε ο Αλέκος Αλαβάνος ή η οργή, ο θυμός, η απογοήτευση που επίσης έδωσαν το “παρών”;
Αν σας έλεγα πως ήταν όλα μαζί, θα ήταν μια απάντηση μάλλον προβλέψιμη. Γιατί και οργή υπήρχε, και θυμός και απογοήτευση και ελπίδα. Φοβάμαι, όμως, ότι υπερτερεί κατά πολύ η δικαιολογημένη οργή και ο θυμός του κόσμου της αριστεράς. Η κατάσταση είναι δύσκολη. Οι μετεκλογικές αντιπαραθέσεις έπληξαν την εικόνα όλων και χάσαμε το πιο μεγάλο πλεονέκτημά μας, το ηθικό. Ξέρετε πως αυτό είναι το πιο δύσκολο να το ανακτήσουμε. Γκρεμίσαμε όσα είχαμε χτίσει. Δώσαμε μια αποκρουστική εικόνα, που δεν ταιριάζει με την κουλτούρα μας.
Παρ’ όλα αυτά, η πολιτική συμμετοχή είναι μια έλλογη πράξη. Αυτό που βίωσα εγώ, αυτό που βιώνουμε, είναι μια κρίση του πολιτικού μας χώρου. Είναι ευθύνη όλων να μη βουλιάξουμε σε αυτή την κρίση, να μη λειτουργήσουμε συναισθηματικά, αλλά να τη μετατρέψουμε σε κρίση ανάπτυξης. Ο καθένας μας, τα μέλη, η ηγεσία, όλοι οι αριστεροί, να δημιουργήσουμε τη διέξοδο.
Θα ξεπεράσετε τα προβλήματα ή ήρθε η ώρα για ένα διαζύγιο που θα σταματήσει, επώδυνα ίσως, την φθορά;
Όλα τα διαζύγια είναι εις βάρος των παιδιών…
Δηλαδή εις βάρος του πολιτικού μας στίγματος, το οποίο, πέρα από “πλειοψηφίες” και “μειοψηφίες”, εκπέμπεται ως συνισταμένη όλων των ρευμάτων. Το χάσμα δεν είναι αγεφύρωτο. Ο χώρος μας αντλεί τη δυναμική του από τη διαφορά των απόψεων, από τη διαφορετικότητα της πολιτικής κουλτούρας και της πολιτικής καταγωγής του καθενός, από τις διαφορετικές εκτιμήσεις για τη συγκυρία. Έχουμε μάθει να βρίσκουμε πεδίο συνεννόησης, έστω και με εκατέρωθεν υποχωρήσεις. Πρέπει να γίνει κατανοητό ότι ο ΣΥΝ είναι πολυτασικό κόμμα, έχει ρεύματα ιδεών και αντέχει τη διαφορετικότητα. Το ίδιο πρέπει να συμβεί και στον ΣΥΡΙΖΑ, αν θέλουμε να πορευτούμε μαζί.
Η ηγετική ομάδα και ο πρόεδρος θα μπορούσαν να είχαν αναλάβει πρωτοβουλίες για να “προστατέψουν” την ανανεωτική πτέρυγα;
Ο Αλέξης Τσίπρας είναι πρόεδρος όλου του κόμματος. Από την πλευρά της ηγεσίας του ΣΥΝ δεν υπάρχει καμία έκπτωση στις αποφάσεις της τελευταίας ΚΠΕ. Σε τελευταία ανάλυση κανείς δεν χρειάζεται προστασία… Αντίθετα, χρειάζεται ειλικρίνεια και πάνω απ’ όλα η παραδοχή, απ’ όλους, πως βρεθήκαμε όλοι μαζί μέσα από μια μακρά διαδικασία, που ξεκινά από τη Μεταπολίτευση και φθάνει μέχρι σήμερα. Η συνύπαρξή μας είναι στρατηγικό ζήτημα και σε αυτή τη βάση θα πρέπει να επιλύονται οι διαφορές. Και νομίζω ότι αφού παρακολουθήσατε κι εσείς το διήμερο, ήταν ξεκάθαρο, όχι μόνο στην ομιλία του προέδρου του ΣΥΝ αλλά και του προέδρου της κοινοβουλευτικής ομάδας, ότι κανείς δεν περισσεύει.
Τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ κάνουν αναφορές στην ηγεμονία της “ατζέντας Καρατζαφέρη”. Η εσωστρέφεια σας, συμβάλει σε αυτή την εξέλιξη ή η ξενοφοβία, ο ρατσισμός, ο εθνικισμός είναι “απόλαυση” για να παραφράσω τον τίτλο του βιβλίου σας Η Απόλαυση του Εθνικισμού;
Τα θέματα και οι αντιλήψεις που κυριαρχούν σε μια συγκυρία είναι αποτέλεσμα μιας σειράς παραμέτρων. Προφανώς και οι αδυναμίες του ΣΥΝ και του ΣΥΡΙΖΑ ανοίγουν “πεδίο δόξης λαμπρόν” για τον κ. Καρατζαφέρη. Βοηθάει, ωστόσο, η στάση της κυβέρνησης που από την επομένη των εκλογών συναγωνίζεται το ΛΑΟΣ. Δείτε τι ψηφίστηκε την προηγούμενη εβδομάδα στη Βουλή (τράπεζα DNA, κάμερες κλπ). Δυστυχώς συμβάλει και η φρασεολογία που χρησιμοποιεί η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, η δήλωση του κ. Παπανδρέου “περί μηδενικής ανοχής στη λαθρομετανάστευση”, έχει το χειρότερο δυνατό αντίκτυπο. Θα είναι καταστροφή, αν η σοσιαλδημοκρατία αγκαλιάσει το φόβο.
Πώς κρίνετε την προσπάθεια της κυβέρνησης να “βάλει τάξη” ή να “φιμώσει” κατ’ άλλους το διαδίκτυο ως blogger (dourou.blogspot και renadourou.gr);
Πριν δύο χρόνια ο πρωθυπουργός μιλούσε στην 1η Παγκόσμια “Διάσκεψη για τη Διακυβέρνηση του Διαδικτύου” και αναφερόταν στην ελευθερία και τη Δημοκρατία που προάγει το Ιnternet. Την ίδια στιγμή η Ελλάδα έμπαινε στη χορεία των κρατών (Κίνα, Ιράν, Τυνησία, Βιετνάμ) που οδηγούν στα αστυνομικά τμήματα χρήστες του Διαδικτύου, επειδή άσκησαν το δικαίωμα έκφρασης. Επρόκειτο για μια φαιδρή αλλά κυρίως τραγική ιστορία, χάρη στη μήνυση του γνωστού τηλεπωλητή Λιακόπουλου.
Ο ΣΥΝ έχει ανεβάσει τους τόνους έναντι της Τουρκίας, ζητώντας, επί της ουσίας, από την κυβέρνηση να “δυσκολέψει” την Ευρωπαϊκή πορεία της. Δεν αποτελεί το Ευρωπαϊκό “διαβατήριο” εγγύηση για καλύτερες διμερείς σχέσεις;
Η κυβέρνηση κινείται χωρίς πρωτοβουλίες. Φοβούμαι ότι έχουμε αφήσει τα πράγματα στον αυτόματο πιλότο. Έχουμε απεμπολήσει τα όποια οφέλη θα μπορούσαμε να έχουμε από το Ελσίνκι, έχουμε δαιμονοποιήσει τη Χάγη και περιμέναμε την επίσκεψη του προέδρου Ομπάμα στην Άγκυρα για να γίνει λόγος για την θεολογική σχολή της Χάλκης…
Από την πλευρά του ΠΑΣΟΚ έχουμε συνεχείς και εκ του ασφαλούς προτροπές για πιο «σκληρή» στάση. Δεν είναι λίγες οι φορές που τα δελτία τύπου του ΠΑΣΟΚ θα μπορούσαν να υπογράφονταν από τον κ. Αϊβαλιώτη. Είναι η λογική της τζάμπα αντιπολίτευσης. Μα ο λαϊκισμός, στα θέματα εξωτερικής πολιτικής, δεν είναι μόνο καταστροφικός αλλά και εξόχως επικίνδυνος.
Η ενταξιακή πορεία της Τουρκίας δεν προσφέρεται για επίδειξη “αδιαλλαξίας” και “ανένδοτης” στάσης. Αντίθετα, μπορεί να αξιοποιηθεί για την αντιμετώπιση των ελληνοτουρκικών διαφορών στη βάση του σεβασμού του Διεθνούς Δικαίου.
Η παγίδα της όξυνσης βοηθά μονάχα τα δελτία ειδήσεων.
