Tης Ρένας Δούρου, Δημοσιεύθηκε στο http://ecoleft.wordpress.com/
Τετάρτη 16 Φεβρουαρίου 2011
Τριακόσιοι άνθρωποι κάνουν απεργία πείνας, σε ένα κτίριο στην οδό Πατησίων και στη Θεσσαλονίκη πάνω από τρεις εβδομάδες. Αίτημά τους η νομιμοποίησή τους στη χώρα μας ύστερα από πολλά χρόνια δουλειάς ο καθένας τους, στην Κρήτη και αλλού. Είναι άραγε ένα αίτημα αβάσιμο, υπερβολικό ή, έστω, επικίνδυνο για την εθνική ασφάλεια της χώρας μας; Δεν χρειάζεται να είναι κανείς διδάκτορας Κοινωνικών Επιστημών για να δώσει αρνητική απάντηση. Οι 300 απεργοί πείνας – ο καθένας τους σίγουρα και μια ξεχωριστή ιστορία μιζέριας στην πατρίδα του και αναζήτησης καλύτερης τύχης στη χώρα μας – ζητούν το αυτονόητο: την αξιοπρεπή διαβίωση. Χωρίς να αναγκαστούν να στραφούν στην παραβατικότητα, στις κλοπές, στη διακίνηση ναρκωτικών, στην εκπόρνευση, και σε τόσα άλλα, τα οποία τα βλέπουμε και τα βιώνουμε καθημερινά, λίγα μέτρα πιο κάτω, στο κέντρο της Αθήνας, στην Ομόνοια και στα πέριξ της… Αξιοπρεπή εργασία, αξιοπρεπή διαβίωση… Είναι άραγε τόσα πολλά; Είναι άραγε τόσο δυσβάστακτο το βάρος που συνεπάγονται τα αιτήματα αυτά για την ελληνική πολιτεία; Για την κυβέρνηση φαίνεται ότι οι απαντήσεις στα ερωτήματα αυτά είναι καταφατικές. Ο αυστηρός τόνος των κυβερνητικών αξιωματούχων και υπουργών και άλλων – κατήφεια, σουφρωμένα φρύδια – φανερώνει ότι “εδώ δεν παίζουμε, έχουμε κράτος, οργανωμένο μηχανισμό, όλα κι όλα, θα τηρηθούν οι νόμοι, είμαστε σοβαρή κυβέρνηση, σοβαρή χώρα”.
Αν η κατάσταση υγείας των απεργών πείνας δεν επιδεινωνόταν μέρα με τη μέρα, ώρα με την ώρα, η στάση της κυβέρνησης Γεωργίου Ανδρέα Παπανδρέου στο θέμα, θα ήταν κωμική. Όχι μόνο για την αυστηρότητά της (που αγγίζει τα όρια της απανθρωπιάς) αλλά και για το γεγονός ότι εκπορεύεται από μια κατ’ εξοχήν… άσχετη διακυβέρνηση, μια διακυβέρνηση που πελαγοδρομεί σε όλα τα επίπεδα (τελευταίο το ξεμπρόστιασμά της από τους τροϊκανούς σε σχέση με το πουλιέται στη χώρα μας – τα πάντα, είναι η έγκυρη απάντησή τους), που συνήθως αυτοσχεδιάζει και πειραματίζεται, με το σύνολο του ελληνικού λαού να αποτελούμε το… πειραματόζωο ανερυθρίαστων μάγων του Οζ! Αυτή λοιπόν η κωμική κυβέρνηση που αποδεικνύεται καθημερινά ότι δεν διαθέτει ίχνος κοινωνικής ευαισθησίας (το έχουν διαπιστώσει άλλωστε όλες οι κοινωνικές ομάδες που είχαν την ατυχία να βρεθούν απέναντί της κι απέναντι στις απαιτήσεις της τρόικας), θέλει να εφαρμόσει λέει τους νόμους του κράτους έναντι των μεταναστών, θέλει να εξαντλήσει την αυστηρότητά της απέναντί τους, υπό τις επευφημίες όχι μόνο του ΛΑΟΣ ή του κ. Καρατζαφέρη αλλά, δυστυχώς και μιας μερίδας της ελληνικής κοινωνίας που κρατά αμυντική / απορριπτική στάση έναντι των ξένων και λόγω της δύσκολης οικονομικά συγκυρίας – άλλωστε η χώρα μας δεν μπορεί να αποτελεί την εξαίρεση: είναι γνωστό ότι στις οικονομικές κρίσεις επωάζεται συχνά ευκολότερα το “αυγό του φιδιού”. Αυτή λοιπόν η κυβέρνηση, η οποία θα περάσει στην ιστορία ως εκείνη που επέβαλλε στο λαό τη βιαιότερη προσαρμογή στο νεοφιλελεύθερο δόγμα Κομισιόν και ΔΝΤ, εκείνη που οδήγησε τα οικονομικά δεδομένα των νοικοκυριών στη… δεκαετία του 80 κι ίσως ακόμη πιο πίσω, αυτή λοιπόν η κυβέρνηση αποφάσισε, λέει, να δείξει πυγμή έναντι των μεταναστών. Τι κι αν η διαφθορά σε όλα τα επίπεδα του κρατικού μηχανισμού ανθεί και καλά κρατεί; Απέναντι στους απεργούς πείνας μετανάστες η κυβέρνηση ορθώνει το παράστημά της.
Ωστόσο είναι (για άλλη μια φορά) λάθος πληροφορημένη: οι 300 δεν είναι μόνοι τους. Στο πλευρό τους δεν έχουν μόνο κάποια κόμματα αλλά και απλούς Έλληνες πολίτες, που αντιλαμβάνονται την τραγικότητα της κατάστασης των ανθρώπων αυτών (και το τραγελαφικό της κυβερνητικής στάσης), που μετέχουν στις εκδηλώσεις συμπαράστασης προς τους απεργούς μετανάστες, που δηλώνουν παρόντες σε έναν αγώνα που θυμίζει καταστάσεις Ελλήνων μεταναστών στις Η.Π.Α, αλλά και στη Γερμανία. Οι γκασταρμπάιντερ τότε δεν ήσαν αρεστοί ούτε στις γερμανικές κυβερνήσεις ούτε στη γερμανική ακροδεξιά. Όμως και τότε υπήρξαν φωνές Γερμανών πολιτών υπέρ τους και υπέρ της αξιοπρέπειάς τους. Έτσι και σήμερα όλοι εμείς δηλώνουμε σταθερά: “είμαστε όλοι μας μετανάστες που διεκδικούμε την αξιοπρέπειά μας”. Και αυτό δεν είναι υπερβολή: σε λίγο, εξαιτίας των πολιτικών λιτότητας της ανεκδιήγητης αυτής κυβέρνησης, όλοι μας θα διεκδικούμε αξιοπρεπή βίο, μετανάστες κι Έλληνες μαζί!
