Της Ρένας Δούρου, Η Αυγή της Κυριακής, 13/03/2011
Ήταν καιρός. Οι διάφοροι ρεαλιστές, σοβαροφανείς αναλυτές (στην ουσία υποστηρικτές των μνημονιακών επιλογών λιτότητας) δεν έχαναν ευκαιρία να στιγματίσουν την έλλειψη (υποτίθεται) συγκεκριμένων προτάσεων της αριστεράς για την κρίση που βιώνουμε σήμερα. Τώρα πλέον, κανείς δεν δικαιούται να υποστηρίζει κάτι τέτοιο. Η ευρωπαϊκή αριστερά συναντήθηκε στην Αθήνα, καταθέτοντας στον δημόσιο διάλογο σειρά προτάσεων για μια νέα πολιτική στην Ευρώπη, για μια διαφορετική ευρωπαϊκή ολοκλήρωση.
Στο πλαίσιο των προτάσεων που κατατέθηκαν στο συνέδριο εντάσσεται ακριβώς και η πρωτοβουλία που έχει αναλάβει εδώ και λίγους μήνες το Κόμμα Ευρωπαϊκής Αριστεράς, σχετικά με τη δημιουργία ενός Ευρωπαϊκού Ταμείου Κοινωνικής Ανάπτυξης και Αλληλεγγύης – στον αντίποδα του νεοφιλελεύθερου Συμφώνου Σταθερότητας και Ανάπτυξης, που επιβάλλει περικοπές κοινωνικών παροχών και επιδείνωση του βιοτικού επιπέδου εκατομμυρίων Ευρωπαίων. Προκειμένου να υποχρεωθούν τα κοινοτικά όργανα (κυρίως η Κομισιόν) να συζητήσουν τη συγκεκριμένη πρωτοβουλία, το ΚΕΑ θα προσφύγει στη συγκέντρωση υπογραφών ενός εκατομμυρίου πολιτών της Ε.Ε. – πρωτοβουλία που στόχο έχει την όσο το δυνατόν μεγαλύτερη εμπλοκή όσο το δυνατόν περισσότερων πολιτών της Ένωσης στην προοπτική της αλλαγής πορείας της Ευρώπης.
Σήμερα, η ευρωπαϊκή ενοποίηση έχει ανάγκη ενός σοβαρού «ηλεκτροσόκ», προκειμένου να τεθεί σε νέες, διαφορετικές βάσεις. Το προωθούμενο Σύμφωνο Ανταγωνιστικότητας κινείται ακριβώς στην αντίθετη κατεύθυνση, εκείνη των χρηματοπιστωτικών αγορών και των κερδοσκοπικών ταμείων, που έχουν φθάσει πλέον να επιβάλλουν τη βούλησή τους στην πολιτική και την κοινωνία. Την ίδια στιγμή, η αναδιάρθρωση και/ή επιμήκυνση του ελληνικού χρέους δεν αποτελούν ουσιαστικά λύσεις παρά μόνο ασπιρίνες σε έναν βαριά ασθενή.
Η λύση του προβλήματος δεν είναι ούτε αποκλειστικά ελληνική ούτε οικονομική. Ούτε περιορίζεται στο θέμα του δημόσιου χρέους. Η λύση του προβλήματος περνά μέσα από την επανίδρυση της Ευρώπης, στη βάση της αλληλεγγύης, τη κοινωνικής ανάπτυξης, της αναδιανομής του πλούτου, στην κατεύθυνση της εξάλειψης των όλο και βαθύτερων ανισοτήτων, της ανατροπής του σημερινού μοντέλου της υποταγής στους δείκτες των διεθνών κερδοσκοπικών ιδρυμάτων, των οίκων αξιολόγησης και των χρηματοπιστωτικών αγορών. Με άλλα λόγια, η διέξοδος από την κρίση δεν συνίσταται στον σημερινό μονόδρομο των κ.κ. Μέρκελ, Σαρκοζί, Παπανδρέου, Μπαρόζο, Βαν Ρομπόι, ή στις αμφιβόλου κοινωνικής ποιότητας συνταγές του ΔΝΤ και του φιλόδοξου (ενόψει των γαλλικών προεδρικών εκλογών) Ντομινίκ Στρος Καν.
Η έξοδος από την κρίση περνά από την αριστερά, και όχι από τις προεδρικές φιλοδοξίες του κ. Στρος Καν ή τους μικροκομματικούς και καιροσκοπικούς υπολογισμούς της καγκελαρίου Μέρκελ. Πριν από λίγους μήνες, η Ελλάδα γινόταν το πειραματόζωο των πολιτικών λιτότητας που εξαπλώθηκαν αργότερα σε όλη την Ευρώπη. Σήμερα, από την Αθήνα, η αριστερά έστειλε το σαφές μήνυμά της: «μονόδρομοι δεν υπάρχουν – οι κοινωνίες απορρίπτουν τους μονόδρομους και αντιστέκονται». Ένα μήνυμα που θα χαλάσει τα σχέδια πολλών. Εντός και εκτός Ελλάδας…
