Της Ρένας Δούρου, Ελευθεροτυπία, 17 Ιουνίου 2011
Εδώ και εβδομάδες συζητάμε για την περιβόητη συναίνεση που πρέπει να επιδείξει η αντιπολίτευση, αξιωματική και μη. Αλλά δεν συζητάμε για το πώς κυβερνά η κυβέρνηση.
Εδώ και μέρες συζητάμε για το εσωκομματικό τοπίο στο κυβερνητικό κόμμα, με παραιτήσεις, επιστολές, ενδεχόμενες διαγραφές. Αλλά δεν συζητάμε για το πώς κυβερνά η κυβέρνηση.
Για μια ολόκληρη μέρα συζητούσαμε για το εάν ο πρωθυπουργός παραδίδει την εξουσία σε πρόσωπο κοινής αποδοχής. Αλλά δεν συζητούσαμε για το πώς θα κυβερνήσει αυτή η κυβέρνηση.
Σήμερα, μπορούμε να συζητάμε για το πώς ανταμείφθηκαν οι ισχυρά διαφωνούντες, για το πώς θυσιάστηκαν οι “κηπουροί”, για την κυβερνητική επιτροπή που μάλλον Εκτελεστικό Γραφείο θυμίζει, παρά ευέλικτο κυβερνητικό σχήμα.
Επίσης, πώς “για όλα φταίνε οι γυναίκες”, αφού στον προηγούμενο ανασχηματισμό το βαρίδι ήταν η κ. Μπαρτζελή και τώρα οι κ. Κατσέλη, Μπιρμπίλη, Νταλάρα -διότι ο κ. Παπακωνσταντίνου διέπρεψε, οπότε απλά μετακινήθηκε, ενώ οι κυρίες απέτυχαν οικτρά…
Εν τω μεταξύ 70.000 έχασαν τη δουλειά τους τον Μάιο και η αύξηση των ανέργων σε ένα χρόνο έχει σκαρφαλώσει στο 35%.
Στην πλατεία Συντάγματος μετράμε 25 νύχτες και το κύμα διαμαρτυρίας για τις οικονομικές πολιτικές στην Ευρώπη εξαπλώνεται έως την Τσεχία.
Αντί άλλου σχολίου, παραθέτω την εκτίμηση του κ. Αλέκου Παπαδοπούλου: ΓΕΛΟΙΟΤΗΤΕΣ!
