Δήλωση της Ρένας Δούρου, μέλους της Π.Γ., υπεύθυνης για την Ευρωπαϊκή Πολιτική,για τις ραγδαίες εξελίξεις στη Λιβύη
Όλα δείχνουν ότι μετά από 42 χρόνια στην εξουσία το καθεστώς του Μουαμάρ Καντάφι στη Λιβύη φθάνει στο τέλος του. Οι εικόνες των εξεγερμένων να πανηγυρίζουν στο κέντρο της Τρίπολης, τις οποίες μεταδίδουν τα ξένα δίκτυα, είναι αποκαλυπτικές των εξελίξεων. Μετά από έξι μήνες νατοϊκών αεροπορικών επιχειρήσεων, με την αιγίδα του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, καθώς και με την παρασκηνιακή βοήθεια αραβικών χωρών (Αιγύπτου, Κατάρ, Μπαχρέιν, κ.α.), οι εξεγερμένοι κατάφεραν να ανατρέψουν το καθεστώς Καντάφι.
Η Λιβύη ζει ιστορικές στιγμές, καθώς γίνεται ένας ακόμη κρίκος της “αραβικής άνοιξης”: είναι η τρίτη χώρα, μετά από την Τυνησία και την Αίγυπτο, που ένα αυταρχικό, αποκομμένο από το λαό καθεστώς, ανατρέπεται από λαϊκή εξέγερση.
Ακριβώς τούτη την κρίσιμη μεταβατική στιγμή, εξαιτίας του ρόλου που παίζουν οι φυλές στη χώρα και της ‘δηλητηριασμένης’ κληρονομιάς που αφήνει πίσω του το καθεστώς, οι ευθύνες της διεθνούς κοινότητας είναι σοβαρές και πιεστικές.
Το ΝΑΤΟ πρέπει άμεσα να πάψει τις αεροπορικές του επιχειρήσεις ενώ ΟΗΕ και ΕΕ, με τη βοήθεια του Αραβικού Συνδέσμου και της Αφρικανικής Ένωσης οφείλουν να συνδράμουν ουσιαστικά σε διπλωματικό, πολιτικό, οικονομικό επίπεδο το Μεταβατικό Εθνικό Συμβούλιο να προχωρήσει στις απαραίτητες μεταρρυθμίσεις στη χώρα, αποτρέποντας εμφύλιες συγκρούσεις, διασφαλίζοντας τη δημοκρατική μετάβαση και δημιουργώντας τις προϋποθέσεις λειτουργίας ελεύθερων θεσμών. Για να μη γίνει για άλλη μια φορά η Λιβύη πεδίο δράσης και ανταγωνισμού ξένων, κυρίως δυτικών, δυνάμεων που επωφθαλμιούν το φυσικό της πλούτο, επιδιώκοντας ακόμη και τον κατακερματισμό της…
Και μια τελευταία παρατήρηση που αφορά στη στάση της ελληνικής κυβέρνησης: ενώ έσπευσε να συνδράμει ποικιλοτρόπως το ΝΑΤΟ στην επιχείρησή του στη Λιβύη, γιατί μέχρι και σήμερα δεν έχει αναγνωρίσει (σύμφωνα με τον κατάλογο που δημοσίευσε το Γαλλικό Πρακτορείο Ειδήσεων) το Μεταβατικό Εθνικό Συμβούλιο των εξεγερμένων με έδρα τη Βεγγάζη; Τι είδους πολιτική ίσων αποστάσεων τηρεί ο κ. Λαμπρινίδης; Με ποιο απώτερο σκοπό; Σήμερα πάντως, υπό το φως των τελευταίων εξελίξεων, η κυβέρνηση εμφανίζεται εκτεθειμένη και ουραγός των γεγονότων (π.χ. η Τουρκία έχει αναγνωρίσει το Συμβούλιο από τις 3 Ιουλίου…).
