Αποσπάσματα συνέντευξης της Ρένας Δούρου, μέλους της Π.Γ., στο ρ/σ «105,5 ΣΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ» (στην Μπ.Μιχαλοπούλου) για τις ραγδαίες εξελίξεις στη Λιβύη
• Όπως σωστά επισημαίνει και η ανακοίνωση του Κομμουνιστικού κόμματος Γαλλίας «κανείς δεν θα στενοχωρηθεί από το τέλος του Καντάφι». 42 χρόνια στην εξουσία είναι αρκετά! Ο νεαρός αξιωματικός, θαυμαστής του Γκαμάλ Αμπντέλ Νάσερ, είχε γίνει πλέον εδώ και δεκαετίες γραφική σκιά του ινδάλματός του, πνιγμένος μέσα στη διαφθορά, το νεποτισμό, την καταστολή… Επομένως σήμερα η Λιβύη αλλάζει σελίδα, είτε ο Καντάφι διαφύγει είτε φθάσει στο δικαστήριο της Χάγης.
• Έχοντας λοιπόν επίγνωση της ευθραυστότητας του Μεταβατικού Εθνικού Συμβουλίου- που εκπροσωπεί την εξέγερση της ανατολικής πλευράς, του φτωχού τμήματός της Λιβύης-, της ετερογένειας των διαφορετικών συνιστωσών του, δηλαδή πρώην κανταφικών, επικεφαλής αντιπάλων φυλών, μοναρχικών, ισλαμιστών. Έχοντας επίσης επίγνωση του ρόλου που έπαιξε το ΝΑΤΟ, με την αιγίδα του ΟΗΕ, την αποχή της Ρωσίας, που, υποκριτικά κατόπιν έβαλε κατά της απόφασης για την «προστασία των αμάχων», αλλά και με το «πράσινο φως» του Αραβικού Συνδέσμου και χωρίς να παραβλέπουμε και το ρόλο ορισμένων αραβικών χωρών, πρέπει να συγκρατήσουμε ότι άλλος ένας δικτάτορας της Μέσης Ανατολής φαίνεται ότι δεν είναι πια παντοκράτορας.
• Αυτή τη στιγμή το ζητούμενο είναι να μπει άμεσα τέλος στις νατοϊκές επιχειρήσεις, να προχωρήσουν ο ΟΗΕ, η ΕΕ – έστω αυτή η ΕΕ με την κ. Άστον, η οποία δεν εξελέγη από τους Ευρωπαίους πολίτες -, ο Αραβικός Σύνδεσμος και η Αραβική Ένωση στη στήριξη μιας μεταβατικής διαδικασίας που περιέχει κάθε είδους κινδύνους. Από τον ανταγωνισμό των φυλών, τις αντιπαλοτήτων μεταξύ των πρωτοκλασάτων του Συμβουλίου – ενδεικτικό το περιστατικό της δολοφονίας του στρατιωτικού επικεφαλής στη Βεγκάζη ενώ είχε κληθεί προς απολογία, υπό αδιευκρίνιστες συνθήκες…
• Η Λιβύη είναι σήμερα προσφορότερο έδαφος, σε σχέση με τις άλλες χώρες της «αραβικής άνοιξης» για κάθε είδους, εσωτερική και εξωτερική παρεκτροπή ή επέμβαση. Υπάρχουν δηλαδή υπαρκτοί κίνδυνοι για την παράταση ζωής αυτού του οπισθοδρομικού καθεστώτος είτε ο Καντάφι βρίσκεται στην πρώτη γραμμή είτε όχι. Θα πρέπει να ξέρουμε ότι η Λιβύη δεν διαθέτει κανενός είδους υποδομές για την ίδρυση σύγχρονου κράτους- όχι κατ’ ανάγκη όπως το αντιλαμβανόμαστε στη δυτική Ευρώπη-, κυρίως λόγω της ύπαρξης των φυλών και επειδή ο Καντάφι μετά από 40 χρόνια εξουσίας, αφήνει πίσω του μια καταστροφική κληρονομιά.
• Σε ό,τι αφορά το θέμα της επόμενης μέρας, ήταν καθοριστική η αναγνώριση από τη Γαλλία της αντιπολίτευσης όταν πρωτοξεκίνησε η εξέγερση, που κατά τη γνώμη μου ήταν λάθος τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή, γιατί η αντιπολίτευση, στηριζόμενη στην αναγνώριση έγινε αδιάλλακτη και έδωσε τρεις ημέρες για την αποχώρησή του στον Καντάφι ενώ αυτός πρότεινε διάσκεψη. Θεωρώ ότι τότε χάθηκε ενδεχομένως μία σοβαρή ευκαιρία να φύγει ο Καντάφι με διαπραγματεύσεις.
• Τώρα τα πράγματα είναι πολύ ρευστά και δύσκολα αλλά ας μην πετάμε το νερό της μπανιέρας μαζί με το μωρό. Πρέπει να είμαστε στο πλευρό των γεγονότων και όχι στην πίσω πλευρά του κάρου της ιστορίας. Όσες κι αν είναι οι δυσκολίες. Οι προκλήσεις είναι τεράστιες για την αυριανή μέρα για τη Λιβύη.
• Τα πράγματα είναι πολύ πιο δύσκολα από ό,τι μπορούσε κανείς να φανταστεί όταν άρχιζαν τα γεγονότα και οφείλουμε να είμαστε στο πλευρό των αμάχων Λίβυων που αλλάζουν σήμερα σελίδα στον τόπο τους.
