Της Ρένας Δούρου, Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Ελεύθερος Τύπος, 20 Σεπτεμβρίου 2011
«Αν δεν κάνουμε “ντου”, φυγή προς τα μπρος, δεν θα μπορέσουμε να καθησυχάσουμε τους εαυτούς μας, τις αγορές και τους εταίρους μας» Ευάγγελος Βενιζέλος
Πρόκειται για ένα αφελές ή για ένα ύποπτο απόσπασμα πολιτικού λόγου; Ως εκφραστικά προβληματικό, είναι βέβαια ακατάλληλο για θέμα στην Έκθεση, ακόμα και για μαθητές χωρίς βιβλία… Φέρει όμως την υπογραφή του αντιπροέδρου της κυβέρνησης, αυτού του ναρκισσευομένου ως βαθέως γνώστη της ελληνικής γλώσσας (κάτι σαν τον Ελύτη…), του εμβριθούς καθηγητή του Συνταγματικού δικαίου, που όμως ξεχωρίζει όχι για την αναλυτική του δεινότητα αλλά για τις ρητορικές του πιρουέτες.
Γιατί το περιβόητο «ντου», ανεξαρτήτως της ετυμολογίας του –να προέρχεται άραγε από το «du!», που φώναζαν οι Γερμανοί, επί κατοχής όταν έκαναν έφοδο στα σπίτια και μάζευαν τον κόσμο για βασανιστήρια κι εκτελέσεις;- είναι μια λέξη με σαφώς αρνητικό πρόσημο, καθώς παραπέμπει σε… οπαδούς που εισβάλλουν σε κάποιον χώρο, σε… αστυνομικούς που κάνουν έφοδο ή σε κλέφτες που κάνουν κάτι ανάλογο, και εν γένει σε τέτοιου είδους ομάδες που ορμάνε βίαια, για να συλλάβουν, να κλέψουν, να κτυπήσουν, ανάλογα με την περίπτωση… Τι είδους συνειρμοί είναι αυτοί που προκαλεί με το… «ντου» του ο κ. αντιπρόεδρος της κυβέρνησης; Να θεωρεί άραγε ότι ο ελληνικός λαός είναι ένα είδος αγέλης/ομάδας που πρέπει να ορμήσει βίαια; Και πού;
Όταν δε κάνει λόγο για «φυγή προς τα μπρος», κάτι που μου φαίνεται απευθείας μετάφραση του γαλλικού «fuite en avant», πάλι αστοχεί εκφραστικά (εκτός κι αν γλώττα λανθάνουσα τα αληθή λέγει), καθώς η συγκεκριμένη φράση σημαίνει «ξέφρενη κούρσα προς το άγνωστο, διακινδυνεύοντας ακόμη και τη διάπραξη σημαντικών λαθών», το γεγονός δηλαδή ότι κάποιος θέλει να προχωρήσει, έστω και χωρίς στρατηγική… Σας θυμίζει κάτι αυτό; Μήπως τη σημερινή, ανίκανη κυβέρνησή μας, που αλλόφρων μπροστά στους εκβιασμούς περί χρεοκοπίας σπεύδει να πολλαπλασιάσει κεφαλικούς φόρους και χαράτσια, για να καλύψει, αρχικά, έλλειμμα ύψους 2 δις ευρώ, που μετά έγιναν 4 δις, και αύριο ποιος ξέρει πού θα σταματήσει το κοντέρ; Πράγματι λοιπόν πρόκειται για «φυγή προς τα μπρος», προς την άβυσσο, και ό,τι ήθελε συμβεί…
Γιατί όμως πρέπει να κάνουμε ντου, να φύγουμε άρον – άρον προς τα μπρος, ασχέτως κινδύνων και κοινωνικών απωλειών; Μα, για «να καθησυχάσουμε τους εαυτούς μας, τις αγορές και τους εταίρους μας», σύμφωνα με τον κ. Βενιζέλο. Και καλά για τους εαυτούς μας (αν και δεν έχουμε ερωτηθεί για τα κεφαλικά χαράτσια, που και αντισυνταγματικά είναι και με δήμευση περιουσίας μοιάζουν), καλά για τους… εταίρους μας (αυτοί, δηλαδή οι τράπεζές τους, τα χρήματά τους θέλουν να διασφαλίσουν και ουδόλως ενδιαφέρονται για την εξαθλίωση της ελληνικής κοινωνίας) αλλά στο ίδιο επίπεδο ο κ. υπουργός τοποθετεί και τις αγορές; Από πότε κατέστησαν ισότιμες κρατών και κυβερνήσεων. Αυτούς τους αθεσμικούς, σχεδόν άυλους, εικονικούς παράγοντες, που συνιστούν τη βιτρίνα στυγνών κερδοσκόπων, τους τοποθετεί ο κ. Βενιζέλος μεταξύ των κριτών της ελληνικής οικονομίας. Αυτούς, που με προϊόντα σαν τα περιβόητα Ασφάλιστρα Κινδύνου (CDS) επιδιώκουν τη χρεοκοπία της Ελλάδας.
Αλλά δύο εκφραστικά λάθη κι ένα ατόπημα, σε μία μόνο φράση του κ. αντιπροέδρου της κυβέρνησης, ήταν πολλά για να τα θεωρήσουμε τυχαία…
