Δήλωση της Ρένας Δούρου, Μέλους της Πολιτικής Γραμματείας του Συνασπισμού, υπεύθυνης Ευρωπαϊκής Πολιτικής
Στα ύψη έφθασαν χθες τα σπρεντ Ιταλίας, Γαλλίας, Ισπανίας, Αυστρίας, Βελγίου ενώ πλέον η κρίση εξαπλώνεται και κτυπά τον σκληρό πυρήνα της ευρωζώνης καθώς αυξάνονται οι φόβοι για ντόμινο. Την ίδια στιγμή γίνεται φανερό ότι η συμφωνία της 26ης Οκτωβρίου σε ευρωπαϊκό επίπεδο, αναφορικά δηλαδή με τη μόχλευση του Ευρωπαϊκού Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας, είναι μη λειτουργική. Οι ‘τελικές λύσεις’ των γαλλογερμανικού άξονα αποδεικνύονται ξανά αδύναμες να σταματήσουν την κρίση.
Η κατάσταση στην Ευρωζώνη εξελίσσεται λοιπόν, όπως δείχνουν μέρα με τη μέρα τα γεγονότα, σύμφωνα με τα όσα εγκαίρως, εδώ και 24 μήνες, από το ξεκίνημα της κρίσης στην Ελλάδα, ο ΣΥΡΙΖΑ και η ευρωπαϊκή Αριστερά, μέσω του Κόμματος Ευρωπαϊκής Αριστεράς είχαν προδιαγράψει. Ότι δηλαδή η νεοφιλελεύθερης έμπνευσης ‘συνταγή’ της σκληρής δημοσιονομικής πειθαρχίας (που μάλιστα πρέπει να συνταγματοποιηθεί!) και της λιτότητας, όχι μόνο δεν αποτελούν τη λύση (και η χώρα μας ως πειραματόζωο βιώνει στο πετσί της αυτή την αποτυχία) αλλά ουσιαστικά υποσκάπτουν και τα θεμέλια της ίδιας της Ευρωζώνης, οδηγώντας την στην κατάρρευση. Κάτι που είναι σε εξέλιξη αυτή τη στιγμή.
ΣΥΡΙΖΑ και ΚΕΑ έχουμε εγκαίρως υπογραμμίσει ότι η κρίση, αφενός δεν είναι ελληνική και αφετέρου είναι συστημική και ως τέτοια πρέπει να αντιμετωπιστεί σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Με πολιτικές αποφάσεις που να έρχονται σε ρήξη με το σημερινό μοντέλο ικανοποίησης των αγορών και των τραπεζών και όχι των πολιτών και των κοινωνιών. Σήμερα περισσότερο από ποτέ άλλοτε επείγει η δραστική αλλαγή προσανατολισμού – από την εμμονή στη δημοσιονομική πειθαρχία στην έμφαση στην ανάπτυξη, την απασχόληση, μέσα από τη σειρά μέτρων που συστηματικά προτείνουμε εδώ και πολλούς μήνες, όπως τη αλλαγή του ρόλου και της αποστολής της ΕΚΤ, έτσι ώστε να μπορέσει να προχωρήσει σε ‘ποσοτική χαλάρωση’, αποτρέποντας έτσι τις κερδοσκοπικές διαθέσεις των αγορών καθώς πλέον γίνεται φανερό ότι η ΕΚΤ δεν μπορεί να δρα πυροσβεστικά, αντιμετωπίζοντας μαζικές ρευστοποιήσεις. Ή την ίδρυση Ταμείου Κοινωνικής Ανάπτυξης και Αλληλεγγύης που θα λειτουργεί στην αντίθετη κατεύθυνση από εκείνη του τιμωρητικού Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας.
Η «Ευρώπη των εργαζομένων» έχει μετατραπεί σε μια «Ευρώπη των τραπεζιτών», σχολιάζει σήμερα ο βρετανικός Γκάρντιαν. Τώρα έχει φθάσει η ώρα των μεγάλων αποφάσεων που όμως δεν μπορούν να λάβουν κυβερνήσεις ‘τεχνοκρατών’, τύπου Παπαδήμου και Μόντι, που δεν κάνουν τίποτε άλλο από το να αναπαραγάγουν ένα οικονομικό μοντέλο που έχει προ πολλού εκπνεύσει… Η Ευρώπη δεν έχει πλέον την πολυτέλεια των παρατεταμένων κρίσεων: η θα αλλάξει ριζικά ή θα αποσυντεθεί, σε ευρώ 2 ταχυτήτων, πολλών ζωνών, κλπ…»
