Της Ρένας Δούρου, Δημοσιεύθηκε στο www.aixmi.gr, 15 Δεκεμβρίου 2011
Πολλοί το έλεγαν ήδη εδώ και μέρες. Ωστόσο, η διατύπωση του αιτήματος για παράταση του βίου της κυβέρνησης «ειδικού σκοπού» του μη εκλεγμένου πρωθυπουργού Λουκά Παπαδήμου δέχθηκε νέα, σοβαρή στήριξη την Κυριακή, με το άρθρο στην «Καθημερινή» του πρώην προέδρου της Δημοκρατίας, Κωστή Στεφανόπουλου. «Η χώρα δεν χρειάζεται εκλογές αλλά μία κυβέρνηση με ικανότητες που θα εργασθεί να τη βγάλει από τους κινδύνους τους οποίους διατρέχει», γράφει ο κ. Στεφανόπουλος. Με την άποψη αυτή του πρώην προέδρου της Δημοκρατίας έσπευσαν να συμφωνήσουν σειρά πρωτοκλασάτων υπουργών του ΠΑΣΟΚ, όπως η υπουργός Παιδείας κ. Διαμαντοπούλου (η οποία είχε ήδη τοποθετηθεί κατά της προσφυγής στις κάλπες τους επόμενους μήνες), ο υπουργός Δικαιοσύνης κ. Παπαϊωάννου και ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του κόμματος, κ. Ευθυμίου.
Και αυτή ήταν μόνο η «σοδειά» μίας ημέρας (της Τρίτης 13 Δεκεμβρίου). Είναι βέβαιο ότι θα ακολουθήσουν κι άλλες δηλώσεις προς την ίδια κατεύθυνση και δεν είναι, βέβαια, η επαμφοτερίζουσα στάση Σαμαρά που θα βάλει τέλος στη συζήτηση αυτή. Στο ίδιο μήκος κύματος και ο τρίτος συνέταιρος της κυβέρνησης Παπαδήμου, κ. Καρατζαφέρης. Της δε τοποθέτησης Στεφανόπουλου είχαν προηγηθεί παρεμφερείς, με κορυφαία βέβαια εκείνη του άμεσα ενδιαφερόμενου, του κ. Λ. Παπαδήμου στη συνέντευξη Τύπου στις Βρυξέλλες, μετά από τη σύνοδο κορυφής της 9ης Δεκεμβρίου: «η κυβέρνηση θα ολοκληρώσει το έργο της». Χωρίς βέβαια να ξεχνάμε και τις επανειλημμένες τοποθετήσεις του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη περί παράτασης του βίου της πρώτης κυβέρνησης με τη συμμετοχή των ακροδεξιών του ΛΑΟΣ. Κι από κοντά διάφοροι δημοσιογράφοι, σχολιαστές και λοιποί που απορρίπτουν μετά βδελυγμίας τη διεξαγωγή εκλογών στις 18 Φεβρουαρίου και συνηγορούν υπέρ της άποψης της «ολοκλήρωσης του έργου», επιδιώκοντας κι αυτοί να δημιουργήσουν το κατάλληλο κλίμα, ούτως ώστε να προχωρήσει το περιβόητο έργο.
Για να μη ξεχνιόμαστε: το περί ου ο λόγος έργο έχει να κάνει με την υπογραφή της νέας δανειακής σύμβασης που θα δέσει χειροπόδαρα τη χώρα στην πολιτική της λιτότητας έως, τουλάχιστον, το 2020 (προκειμένου το χρέος να επιστρέψει στο 120% του ΑΕΠ, που ήταν το… 2009), με ό,τι αυτό συνεπάγεται σε όρους κοινωνικής εξαθλίωσης, μαζικής ανεργίας -κυρίως των νέων- και φτωχοποίησης όλο και περισσότερων τμημάτων της κοινωνίας. Άλλωστε, ο κ. Παπαδήμος, στην πρόσφατη σύνοδο στις Βρυξέλλες, ευθυγραμμίστηκε απόλυτα με τη σκληρή γραμμή Μέρκελ -Σαρκοζί και δεν διεκδίκησε απολύτως τίποτε για το δύσμοιρο πειραματόζωο, που ήδη πληρώνει την πολιτική του δημοσιονομικού ζουρλομανδύα στη βάση του γερμανικού μοντέλου του ντάμπινγκ των μισθών, της μείωσης του κόστους εργασίας, της εργασιακής επισφάλειας, κ.τ.λ. Αυτό, είναι, σε γενικές γραμμές, το λαμπρό έργο που πρέπει πάση θυσία να ολοκληρώσει η κυβέρνηση του μη εκλεγμένου κ. Παπαδήμου.
Η στάση εκείνων που αντιμετωπίζουν τις εκλογές όπως οι βρικόλακες τα σκόρδα ή τους σταυρούς, είναι βαθιά περιφρονητική της στοιχειώδους αρχής της Δημοκρατίας: της προσφυγής στη λαϊκή ετυμηγορία από τη στιγμή που η αναντιστοιχία μεταξύ Βουλής και τους ψηφοφόρων είναι φανερή. Να είναι, άραγε, αυτή η περιφρόνηση προς τη λαϊκή κρίση που επιδεικνύει σήμερα η πολιτικό-δημοσιογραφική ελίτ, που ωθεί όλο και περισσότερους πολίτες εκτός συστήματος; Σταθερά στις δημοσκοπήσεις ένα ποσοστό 25% με 30% δηλώνει είτε ότι θα ψηφίσει άκυρο είτε ότι δεν θα πάει καθόλου να ψηφίσει. Να πρόκειται για εγκατάλειψη της Δημοκρατίας; Για τη δημιουργία μιας ομάδας «αόρατων πολιτών» που επιλέγουν το περιθώριο αντί για τις πολιτικές διεργασίες;
Όπως και να είναι, η περιφρονητική αυτή στάση των ελίτ απέναντι στους πολίτες που θεωρούνται «ανώριμοι» ή και «επικίνδυνοι» για να πουν τη γνώμη τους, είναι βέβαιο ότι βαθαίνει ένα κοινωνικό ρήγμα το οποίο επιτείνει ούτως ή άλλως η πολιτική των Παπαδήμα –Παπανδρέου- Τρόικας, δημιουργώντας παράλληλα βαθιά κρίση πολιτικής αντιπροσώπευσης.
Ίσως, τελικά, οι ελίτ να έχουν δίκιο να φοβούνται τις εκλογές: αν οι «αόρατοι πολίτες», υπό την πίεση μιας αφόρητης οικονομικο-κοινωνικής πραγματικότητας, αποφασίσουν να γίνουν «ορατοί» στις κάλπες και τους αγώνες, τότε μπορεί να δούμε ανατροπές του πολιτικού σκηνικού αδιανόητες μόλις πριν από λίγα χρόνια…
