Συνέντευξη της Ρένας Δούρου, Εθνος της Κυριακής, 30 Ιανουαρίου 2011
1. Οι Σύνοδοι Κορυφής διαδέχονται η μία την άλλη, χωρίς μέχρι τώρα απτά αποτελέσματα. Τι αναμένετε από τη Σύνοδο της Δευτέρας;
Οι ευρωπαίοι πολίτες δεν μπορούν να περιμένουν κάτι από αυτούς τους ανεπαρκείς ηγέτες και την πολιτική ιδεολογικής πειθαρχίας στο μοντέλο λιτότητας που εφαρμόζουν. Πρόκειται για την αποτυχημένη συνταγή που ζούμε στο πετσί μας στη χώρα μας, με το φαύλο κύκλο λιτότητας – ύφεσης – αύξησης του χρέους, που έχει οδηγήσει την Ελλάδα στο να κατέχει τα πρωτεία στους άνεργους και τους άστεγους! Αυτό το μοντέλο θέλει η γερμανική και η γαλλική Δεξιά να γενικευθεί σε όλη την Ευρώπη: λιτότητα διαρκείας και μαζική φτωχοποίηση. Αυτό θα προσπαθήσουν να περάσουν.
2. Η Γερμανίδα καγκελάριος έδωσε τον τόνο, λέγοντας ότι θα πρέπει οι ευρωπαίοι ηγέτες να επικεντρωθούν στην ανάπτυξη και την απασχόληση, συνδέοντάς τα όμως και με την ελαστικοποίηση της εργασιακής νομοθεσίας στην ΕΕ. Ποιό είναι το σχόλιό σας;
Είναι προφανές πως έχουν βάλει στο μάτι τον 13ο και 14ο μισθό και τις συλλογικές συμβάσεις. Αν όμως για την έλλειψη ανάπτυξης και για το χρέος ευθύνονταν το μισθολογικό κόστος, μεγαλύτερη ανάπτυξη και απασχόληση θα συναντούσαμε σε χώρες όπως η Μπουργκίνα Φάσο, όπου οι μισθοί είναι ψίχουλα, κάτι που βέβαια δεν συμβαίνει. Μάλιστα, η Γερμανίδα καγκελάριος υποστηρίζει τώρα ότι το εργατικό Δίκαιο πρέπει να γίνει πιο ευέλικτο αλλά για «καλό σκοπό»: προς όφελος των νέων ανθρώπων… Τη δόξα της φαίνεται ότι ζήλεψε η κ. Διαμαντοπούλου, η υπουργός «Παιδείας άνευ βιβλίων»: μετά από το νεολογισμό «Πασόκ πλας», εσχάτως πλούτισε την ελληνική γλώσσα με τη λέξη …ευελφάλεια, χρυσώνοντας τη μετάφραση του flexicurity, την εργασιακή ανασφάλεια που τσακίζει τους νέους.
Μήπως θα ήταν προτιμότερο να μπουν σε «εργασιακή εφεδρεία», η Μέρκελ και ο Σαρκοζί, μαζί και η κ. Διαμαντοπούλου;
3. Μετά τις αλλεπάλληλες υποβαθμίσεις της πιστοληπτικής ικανότητας χωρών, και την de facto αποδυνάμωση των μηχανισμών διάσωσης, ποιά είναι τα όπλα που πιστεύετε ότι διαθέτει πλέον η ΕΕ για την αντιμετώπιση της κρίσης;
Η ΕΕ μπορεί να αντιμετωπίσει τη σημερινή συστημική κρίση, που αγγίζει πλέον την καρδιά της Ευρωζώνης, την Ιταλία, τη Γαλλία, μόνο με ρήξη με τη σημερινή πολιτική λιτότητας και δημοσιονομικής πειθαρχίας. Θα πρέπει να πέσουν μερικά ταμπού. Ενδεικτικά αναφέρω: γιατί η ΕΚΤ να δανείζει φθηνά τις τράπεζες και όχι τα κράτη; Άμεσα να αλλάξει η αποστολή και η λειτουργία της, με παράλληλη διαγραφή μεγάλου μέρους του χρέους, συνολικά σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Εκείνο που χρειάζεται είναι η αλλαγή μοντέλου και όχι τα κούφια λόγια.
