Δήλωση της Ρένας Δούρου, μέλους της Πολιτικής Γραμματείας του Συνασπισμού, υπεύθυνης Ευρωπαϊκής Πολιτικής, σχετικά με την απόφαση του Eurogroup:
«Το Δημοσιονομικό Σύμφωνο που τυπικά θα τεθεί σε εφαρμογή από το 2013 έχει ήδη αρχίσει να εφαρμόζεται στην περίπτωση της Ελλάδας, με τη μη εκλεγμένη κυβέρνηση της τελευταίας και τους τρεις ηγέτες που την στηρίζουν να ευθυγραμμίζονται πλήρως με την πολιτική Μέρκελ και Σαρκοζί, η οποία όπως τονίζει σε συνέντευξή του ο πρώην υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας και ιστορικό στέλεχος της ντι Λίνκε, Όσκαρ Λαφοντέν, ‘σώζει τις τράπεζες και όχι τους πολίτες’.
Ο πρόεδρος του Eurogroup Ζαν Κλωντ Γιουνκέρ, ήταν κυνικά σαφής στις σκληρές προϋποθέσεις που έθεσε: 1ον, εκβίασε το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας στη Βουλή για την έγκριση της νέας δανειακής σύμβασης – λαιμητόμου κάθε κοινωνικής διεκδίκησης και παροχών. 2ον, απαίτησε πρόσθετες περικοπές ύψους 325 εκατομμυρίων ευρώ, αφήνοντας ανοικτό το ενδεχόμενο επιβολής και νέων μέτρων, και 3ον, ζήτησε ‘ισχυρές δεσμεύσεις’ για την εφαρμογή του προγράμματος δρακόντειας λιτότητας από τους πολιτικούς αρχηγούς. Οι προϋποθέσεις του Δημοσιονομικού Συμφώνου βρίσκονται στους όρους του χθεσινού Eurogroup: εποπτεία, σκληρή λιτότητα, περιορισμός εθνικής κυριαρχίας, περιφρόνηση της δημοκρατίας – όλα στο όνομα της δημοσιονομικής πειθαρχίας. Η συμφωνία, στην οποία κατέληξαν τα ξημερώματα της Πέμπτης οι κκ Παπαδήμος, Παπανδρέου, Σαμαράς και Καρατζαφέρης, εμπαίζοντας και καταπατώντας τα κοινωνικά δικαιώματα των πολιτών, κρίθηκε ανεπαρκής από το Eurogroup, που δια στόματος Ζ. Κλ. Γιουνκέρ, ζήτησε να ξαναδεί το… «γραπτό» των τεσσάρων «μαθητών» την ερχόμενη Τετάρτη.
Ακολούθησε ο θλιβερός κ. Βενιζέλος, που πλήρως ευθυγραμμισμένος με τις επιταγές των Γιουνκέρ, Ρεν, Σόιμπλε και λοιπών, στη δήλωσή του, κατέφυγε στη γνωστή τεχνική του εκβιαστικού διλήμματος, με μία διαφορά: η επιλογή είναι πλέον μεταξύ ‘θυσιών και ακόμη μεγαλύτερων θυσιών’ και ‘μεταξύ ταπεινώσεων και ακόμη μεγαλύτερων ταπεινώσεων’ των ελλήνων πολιτών.
Σήμερα, αύριο και με κορύφωση την Κυριακή, έχουμε τη δυνατότητα να βροντοφωνάξουμε τη δική μας απάντηση σε αυτά τα εκβιαστικά διλήμματα που οδηγούν την ελληνική κοινωνία σε φτωχοποίηση και την ευρωζώνη στη διάλυση: ‘όχι’ στη σύμβαση, ‘όχι’ στη μόνιμη λιτότητα, ‘όχι’ στην άρνηση της δημοκρατίας»
