Της Ρένας Δούρου, Η Αυγή, 23 Φεβρουαρίου 2012
«Οι Γάλλοι αρχίζουν να ενδιαφέρονται ξανά για την πολιτική». Αυτός ήταν ο τίτλος ενός πρόσφατου άρθρου της γαλλικής εφημερίδας “Λε Μοντ” με αφορμή την ανακοίνωση της υποψηφιότητας του Νικολά Σαρκοζί. Είναι σίγουρο ότι σε αυτό το αναζωπυρωμένο ενδιαφέρον των Γάλλων έχει συμβάλει σε σημαντικό βαθμό η προεκλογική εκστρατεία του Ζαν Λικ Μελανσόν, του υποψήφιου του Αριστερού Μετώπου, το οποίο έχει τη στήριξη του Κομμουνιστικού Κόμματος, του κόμματος Αριστερά και της Αριστεράς Ενότητας (του Κριστιάν Πικέ, που αποσχίστηκε από το Νέο Αντικαπιταλιστικό Κόμμα). Ουσιαστικά, με τη δυναμική του παρουσία, την αδιαμφισβήτητη ρητορική του δεινότητα («ο καλύτερος ρήτορας της γαλλικής πολιτικής σκηνής», σύμφωνα με τον γνωστό δημοσιογράφο, Αλαίν Ντιαμέλ), τα αιχμηρά του επιχειρήματα κατά του Σαρκοζί, του Ολάντ και της Λεπέν (τους έχει χαρακτηρίσει οι «Ντάλτον της λιτότητας”), ο Μελανσόν έχει καταφέρει να εγγράψει τους δικούς του τόνους στην προεκλογική εκστρατεία, προσελκύοντας το ενδιαφέρον όλο και περισσότερων αριστερών πολιτών – κάτι που φαίνεται και από τη σταθερή ανοδική πορεία του στις δημοσκοπήσεις (σήμερα βρίσκεται στο 9%).
Ελέγχοντας άψογα τις «εκρήξεις» του, το πρώην στέλεχος του Σοσιαλιστικού Κόμματος και πρώην καθηγητής λογοτεχνίας, ακολουθεί τη στρατηγική του Φρανσουά Μιτεράν κατά την περίοδο 1970 – 1980 (πριν από την εκλογή του στην προεδρία) υιοθετώντας έναν ριζοσπαστικό αριστερό λόγο, στοχεύοντας στις ψήφους των «ορφανών» του Ολιβιέ Μπεζανσενό (ο διάδοχός του, υποψήφιος του Νέου Αντικαπιταλιστικού Κόμματος, Φιλίπ Πουτού) καθώς κι εκείνες της Αρλέτ Λαγκιγιέ, της Εργατικής Δύναμης, που την έχει διαδεχθεί η Ναταλί Αρτό. Παράλληλα, με τη συνεπή επιχειρηματολογία του περί της ύπαρξης ενός διαφορετικού δρόμου, σε αντιπαράθεση με τον νεοφιλελεύθερο δήθεν μονόδρομο, επιχειρεί να προσελκύσει κι εκείνους που έχουν βαρεθεί τη στείρα δικομματική αντιπαράθεση Σαρκοζί – Ολάντ.
«Αγωνίζομαι για την ηγεσία τού ‘όχι’ στη λιτότητα. Ο στόχος είναι να δώσουμε σε μια συγκεχυμένη οργή ένα περιεχόμενο κι ένα περιεχόμενο πραγματικά αριστερό. Σε μια αίθουσα, όταν μιλάτε για σύνταξη στα 60 σας, σας χειροκροτούν. Αν μιλήσετε για την ‘ήρεμη ελπίδα’, ο κόσμος δεν καταλαβαίνει καν τι θέλετε να πείτε. Για πρώτη φορά, έχετε εκλογές στις οποίες ο υποψήφιος του Σ.Κ. δεν έχει απολύτως τίποτε να προτείνει στους πολλούς. Τίποτε». Με τον τρόπο αυτό περιέγραφε σε συνέντευξή του στη “Λε Μοντ”, ο Μελανσόν τη στάση του έναντι του Ολάντ. Και προσέθετε, αναφορικά με τη λάθος στρατηγική των σοσιαλιστών και τη στάση του Μετώπου: «Το λάθος για μια εξουσία της αριστεράς είναι ότι αντιμετωπίζει μια κρίση του καπιταλισμού χωρίς κανένα ιδεολογικό οικοδόμημα. Η σημερινή αοριστία του Σ.Κ. μας κάνει να διπλασιάζουμε τις προσπάθειές μας, όχι έναντι ή κατά του Σ.Κ., αλλά για να οργανώσουμε τους πολλούς που αισθάνονται αποπροσανατολισμένοι, αμήχανοι».
Βέβαια ο Μελανσόν στρέφει τα περισσότερα πυρά του κατά του Σαρκοζί, τον οποίο καταγγέλλει για «ακραία δεξιοποίηση» του λόγου του. «Καλεί τους ανθρώπους να μισήσουν ο ένας τον άλλον κι αυτό είναι θλιβερό», είπε σε ομιλία του καταγγέλλοντας την πρόθεση του προέδρου να διοργανώσει… δημοψήφισμα για το νομικό καθεστώς των ξένων στη χώρα. «Γιατί δεν διοργάνωσε δημοψήφισμα για τη συνθήκη της Λισσαβώνας; Μα γιατί γνώριζε το αποτέλεσμα!» παρατήρησε εκείνος που είχε πρωταγωνιστήσει στο «όχι» στο ευρωσύνταγμα στο δημοψήφισμα του 2005. Σήμερα ο Μελανσόν ζητεί επίμονα τη διοργάνωση δημοψηφίσματος για τη συνθήκη της Δημοσιονομικής Πειθαρχίας, ενώ κάλεσε τους σοσιαλιστές βουλευτές να καταψηφίσουν τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Στήριξης, καθώς το κείμενο αυτό θα «επεκτείνει τις παράλογες μεθόδους που εφαρμόζονται στην Ελλάδα σε όλα τα κράτη που μελλοντικά μπορεί να χρειαστούν οικονομική ενίσχυση». Το Σ.Κ. τελικά, μετά από αμφιταλαντεύσεις, τάχθηκε υπέρ της αποχής – γραμμή που αγνόησαν όμως 20 βουλευτές του, που την Τρίτη, 21 Φεβρουαρίου, καταψήφισαν τον ΕΜΣ.
Παράλληλα, ο υποψήφιος του Μετώπου έχει ανεβάσει πολύ τους τόνους έναντι της Μαρίν Λεπέν (που κινείται πτωτικά στις δημοσκοπήσεις γύρω στο 17% από το 20% , δείχνοντας ότι δεν μπορεί να επαναλάβει τη δυσάρεστη έκπληξη του 2002, όταν ο πατέρας της περνούσε στον β’ γύρο σε βάρος του Λιονέλ Ζοσπέν). «Η κ. Λεπέν είναι ένα κοτόπουλο που έχει βγει από τη αλυσίδα παραγωγής του Εθνικού Μετώπου. Διαβάζει σημειώσεις. Πρέπει να βγει από το καβούκι της. Και αυτό το κάνω προκαλώντας τον ανταγωνισμό μαζί της», εξήγησε ο ίδιος.
Το ΚΚΓ και ο ηγέτης του, Πιέρ Λοράν, έβαλε ένα στοίχημα επιλέγοντας να στηρίξει στις προεδρικές εκλογές έναν μη κομμουνιστή υποψήφιο. Μέχρι τώρα δεν φαίνεται να διαψεύδεται…
