Της Ρένας Δούρου, Δημοσιεύθηκε στην ηλεκτρονική εφημερίδα Έκφραση, 3 Απριλίου 2012
Γέννημα θρέμμα αιγαλιώτισσα, η δουλειά μου με αναγκάζει να βρίσκομαι πολλές ώρες στο κέντρο αλλά και να κινούμαι σχεδόν σε όλα τα προάστια, ακόμη και τα βόρεια και τα ανατολικά. Νέα Ιωνία, Μεταμόρφωση, Ηράκλειο, Πεύκη, Φιλαδέλφεια… Δεν χρειάζεται να είναι κανείς εξειδικευμένος οικονομολόγος για να διαπιστώσει τις καταστροφικές συνέπειες της οικονομικής κρίσης, του γεγονότος ότι η χώρα μας βρίσκεται για τέταρτη συνεχόμενη χρονιά σε ύφεση. Μαγαζιά κλειστά, «ενοικιάζεται» και «πωλείται» παντού, εικόνες εγκατάλειψης – μια κατάσταση που μπορεί να συγκριθεί μόνο με πολεμική περίοδο… Και οι ίδιες συνθήκες ισχύουν για όλα τα προάστια της Αττικής όπως άλλωστε για όλες τις πόλεις, σε όλη τη χώρα.
Και ούτε χρειάζεται να είναι κανείς ειδικός επιστήμονας για να διαπιστώσει γύρω του τους αριθμούς της Ευρωπαϊκής Στατιστικής Υπηρεσίας, στην τελευταία της έκθεση σχετικά με την ανεργία. Ο ένας στους δύο νέους είναι άνεργος ενώ η χώρα μας είναι το νο 2 στον υψηλότερο δείκτη ανεργίας, πίσω από την Ισπανία, με 21% έναντι 23%. Η Ελλάδα μάλιστα «διακρίνεται» και για τη ραγδαία αύξηση της ανεργίας: από 14.3% το Δεκέμβριο του 2010 στο 21% το Δεκέμβριοι του επόμενου χρόνου. Οι δε γυναίκες αντιμετωπίζουμε το δεύτερο πιο υψηλό δείκτη ανεργίας (μετά από τους νέους κάτω των 25 ετών): η μία στις τέσσερις είναι άνεργη… Αυτό σημαίνει ότι η πιο ευάλωτη κοινωνική ομάδα στην καλπάζουσα ανεργία είμαστε οι νέες γυναίκες, που στη σημερινή Ελλάδα έχουμε ελάχιστες πιθανότητες να βρουν ή να ξαναβρούν δουλειά…
Βιώνουμε ένα κοινωνικό κραχ και τούτο είναι ολοφάνερο σε όσους κυκλοφορούμε στην Αθήνα και τις γειτονιές και τα προάστιά μας. Και το τελευταίο πράγμα που χρειάζεται κάποιος πολίτης που είτε είναι ήδη άνεργος είτε βρίσκεται μπροστά στο φάσμα της ανεργίας, είναι να παρακολουθεί τους κατ’ επάγγελμα πολιτικούς να διαγκωνίζονται για το ποιος θα προλάβει να καταθέσει μια τροπολογία που θα του αποφέρει «πολύτιμες» ψήφους σε άσχετο νομοσχέδιο. Ή να παρακολουθεί κοκορομαχίες στην τηλεόραση σχετικά με τις ευθύνες της ΝΔ ή του ΠΑΣΟΚ για τη σημερινή κατάντια της ελληνικής κοινωνίας. Αφού οι πάντες γνωρίζουν ότι φταίνε και οι δύο. Και για τη σημερινή χρεοκοπία και για τα 38 χρόνια διακυβέρνησης από το 1974 ως σήμερα.
Και συνιστά πρόκληση οι δύο σημερινοί εταίροι των μνημονιακών πολιτικών να εγκαλούν την… Αριστερά για την εξαθλίωσή μας.
Σε τούτη την πρόκληση της… νοημοσύνης μας έχουμε ένα όπλο αντίδρασης : να καταδικάσουμε ΠΑΣΟΚ, ΝΔ με τη ψήφο μας και να ανοίξουμε δρόμο για εναλλακτική λύση. Ο ΣΥΡΙΖΑ λύσεις θαυματουργικές δεν διαθέτει. Προτείνει όμως μέσα από έναν νέο Συνασπισμό εξουσίας, την καταγγελία της δανειακής σύμβασης και του μνημονίου, το μορατόριουμ πληρωμών όπως είχε γίνει όταν η μεταπολεμική Γερμανία κούρεψε τα χρέη της, την αναδιανομή του πλούτου, τον δημόσιο έλεγχο των τραπεζών και μέτρα για τους αδύναμους.
Ας είναι η αγανάκτησή μας ανάλογη της δικής τους αναλγησίας!
