Της Ρένας Δούρου, Δημοσιεύθηκε στην ηλεκτρονική εφημερίδα Αμαρυσία, 6 Απριλίου 2012
Η πρόσφατη υπόθεση δημιουργίας φωτοβολταϊκού πάρκου της Εκκλησίας της Ελλάδας σε αναδασωτέα δημόσια περιοχή της Πεντέλης, συνιστά κάλλιστα μια μικρογραφία της ευρύτερης συναίνεσης μεταξύ ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, σχετικά με τον τρόπο που αντιμετωπίζουν τις επενδύσεις, την ανάπτυξη και το… περιβάλλον. Μπορεί τελικά ο υπουργός Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής, κ. Παπακωνσταντίνου να μην έδωσε το «πράσινο φως» στο «ιερό» φωτοβολταϊκό πάρκο στο Πεντελικό όρος, ύστερα από το κύμα αντιδράσεων που προκλήθηκε από κόμματα και οργανώσεις μπροστά στο διαγραφόμενο τεράστιο περιβαλλοντικό σκάνδαλο, ωστόσο η όλη απόπειρα ήταν αποκαλυπτική των προθέσεων αλλά και της ευρύτερης πολιτικής προσέγγισης των δύο κομμάτων εξουσίας, που διεκδικούν τούτες τις μέρες τη ψήφο μας… Αλλά ας δούμε τα πράγματα με τη σειρά.
Μετά από τη δημόσια έκφραση παραπόνου εκ μέρους του αρχιεπισκόπου Ιερώνυμου, ότι δεν επιτρέπεται στην Εκκλησία να προχωρήσει στο φωτοβολταϊκό της πρόγραμμα στην Πεντέλη, δύο βουλευτές, ο κ. Βαρβιτσιώτης εκ μέρους της ΝΔ και ο κ. Χαραλαμπόπουλος από την πλευρά του ΠΑΣΟΚ, έσπευδαν να καταθέσουν στις 21 Μαρτίου (ημέρα μάλιστα της Δασοπονίας!) μια διόλου αθώα φωτογραφική τροπολογία σχετικά με το φωτοβολταϊκό πάρκο της εκκλησίας στην Πεντέλη. Σύμφωνα με την τροπολογία που κατατέθηκε στο νομοσχέδιο για την «αξιοποίηση» του Ελληνικού και το πρόγραμμα Ήλιος, παραχωρούνταν στην εκκλησία 23.000 στρέμματα αναδασωτέας και προστατευόμενης περιοχής στο Πεντελικό προκειμένου να δημιουργήσει φωτοβολταϊκό πάρκο, έκτασης 3.500 στρεμμάτων. Θα ήταν το μεγαλύτερο στη χώρα και θα συγκρινόταν σε έκταση με τον αστικό ιστό της Νέας Πεντέλης! Τα υπόλοιπα θα γίνονταν, λέει, πράσινο. Αυτό ήταν, για τους αδαείς ή τους αφελείς, το τυράκι στη φάκα του φιλέτου αξιοποίησης που παραχωρούνταν στην, γνωστή για τις επιχειρηματικές της επιδόσεις, εκκλησία της Ελλάδας.
Το… πρόβλημα όμως, το οποίο έσπευσαν να καταγγείλουν κόμματα όπως ο ΣΥΡΙΖΑ και ΜΚΟ, όπως η WWF, ήταν ότι από τα 20.000 στρέμματα που υποτίθεται ότι θα αναδάσωνε η εκκλησία, ήδη έχει δρομολογηθεί η αναδάσωση των 13.500 (σύμφωνα με τη Διεύθυνση Αναδασώσεων Αττικής), άρα προς αναδάσωση είναι 6.500… Παράλληλα ετίθετο και θέμα ιδιοκτησίας, την οποία επικαλείται η εκκλησία, ενώ, όπως τόνισε δήλωσή του ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, Δ. Παπαδημούλης «έχει παραδώσει με πρωτόκολλο το Δημόσιο “Διακατεχόμενο δάσος” Πεντέλης με βάση τους νόμους 1700/1987 και 1811/1988». Μάλιστα η Μονή Πεντέλης υπέγραψε τη Σύμβαση με το Δημόσιο, που επικυρώνουν οι 2 νόμοι. Την ίδια στιγμή το WWF παρατηρούσε ότι οι Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας πρέπει να αναπτύσσονται σε περιοχές όπου δεν δημιουργούν περιβαλλοντικά προβλήματα.
Κάτι οι αντιδράσεις, κάτι η εγγύτητα των εκλογών έκαναν τον κ. Παπακωνσταντίνου, γνωστό από το καταστροφικό του έργο στο υπουργείο Οικονομικών αλλά και από αυτό που επιτελεί σήμερα στο υπουργείο Περιβάλλοντος (όπου μόνο για το περιβάλλον δεν ενδιαφέρεται ο κ. υπουργός αλλά τούτο, ως γνωστόν, δεν διαθέτει… φωνή για να διαμαρτυρηθεί για το βιασμό που υφίσταται), να κάνει πίσω. Ωστόσο η υπόθεση αυτή είναι αποκαλυπτική του τρόπου με τον οποίο εννοούν οι συνέταιροι της μνημονιακής εξουσίας την εκμετάλλευση, ή καλύτερα, το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας. Ούτε το σκάνδαλο του Βατοπεδίου, ούτε η γνωστή ρήση, που έμεινε στα λόγια, του Κ. Καραμανλή «όπου ήταν πράσινο θα γίνει ξανά πράσινο», στάθηκαν αρκετά για να εμποδίσουν την κατάθεση αυτής φωτογραφικής τροπολογίας. Και μάλιστα, οποία ειρωνεία, την ημέρα της Δασοπονίας!
Η υπόθεση αυτή λαμβάνει σοβαρή διάσταση ενόψει των εκλογών καθώς προτυπώνει τη δράση των 2 κομμάτων αν αναλάβουν ξανά την εξουσία: δεν έχουν καμία αναστολή στο ξεπούλημα δημόσιας περιουσίας, αντιλαμβάνονται την ανάπτυξη ως ένα αλισβερίσι με ισχυρούς οικονομικούς παράγοντες (συμπεριλαμβανομένης και της Εκκλησίας), και δεν διστάζουν στο βωμό μιας αμφιβόλου χαρακτήρα «ανάπτυξης» να υπονομεύσουν το περιβάλλον. Αδίστακτοι, ασυνείδητοι, αδιάφοροι αντιλαμβάνονται το περιβάλλον και όχι μόνο αυτό, εργαλειακά, ως μέσο προσπορισμού κερδών πάντα για τους ολίγους σε βάρος της κοινωνίας. Στο χέρι μας είναι να τους δώσουμε ένα αξέχαστο μάθημα στις κάλπες που έρχονται.
