Της Ρένας Δούρου, Free Sunday, 21 Απριλίου 2012
Οι εκλογές της 6ης Μαΐου έχουν πολλές ιδιαιτερότητες. Λίγες είναι οι εκλογικές αναμετρήσεις της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας κατά τις οποίες το πολιτικό σκηνικό ήταν τόσο ρευστό και απρόβλεπτο. Για πρώτη φορά τα δύο κόμματα εξουσίας, το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ, εισέρχονται στην προεκλογική αρένα όχι μόνο τόσο αποδυναμωμένα, πολιτικά και δημοσκοπικά, αλλά και με τόσο πανομοιότυπα προγράμματα. Στα τηλεοπτικά πάνελ η αναμέτρηση των εκπροσώπων των δύο πάλαι ποτέ μεγάλων κομμάτων δεν γίνεται για θέματα ουσίας, αλλά περισσότερο για το… timing – πότε και ποιος κατάλαβε ότι η πορεία είναι λάθος και οδηγεί προς τον γκρεμό.
Γιατί πλέον και οι δύο εταίροι της μνημονιακής εξουσίας φαίνεται να αποδέχονται αυτό που η Αριστερά λέει εδώ και 24 μήνες, ότι δηλαδή η πολιτική λιτότητας είναι οικονομικά αναποτελεσματική και κοινωνικά καταστροφική. Η διαφορά τους από την Αριστερά, από τον ΣΥΡΙΖΑ, είναι ότι αυτή η «αποδοχή» είναι καθαρά προσχηματική, έχει ημερομηνία λήξης, την 6η Μαΐου. Από κει και πέρα, ΠΑΣΟΚ και ΝΔ έχουν δεσμευτεί έναντι των δανειστών μας να συνεχίσουν την ίδια πορεία: περαιτέρω μείωση μισθών και συντάξεων, διάλυση ασφαλιστικών ταμείων, φόροι, χαράτσια, ξεθεμελίωση όσων έχουν μείνει από το κοινωνικό κράτος και άλλα πολλά. Κανείς δεν κομίζει γλαύκα ούτε αποκαλύπτει φοβερά μυστικά – το υπουργείο Οικονομικών, ο υπουργός Εργασίας, ο κ. Κουτρουμάνης, τα λένε όλα αυτά, δεν κρύβουν τίποτε…
Ωστόσο τούτο δεν συνιστά τη μοναδική ιδιαιτερότητα αυτών των εκλογών. Μέχρι πρότινος λέγαμε ότι η Β’ Αθήνας, εκτός του ότι είναι αχανής, περιλαμβάνει πολύ εύπορες, εύπορες, μεσαίες, φτωχές, πολύ φτωχές περιοχές. Σήμερα, λόγω των σκληρών μνημονιακών καιρών που βιώνουμε όλοι μας, παντού, από το Μαρούσι έως το Αιγάλεω, παρατηρείται το ίδιο φαινόμενο: εκείνο της ραγδαίας φτωχοποίησης, μιας εξίσωσης προς τα κάτω των συνθηκών ζωής ολόκληρων τμημάτων της κοινωνίας, που μέχρι τώρα αισθάνονταν να βρίσκονται στο απυρόβλητο. Τα αντισυνταγματικά χαράτσια στα ακίνητα, η αυθαίρετη γκάμα φορολόγησης των ακινήτων (με τελευταία την προοπτική της επιβολής του φόρου ιδιοκατοίκησης), το ξεζούμισμα μισθωτών και συνταξιούχων που μέχρι σήμερα μπορεί να είχαν έναν αξιοπρεπή μισθό ή σύνταξη και που τώρα καλούνται να ζήσουν, να πληρώσουν τους αυξανόμενους φόρους και ό,τι άλλο ήθελε προκύψει, με 800 ευρώ το μήνα (από τα «ιλιγγιώδη» 1.500 ή 2.000), έχουν επιφέρει τη χαριστική βολή σε χιλιάδες πολίτες, είτε ζουν στο Χαλάνδρι είτε στον Βύρωνα, το Αιγάλεω ή την Αργυρούπολη. Δεν είναι δηλαδή υπερβολή να πούμε ότι σήμερα, ακριβώς εξαιτίας των δύο μνημονίων, των εφαρμοστικών νόμων και της νέας δανειακής σύμβασης –αφού όλα είναι σε εξέλιξη και από την 7η Μαΐου έρχονται και νέα μέτρα, φόροι, χαράτσια, ενώ πουθενά στον ορίζοντα δεν φαίνεται η πολυπόθητη ανάπτυξη– στη Β’ Αθήνας (όπως άλλωστε και σε όλη την Ελλάδα) συντελείται μια βίαιη αναπροσαρμογή προς τα κάτω του κοινωνικού επιπέδου ανθρώπων που μέχρι τώρα ζούσαν αξιοπρεπώς.
Για παράδειγμα, είναι αποκαλυπτικά της νέας κατάστασης που δημιουργείται τα προγράμματα που προσπαθούν να προωθήσουν οι δήμοι (με δεδομένα και τα πολύ δύσκολα οικονομικά τους): κοινωνικά παντοπωλεία (π.χ. κοινωνικό παντοπωλείο «Από καρδιάς» στο Περιστέρι αλλά και σε άλλους δήμους), συσσίτια για απόρους, προγράμματα προσφοράς βασικών ειδών, όπως ρυζιού και πατάτας (π.χ. στο Χαλάνδρι), προσφορά φαρμάκων σε απόρους και ανασφάλιστους, οι οποίοι πολλαπλασιάζονται λόγω της ραγδαίας αυξανόμενης ανεργίας (π.χ. στο Αιγάλεω), κοινωνικές τράπεζες τροφίμων και ειδών πρώτης ανάγκης (π.χ. στο Ίλιον), κοινωνικά φαρμακεία, δίκτυα αλληλεγγύης κάθε είδους… Μπορεί για κάποιους να μοιάζουν σταγόνες στον ωκεανό, είναι όμως ενδεικτικά της νέας κατάστασης που παγιώνεται. Οι νεοάστεγοι και οι νεόπτωχοι έχουν πάψει πλέον να αποτελούν χαρακτηριστικό του κέντρου της Αθήνας. Βρίσκονται παντού, ακόμη κι εκεί όπου δεν θα περίμενε κανείς.
Στην Ελλάδα των επισήμως πάνω από ένα εκατομμύριο ανέργων, των μισών νέων στην ανεργία, της συρρίκνωσης των εισοδημάτων, δεν υπάρχουν πλέον «καλά» και «κακά» προάστια: σχεδόν όλοι οι πολίτες ισοπεδώνονται αδιακρίτως από την τυφλή πολιτική λιτότητας του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ.
Όχι όλοι, όμως. Σχεδόν όλοι. Γιατί υπάρχει κι εκείνο το παρασιτικό στρώμα των κρατικοδίαιτων «επιχειρηματιών» και αεριτζήδων της διαπλοκής με τα δύο κόμματα, οι ομοτράπεζοι του Άκη και των εκατοντάδων «Άκηδων», οι οποίοι έχουν «πλεόνασμα» που περιμένει, εδώ και στο εξωτερικό. Είναι αρκετοί αυτοί που θα ήθελαν μια νέα κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, ώστε να κερδοσκοπήσουν πάνω στη φτώχεια μας. Θα τους δώσουμε την ευκαιρία;
Η Β΄ Αθήνας εν πολλοίς καθορίζει το μέλλον της χώρας, το δικό μας και των παιδιών μας.
