Της Ρένας Δούρου, Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Το Ποντίκι, 2 Μαΐου 2012
Λίγα 24ωρα μας χωρίζουν από την κρισιμότερη ίσως εκλογική αναμέτρηση της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας, με την έννοια ότι για πρώτη φορά όλα τα ενδεχόμενα μοιάζουν ανοικτά, με πρώτο και κύριο εκείνο της κατάρρευσης του δικομματισμού και ό,τι αυτός αντιπροσώπευε εδώ και 38 χρόνια, υπό το βάρος των κοινωνικά καταστροφικών μνημονιακών πολιτικών. Πολλές φορές, και δικαίως αρκετές από αυτές, η Αριστερά είχε κατηγορηθεί για ευσεβείς πόθους αναφορικά με την κατάρρευση του δικομματισμού, οι οποίοι δεν επαληθεύονταν… Σήμερα ωστόσο, ουδείς, ούτε καν τα ίδια τα πρώην μεγάλα κόμματα, δεν αμφισβητούν αυτή την επερχόμενη κατάρρευση – το μόνο που κάνουν είναι να προσπαθούν εναγωνίως να σώσουν τα… έπιπλα και τα προσχήματα.
Και στην προσπάθειά τους αυτή είναι φανερό ότι χρησιμοποιούν όλα τα μέσα: τον εκφοβισμό, τον εκβιασμό, τις απειλές, τις επιχειρήσεις αποπροσανατολισμού και αλλαγής της ατζέντας από την τρέχουσα, σκληρή για την συντριπτική πλειοψηφία της κοινωνίας, οικονομική και κοινωνική πραγματικότητα των μνημονιακών καιρών.
Οι κκ Χρυσοχοίδης και Λοβέρδος επιδίδονται έτσι εσχάτως σε ένα ιδιότυπο… σαφάρι στο κέντρο της Αθήνας, κυνηγώντας μετανάστες χωρίς χαρτιά, προσπαθώντας να δείξουν “έργο” (μήπως επιπλεύσει το ΠΑΣΟΚ και μήπως καταφέρουν να εκλεγούν και οι ίδιοι), και αδιαφορώντας για το γεγονός ότι τέτοιου είδους ενέργειες ενδυναμώνουν ουσιαστικά χώρους όπως αυτόν της Χρυσής Αυγής – που η επιρροή της δεν αυξήθηκε ξαφνικά από τη μια μέρα στην άλλη: είναι προϊόν της πλήρους ανυπαρξίας συνεκτικής μεταναστευτικής πολιτικής των κυβερνητικών κομμάτων εδώ και δεκαετίες καθώς και της σοβούσας κρίσης που τα δύο κόμματα δημιούργησαν.
Την ίδια στιγμή ο κ. Σαμαράς αποφάσιζε να κλίνει όχι απλά επί Δεξιά, αλλά επί Άκρο- Δεξιά, προβάλλοντας μια ατζέντα “νέας μεταπολίτευσης” που έχει οσμή ακροδεξιάς καθώς συνεπάγεται κατάργηση σειρά δημοκρατικών κατακτήσεων (π.χ. το δικαίωμα του ασύλου στα πανεπιστήμια ή την εφαρμογή του νόμου για τις κουκούλες, κ.α.). Ηχηρά απουσίαζαν από τη μακροσκελή ομιλία του κ. Σαμαρά, οι αναφορές στην αντιμετώπιση των όσων έχει ο ίδιος δεσμευτεί, λόγω της δανειακής σύμβασης που και αυτός και ο κ. Βενιζέλος έχουν υπογράψει, ότι θα εφαρμόσει από τον Ιούνιο, δηλαδή τις νέες περικοπές μισθών και συντάξεων, την κατάργηση όσων επιδομάτων έχουν μείνει, τα νέα χαράτσια στα ακίνητα, κ.α. – αναφέρθηκε μόνο στην “αποκατάσταση της μισθολογικής αδικίας” σε βάρος των αστυνομικών…
Τα δύο πρώην μεγάλα κόμματα λοιπόν προσπαθούν ή να πετάξουν τη μπάλα εκτός γηπέδου ή να εκφοβίσουν, αναφερόμενα στον… κίνδυνο ακυβερνησίας της χώρας, σαν αυτά να είναι οι αιωνίως χρισμένοι εσαεί κυβερνήτες… Και είναι πράγματι αποκαλυπτικό της πραγματικής τους πολιτικής, το γεγονός ότι την ίδια στιγμή που στην Ευρώπη οι αρνητικές εξελίξεις σε Ισπανία, Ιταλία, Πορτογαλία, που φέρνουν ειδικά την πρώτη κοντύτερα στην προσφυγή σε ευρωπαϊκή βοήθεια (κάτι που θα σημάνει ραγδαίες εξελίξεις στην Ευρωζώνη) καθώς και η διαφαινόμενη αλλαγή στην κορυφή της εξουσίας στη Γαλλία, αλλάζουν ριζικά το τοπίο, φέρνοντας στο επίκεντρο την ανάγκη εναλλακτικής πολιτικής, όπως πρεσβεύει εδώ και 24 μήνες ο ΣΥΡΙΖΑ και το Κόμμα Ευρωπαϊκής Αριστεράς, οι ηγεσίες ΠΑΣΟΚ και ΝΔ περί άλλων τυρβάζουν. Η αλλαγή ευρωπαϊκής ρότας στην κατεύθυνση της ανάπτυξης, της απασχόλησης και της αλληλεγγύης είναι πλέον επιτακτική ανάγκη και οι μόνοι που δεν τολμούν καν να προφέρουν τις τρεις αυτές λέξεις, είναι οι ηγεσίες ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, που εμμένουν στη “συνταγή θανάτου” κάθε κοινωνικού και οικονομικού δικαιώματος, σε αγαστή σύμπνοια με Τρόικα, ΕΚΤ και ΔΝΤ.
Δεν πειράζει όμως. Γιατί στις 7 Μαίου δεν θα κληθούν αυτές να κυβερνήσουν. Οι πολίτες θα έχουν δώσει την καταλυτική τους απάντηση!
