Της Ρένας Δούρου, Έθνος, 14 Μαΐου 2012
Το στοίχημα σήμερα είναι να δώσουμε φωνή σε όσους δεν έχουν. Να δώσουμε την εξουσία στον λαό
Θέλω να ελπίζω ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα γίνει το νέο ΠΑΣΟΚ: με δεδομένη την ιστορία του και, το κυριότερο, τη σημερινή του κατάληξη, ή καλύτερα, τον εκφυλισμό του, δεν θεωρώ ότι το κόμμα αυτό μπορεί να αποτελέσει πρότυπο του ΣΥΡΙΖΑ. Μπορεί βέβαια να λειτουργήσει ως παράδειγμα προς αποφυγή για ένα αριστερό κόμμα στην εξουσία. Το ΠΑΣΟΚ μπορεί λοιπόν να εξέφρασε, κυρίως μετά την πτώση της χούντας, τις προσδοκίες μιας πολύ μεγάλης μερίδας του λαού (συμπεριλαμβανομένων και πολλών αριστερών), μπορεί στα πρώτα χρόνια να πήρε κάποιες σημαντικές αποφάσεις, όπως π.χ. την αναγνώριση της Εθνικής Αντίστασης, τελικά όμως γρήγορα ενσωματώθηκε στο σύστημα εξουσίας, λειτουργώντας πρωτίστως πελατειακά, για τη διαιώνισή του σε αυτή.
Κατέληξε στην εξουσία για την εξουσία, δημιουργώντας ένα κλειστό σύστημα διαχείρισης και αναπαραγωγής της, με ένα λαϊκιστικό υπόβαθρο.
Αντιθέτως, το στοίχημα σήμερα για τον ΣΥΡΙΖΑ είναι να κάνει πράξη κάτι που ει εδώ και πάρα πολύ καιρό και που πλέον οι οξυμένες οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες καθιστούν εξαιρετικά επίκαιρο: να δώσει φωνή σε όσους δεν έχουν, να δώσει την εξουσία στον λαό.
Μια διεκδίκηση που έρχεται από τις καλύτερες παραδόσεις του λαϊκού κινήματος. Στο ψήφισμα των Κορυσχάδων, το 1944, σημειώνεται ότι «όλες οι εξουσίες πηγάζουν από τον λαό και ασκούνται από τον λαό». Οι εποχές της χειραγώγησης και της κομματικής διαμεσολάβησης έχουν παρέλθει ανεπιστρεπτί.
Τα ζητούμενα λοιπόν για τον ΣΥΡΙΖΑ βρίσκονται σε δύο επίπεδα. Το πρώτο αφορά στη δημοκρατία: οι δημοκρατικοί θεσμοί πρέπει να διαφυλαχθούν και να βαθύνουν – η σημερινή κρίση της ΕΕ έχει πλέον μετατραπεί από οικονομική σε σοβαρή κρίση δημοκρατίας, με την κυβέρνηση του μη εκλεγμένου Λ. Παπαδήμου να καταργεί εργασιακά και κοινωνικά δικαιώματα και να δεσμεύει, με τη δανειακή σύμβαση, την κοινωνία σε μια διά βίου λιτότητα.Δεύτερον, επείγει η δημιουργία των συνθηκών εκείνων που θα συμβάλλουν στην πιο αυθεντική έκφραση διεκδικήσεων, κοινωνικών κινημάτων και προταγμάτων, στο πλαίσιο μιας νέας πρότασης εξουσίας με έμφαση στην οικονομική ανασυγκρότηση της χώρας, στην αποκατάσταση κοινωνικών και εργασιακών δικαιωμάτων (που σήμερα έχουν αλωθεί από τις μνημονιακές πολιτικές), στην προστασία των πιο αδύναμων.
Αυτά τα δύο προτάγματα, ειδικά σήμερα με την επιδρομή του ΔΝΤ, της Κομισιόν και της ΕΚΤ, γίνονται σήμερα επιτακτικά. Γνωρίζουμε καλά ότι προκειμένου να περάσει η ισοπέδωση των οικονομικών, κοινωνικών και εργασιακών δικαιωμάτων, προηγείται πάντα η αποδυνάμωση της δημοκρατίας, ο εκφοβισμός των πολιτών, η προσπάθεια φίμωσής τους.
Ωστόσο, οι εκλογές της 6ης Μαΐου σηματοδότησαν μια νέα, ελπιδοφόρα αρχή: οι πολίτες έδειξαν ότι δεν τρομοκρατούνται και απονομιμοποίησαν με την ψήφο τους τις μνημονιακές πολιτικές και τους εκφραστές τους (ΠΑΣΟΚ και ΝΔ). Ο πανικός των τελευταίων είναι καλό σημάδι – η νέα σελίδα που ανοίγει δεν τους περιλαμβάνει…
Επείγει η δημιουργία των συνθηκών εκείνων που θα συμβάλουν στην αυθεντική έκφραση κοινωνικών κινημάτων.
