Συνέντευξη της Ρένας Δούρου, Το Βήμα της Κυριακής, “ΒΗΜΑdonna”, 10 Ιουνίου 2012
Δεδομένου ότι η Χρυσή Αυγή καθημερινά κατηγορείται για σωματικές επιθέσεις εναντίον ανθρώπων, είναι υποκριτικός ή δίκαιος ο σάλος που δημιουργήθηκε μετά το επεισόδιο στην εκπομπή του Γιώργου Παπαδάκη;
«Το γεγονός ότι χρειάστηκε τηλεοπτική κάλυψη προκειμένου να φωτιστεί μια εγκληματική, φασιστική πρακτική μιας οργάνωσης χρόνων είναι ακόμη ένα σύμπτωμα του πώς λειτουργεί η πολιτική ζωή του τόπου, μέσω της περιβόητης τηλεδημοκρατίας. Από εκεί και πέρα, το συγκεκριμένο επεισόδιο αθροίζεται, μάλλον με λιγότερο οδυνηρό τρόπο, στα μαχαιρώματα μέσα σε σουβλατζίδικα ή σε σκοτεινούς δρόμους, όπου το συνταγματικό δικαίωμα της ασφάλειας έχει εκχωρηθεί σε φασιστικές οργανώσεις που μαχαιρώνουν ανάλογα με το χρώμα του δέρματος. Επομένως, όλες οι χθεσινές καταγγελίες και τα δελτία Τύπου είναι στη λογική του “πολύ λίγο και πολύ αργά”».
Είναι αναπόφευκτη η «τηλεδημοκρατία» ή όχι;
«Το ζήτημα είναι ότι όλα έχουν χάσει το μέτρο και το νόημά τους. Και υπάρχουν παθογένειες. Για παράδειγμα, λέει πολλά ότι ένα σοβαρό θέμα της εξωτερικής πολιτικής όπως είναι αυτό της ΑΟΖ ανακοινώνεται και για πρώτη φορά μαθαίνουν οι Έλληνες και οι Ελληνίδες αυτό το αρκτικόλεξο, μέσω τηλεπαραθύρων».
Αν δεν υπήρχε ζήτημα πολιτικά ορθής συμπεριφοράς πώς θα θέλατε να απαντήσετε στον Ηλία Κασιδιάρη την ώρα που σας πέταξε το νερό;
«Όπως είδατε, αντέδρασα με ψυχραιμία, διότι η δημοκρατία δεν απαντά με τον νόμο που λέει “μάτι στο μάτι και δόντι στο δόντι”. Επομένως, δεν έχω τίποτε παραπάνω να απαντήσω ή να προσθέσω στη χθεσινή μου στάση. Η δημοκρατία πρέπει να είναι ψύχραιμη, υπεύθυνη και να μην απαντά με βία».
Μάλιστα, ήσασταν τόσο ατάραχη που η στάση σας σχολιάστηκε. Κάποιοι είπαν ότι και εσείς προκαλέσατε την εύθραυστη ψυχραιμία του Ηλία Κασιδιάρη αναμένοντας μια σχετική αντίδραση από μέρους του.
«Οδεύουμε σε εκφασισμό της ελληνικής κοινωνίας, όπως δήλωσα και χθες όταν επανήλθαμε στον “αέρα”, αλλά το πρόβλημα δεν είναι ούτε το βρεγμένο μου πρόσωπο ούτε τα χαστούκια που έφαγε η κυρία Κανέλλη. Το πρόβλημα είναι ότι υπάρχει έστω και ένας άνθρωπος που είπε “καλά της έκανε”, ότι τα υβριστικά και απειλητικά σχόλια στα προσωπικά μας μέσα δικτύωσης περισσεύουν, ότι δόθηκαν ερμηνείες σαν αυτές που προαναφέρατε ή ότι κάποιοι συνάδελφοί σας μπήκαν από χθες στη λογική να δημοσκοπούν και να λένε ποιος κέρδισε και ποιος έχασε ποσοστιαίες μονάδες από το συμβάν».
Εσείς τι λέτε; Αυτό που έγινε βοήθησε επικοινωνιακά είτε τον ΣΥΡΙΖΑ είτε τη Χρυσή Αυγή;
«Δεν διακρίνω την επικοινωνία από την πολιτική. Διακρίνω την πολιτική από τη φθηνή, χυδαία επικοινωνιακή διαχείριση ενός γεγονότος, αλλά δεν υπάρχει επικοινωνία χωρίς πολιτική και πολιτική χωρίς επικοινωνία».
Πολλοί επίσης σχολιάζουν ότι ο Ηλίας Κασιδιάρης «επιτέθηκε σε γυναίκες». Είναι το φύλο σας ένα επιπρόσθετο ζήτημα σχετικά με ό,τι συνέβη;
«Όσοι μελετούν σοβαρά την ιδεολογία του φασισμού και του ναζισμού, ξέρουν πάρα πολύ καλά ότι σε αυτή την ιδεολογία (αλλά και στο πρόγραμμα της συγκεκριμένης οργάνωσης) η θέση της γυναίκας είναι πάρα πολύ συγκεκριμένη. Και σίγουρα δεν είναι κοντά στα κέντρα λήψης απόφασης. Άρα, η επίθεση είναι και έμφυλη».
Τι λέτε για την περιγραφή που σας έχει δοθεί «η ξανθιά πασιονάρια του Αλέξη»;
«Είναι ένας χαρακτηριστικός δημοσιογραφικός τίτλος ο οποίος ασυνείδητα αναπαράγει σεξιστικές διακρίσεις. Αλλά είναι πολύς ο δρόμος που πρέπει ακόμη να διανύσουμε στην Ελλάδα προκειμένου οι γυναίκες να μην αντιμετωπίζονται ως εγκλωβισμένες σε συγκεκριμένους ρόλους, όπως αντίστοιχα και οι άνδρες».
Παράλληλα με την πολιτική έχετε έντονη επαγγελματική δραστηριότητα. Η πολιτική και η (άλλη) επαγγελματική καριέρα είναι δυο καρπούζια που χωρούν κάτω από την ίδια μασχάλη;
«Υπάρχουν μέρες και ώρες που φαίνεται να μη χωρούν. Όμως, έμαθα την πολιτική από πολύ νωρίς, στο σπίτι μου, με την αρχετυπική διάκριση των σημαινομένων του “πολίτη” και του “ιδιώτη”, με τον δεύτερο να είναι εκείνος που ιδιωτεύει και είναι επικίνδυνος για τη δημοκρατία. Από τη μία, θεωρώ λοιπόν υποχρέωσή μου να έχω εμπλακεί με τα κοινά.
Από την άλλη, επειδή μέρος όσων ζούμε σήμερα σχετίζεται με το ότι πολλοί βρήκαν στην πολιτική λόγο ύπαρξης και επαγγελματική αποκατάσταση, πιστεύω ότι είναι πολύ σημαντικό να είναι κανείς άνθρωπος ο οποίος προσφέρει και έχει επαγγελματική πορεία».
Συναντήσατε στη δουλειά σας ευκολίες ή δυσκολίες ακριβώς επειδή πολιτεύεστε;
«Επειδή όλα τα προηγούμενα χρόνια δεν αγωνιζόμουν μέσω μιας αρεστής δύναμης, ήταν μάλλον περισσότερες οι δυσκολίες από τις ευκολίες που συνάντησα. Μπορεί, ας πούμε, να αντιμετώπιζα δυσκολία πρόσληψης σε συγκεκριμένες εταιρείες».
Έχετε εν ζωή πολιτικό πρότυπο;
Όχι.
Γιατί;
Γιατί θα έπρεπε;
Αν αφαιρέσω τη «ρήτρα» να είναι εν ζωή και σας ρωτήσω αν έχετε κάποιο πολιτικό πρότυπο θα μου απαντήσετε;
«Έχω έναν βασικό κανόνα: Στον τρόπο με τον οποίο κανείς ζει, αγωνίζεται και ασκεί πολιτική θα πρέπει πρώτα να βάζει τους δικούς του όρους. Αν βάζει τους όρους του παιχνιδιού ή θέτει άλλους μιμητικούς όρους, τότε σίγουρα θα οδηγηθεί σε δουλείες. Έχουν ανάγκη οι αναγνώστες και οι αναγνώστριες να ξέρουν ότι για μακρύ χρονικό διάστημα μπορεί να διάβαζα συγκεκριμένους συγγραφείς και πολιτικούς διανοητές; Αυτό δεν καθιστά κατ’ ανάγκη πρότυπο, αλλά σε επηρεάζει με πιο κύριο και ριζικό τρόπο από ότι αν κρεμάσεις μια αφίσα στο παιδικό, εφηβικό ή φοιτητικό σου δωμάτιο».
Αν ο ΣΥΡΙΖΑ σχηματίσει κυβέρνηση, ποιο υπουργείο θα θέλατε να αναλάβετε;
«Είναι μια ερώτηση η οποία με ενοχλεί αφάνταστα – και ευτυχώς ενοχλεί πάρα πολλούς από εμάς. Στο παρελθόν έχουμε δει διάφορα δημοσιεύματα τα οποία δείχνουν την κεκτημένη ταχύτητα με την οποία αντιλαμβάνονταν πολιτικοί και δημοσιογράφοι τη διακυβέρνηση του τόπου, με στόχο τον υπουργικό θώκο. Δεν έχει περάσει από το μυαλό κανενός μας ποιο υπουργείο θα πάρουμε».
Μα, είναι δυνατόν να διεκδικεί κάποιος να σχηματίσει κυβέρνηση και να μην έχει σκεφτεί ποτέ ποιος θα αναλάβει τι;
«Είδατε πόσο αλλοτριωμένη είναι η σκέψη όλων μας; Για αυτό ένα ακόμη στοίχημα που βάζουμε είναι να αλλάξουμε το ηθικό παράδειγμα στην άσκηση πολιτικής. Δεν διανοείται ο μέσος Έλληνας πολίτης ή ο δημοσιογράφος που έχει φτάσει πολύ κοντά στα κέντρα λήψης αποφάσεων ότι υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι θα εργάζονται με τον ίδιο ζήλο είτε αναλάβουν υπουργικό θώκο είτε όχι».
Ξέρετε, δεν έχω υπάρξει ποτέ κοντά σε κέντρα λήψης αποφάσεων και θα ήθελα να σας πω ότι ενώ μιλάτε για αλλοτρίωση, κάποιος άλλος μπορεί να μιλήσει για οργάνωση. Όταν διεκδικεί κανείς να κυβερνήσει, γιατί να σκεφτεί τα κατάλληλα πρόσωπα για την κατάλληλη θέση μέσα σε μια (μετεκλογική) νύχτα και όχι από τώρα;
«Ναι, αλλά όλο αυτό το πράγμα δεν είναι κάτι το οποίο γίνεται σε ένα κλειστό ιερατείο, σε ένα δωμάτιο του Αλέξη Τσίπρα ή άλλων επιφανών στελεχών. Θα έρθει ως απόρροια της δυναμικής που θα υπάρξει».
Επιτρέψτε μου, τέλος, να παρατηρήσω την αλλαγή στην εμφάνισή σας. Σας γνωρίσαμε πιο «casual» από ότι σήμερα. Προς τι η αλλαγή;
«Αντιθέτως, παλιά φορούσα σακάκι – σε ένα πατριαρχικό πολιτικό περιβάλλον όπως είναι στην Ελλάδα, μια νέα γυναίκα πρέπει να πείσει και με την εμφάνισή της. Τώρα που ευτυχώς μεγάλωσα δεν χρειάζεται η διαμεσολάβηση του σακακιού. Τώρα ντύνομαι πιο απλά στις δημόσιες εμφανίσεις μου».
