Συνέντευξη της Ρένας Δούρου στην Metro weekend και τον Γιώργο Κατσίγιαννη, 10 Ιουνίου 2012
Την άποψη πως ένα ξέσπασμα σαν κι αυτό του Ηλία Κασιδιάρη, την περασμένη Πέμπτη, ήταν θέμα χρόνου, αν αναλογιστεί κανείς τις θέσεις της Χρυσής Αυγής, εκφράζει σε συνέντευξή της στη «W» η υποψήφια βουλευτής και κορυφαίο στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ, Ρένα Δούρου. Παράλληλα, υπογραμμίζει την ανάγκη να έχει η χώρα κυβέρνηση την επομένη των εκλογών, ενώ αποκρούει την άποψη ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θυμίζει το ΠΑΣΟΚ της δεκαετίας του ’80.
Το σχέδιο ανόρθωσης της οικονομίας που θα αντικαταστήσει το Μνημόνιο θα είναι ένα άλλο μνημόνιο;
Το Μνημόνιο έχει ταυτιστεί με την ανθρωπιστική καταστροφή που υφίσταται σήμερα η ελληνική κοινωνία, με κύρια ευθύνη του ΠΑΣΟΚ και της Ν.Δ., που δεν έκαναν καμία διαπραγμάτευση και λειτούργησαν ως απλοί ιμάντες μεταβίβασης των εντολών των πιστωτών μας. Ο ΣΥΡΙΖΑ προτείνει στον ελληνικό λαό αλλά και στους λαούς της Ευρώπης μια νέα, έντιμη, δεσμευτική συμφωνία με τους θεσμούς και τους λαούς της Ε.Ε., για να εκπληρώσουμε τρεις στόχους. Ο πρώτος είναι να ανακουφίσουμε τον κόσμο, τα θύματα της κρίσης, ο δεύτερος είναι η σταθεροποίηση και η ανάκαμψη και ο τρίτος είναι να εφαρμόσουμε ένα πρόγραμμα ριζοσπαστικών μεταρρυθμίσεων και μετασχηματισμών, προκειμένου να πάψει η χώρα μας να είναι παρίας του ευρωπαϊκού γίγνεσθαι και του διεθνούς καταμερισμού εργασίας. Αυτή είναι η υπεύθυνη θέση μιας υπεύθυνης δύναμης, που θέλει μια πραγματικά ευρωπαϊκή προοπτική για την Ελλάδα. Γιατί η προοπτική του Μνημονίου είναι εκείνη της χρεοκοπίας και της εξόδου από το ευρώ.
Τι απαντάτε στις κατηγορίες, κυρίως από τα κόμματα της Αριστεράς, ότι έχει «πασοκοποιηθεί» ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ;
Η κατηγορία αυτή προέρχεται και από τη Ν.Δ., π.χ. από την υπερμνημονιακή κ. Μπακογιάννη. Δύο παρατηρήσεις: Όταν υπάρχει έλλειψη προτάσεων, είναι συνήθης η καταφυγή σε εύκολες, όσο και ανύπαρκτες ετικέτες. Δεύτερη παρατήρηση, συνέχεια της πρώτης: Στον ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ δεν αντιμετωπίζουμε την πολιτική μέσα από την τακτική των… μεταγραφών στελεχών, αλλά μέσα από τη διαμόρφωση εκείνων των συσχετισμών δυνάμεων που ευνοούν τις πολιτικές και κοινωνικές αλλαγές, μέσα από τις παρεμβάσεις των κοινωνικών κινημάτων, μέσα από τη λαϊκή δυναμική. Μερικοί φαίνεται ότι κρίνουν εξ ιδίων…
Αληθεύει ότι στα συρτάρια της Κουμουνδούρου υπάρχει σχέδιο για πρόκληση νέων εκλογών τον Σεπτέμβριο;
Η χώρα πρέπει να αποκτήσει κυβέρνηση μετά τις εκλογές της 17ης Ιουνίου. Ο λαός μας πρέπει να απαλλαγεί από την ανθρωπιστική καταστροφή που τον έχουν οδηγήσει οι μνημονιακές πολιτικές του ΠΑΣΟΚ και της Ν.Δ. Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ έδειξε με πόση σοβαρότητα αντιμετωπίζει το θέμα της διακυβέρνησης από τον τρόπο που χειρίστηκε τη διερευνητική εντολή που έλαβε από τον Πρόεδρο Παπούλια μετά τις εκλογές της 6ης Μαΐου: Ήταν η μόνη δύναμη που έκανε πραγματική προσπάθεια σχηματισμού κυβέρνησης με αντιμνημονιακό πρόσημο. Κάτι που προσέκρουσε σε αντιρρήσεις, που σχετίζονταν με τις σκοπιμότητες των μνημονιακών κομμάτων, που ήθελαν σώνει και καλά να βάλουν από το παράθυρο αυτό που ο λαός έδιωξε από την πόρτα: Τις μνημονιακές πολιτικές. Στα δε «συρτάρια της Κουμουνδούρου» υπάρχουν μόνο τα προγράμματα για να μπει χώρα μας σε πορεία ανάκαμψης και ανόρθωσης, τα οποία ανακοινώθηκαν την περασμένη εβδομάδα.
Περιμένατε αυτή την αντίδραση από τον Ηλία Κασιδιάρη;
Δεν θα ήμουν ειλικρινής αν έλεγα ότι την περίμενα τη συγκεκριμένη στιγμή. Ωστόσο, δεν χρειάζεται να έχει κανείς μαντικές ικανότητες για να προβλέψει ότι κάτι τέτοιο ήταν αναμενόμενο να συμβεί – τη μία ή την άλλη στιγμή. Όλη αυτή η σωρευμένη ρητορική του μίσους και της βίας προς τον άλλο, τον διαφορετικό, αυτόν που είτε έχει σκουρόχρωμο δέρμα είτε εκφράζει μια άλλη άποψη, με την οποία διαφωνεί η Χρυσή Αυγή, κάπου θα έπρεπε να ξεσπάσει. Δεν γίνεται διαφορετικά. Ήταν θέμα χρόνου. Έτυχε να είναι την Πέμπτη, 7 Ιουνίου, δέκα ημέρες πριν από τις κρισιμότερες ίσως εκλογές της μεταπολιτευτικής μας ιστορίας.
Σας ενοχλεί το ότι κάποιοι συμπολίτες μας στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ανέφεραν «καλά τους έκανε»;
Προκαλεί θλίψη ότι ορισμένοι στο Twitter, στο Facebook τάσσονται υπέρ της Χρυσής Αυγής και των βίαιων συμπεριφορών της. Και πάλι όμως, εκείνο που προέχει είναι να κατανοήσουμε τα κίνητρα που οδηγούν κάποιους συμπολίτες μας στην αποδοχή και δικαιολόγηση της βίας αντί των επιχειρημάτων. Είναι πραγματικοί, συνειδητοί οπαδοί της ιδεολογίας της Χρυσής Αυγής; Ή μήπως επιθυμούν να στείλουν ένα αντισυστημικό μήνυμα; Και πάλι όμως, γιατί η επιλογή της βίας; Το σίγουρο είναι ότι η οικονομική κρίση έχει σαρώσει τα πάντα στο πέρασμά της, προλειαίνοντας το έδαφος για την εύκολη λύση της Χρυσής Αυγής, η οποία συρρικνώνεται σε μία λέξη: βία.
Πώς απαντάτε στις κατηγορίες ότι ο ΣΥΡΙΖΑ υπέθαλπε τις επιθέσεις σε άλλα πολιτικά πρόσωπα στο παρελθόν από αγανακτισμένους πολίτες;
Ποτέ δεν έγινε κάτι τέτοιο. Κι ας μη συγχέουμε μια δικαιολογημένη οργή λόγω των βαθιών αδικιών των μνημονιακών πολιτικών με την απρόκλητη, ωμή και καλά υπολογισμένη βία των νοσταλγών του Χίτλερ.
http://www.metrogreece.gr/ArticleDetails/tabid/82/ArticleID/152628/Default.aspx
