Συνέντευξη της Ρένας Δούρου στην εφημερίδα City Press και την Αγγελική Σπανού, 13 Ιουνίου 2012
“Δεν πρόκειται να προβούμε σε καμία μονομερή ενέργεια που θα βλάψει τα συμφέροντα της χώρας” διαβεβαιώνει η υποψήφια βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Ρένα Δούρου. Με αφορμή την επίθεση που δέχθηκε από στέλεχος της Χρυσής Αυγής, τονίζει ότι “οι μέρες Βαϊμάρης είναι ήδη εδώ” και δεν μένει έκπληκτη από όσους φώναξαν “καλά να πάθεις”.
-Οι εταίροι επιμένουν ότι αθέτηση των συμφωνηθέντων θα σημαίνει διακοπή χρηματοδότησης. Παίρνετε σοβαρά αυτή την προειδοποίηση;
Είμαστε έτοιμοι να αναλάβουμε υπεύθυνα τη διακυβέρνηση της χώρας και να διασφαλίσουμε το μέλλον του λαού μας. Παρακολουθούμε τα τεκταινόμενα στην Ευρώπη. Και οι εταίροι μας γνωρίζουν ότι τα δεδομένα έχουν αλλάξει. Εμείς δεν πρόκειται να προβούμε σε καμία μονομερή ενέργεια που θα βλάψει τα συμφέροντα της χώρας αλλά, έχοντας μια καθαρή και ισχυρή λαϊκή εντολή, θα διαπραγματευθούμε με τις πολιτικές ηγεσίες της Ευρώπης υπέρ των συμφερόντων του λαού και του τόπου. Αν τώρα οι εταίροι μας διακόψουν τη χρηματοδότηση, πέρα από την τεράστια αναταραχή, θα μας έδινε το δικαίωμα να αμφισβητήσουμε το χρέος συνολικά.
-Η “Δημοκρατική Αριστερά” έχει ξεκαθαρίσει ότι δεν αποδέχεται μονομερείς ενέργειες ακύρωσης του μνημονίου. Με αυτό το δεδομένο, πώς θα συνεργαστείτε με τον κ. Φώτη Κουβέλη σε περίπτωση που ο ΣΥΡΙΖΑ πάρει πρώτος τη διερευνητική εντολή;
Ο ΣΥΡΙΖΑ δια στόματος Αλέξη Τσίπρα έχει απευθύνει επανειλημμένως πρόταση ενότητας για αριστερή αντιμνημονιακή κυβέρνηση μετά από τις 17 Ιουνίου. Η πρόταση αυτή ισχύει. Ας μην προκαταλαμβάνουμε τις απαντήσεις μετά από τις εκλογές. Γιατί ας μην ξεχνάμε ότι άλλο είναι η αριθμητική των αριθμών και άλλο η πολιτική αριθμητική, ιδίως υπό το βάρος της κρίσιμης συγκυρίας ευθύνης. Οι πάντες θα βρεθούν στις 17 Ιουνίου προ των ευθυνών τους έναντι του λαού.
-Η ΝΔ προτάσσει θέσεις που έχει διατυπώσει ο κ. Λαφαζάνης υπέρ της επιστροφής στο εθνικό νόμισμα για να αποδομήσει την επιχειρηματολογία του ΣΥΡΙΖΑ υπέρ της παραμονής στο ευρώ χωρίς μνημόνιο. Τι απαντάτε;
Είναι φανερό ότι η ΝΔ έχει καταληφθεί από πανικό μπροστά στην επερχόμενη αυτοδυναμία, όχι του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά του λαού σε βάρος του μνημονίου. Γιατί το μνημόνιο είναι το πρόγραμμα της ΝΔ. Και για να ξεχάσουμε αυτή την πραγματικότητα, η Συγγρού χρησιμοποιεί κάθε σκοτεινό μέσο παραπληροφόρησης και προπαγάνδας που θυμίζει άλλες εποχές, προκειμένου να σπιλώσει όχι μόνο πρόσωπα αλλά την κυρίαρχη πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ: «Μνημόνιο ή ελπίδα, Μνημόνιο ή ΣΥΡΙΖΑ;» Οι προσωπικές απόψεις του σ. Λαφαζάνη είναι γνωστές εδώ και πάρα πολύ καιρό χωρίς αυτό να προκαλεί πρόβλημα στη σαφή γραμμή του ΣΥΡΙΖΑ που λέει «ναι» στο ευρώ και «όχι» στο μνημόνιο. Η χρήση τους τώρα από τη ΝΔ αποκαλύπτει απλά την ένδεια επιχειρημάτων της.
-Στελέχη του βαθέος ΠΑΣΟΚ έχουν εκφράσει στήριξη στον ΣΥΡΙΖΑ. Πώς το εξηγείτε; Τι σχέση έχει η ριζοσπαστική αριστερά με τον πράσινο κρατικοδίαιτο συνδικαλισμό;
Κατηγορηματικά και ρητά, καμία σχέση. Ακούστε κυρία Σπανού: εμείς δεν ζητάμε κομματική ταυτότητα από όσους μας ψηφίζουν. Θεωρούμε δεδομένη τη στήριξη στο πρόγραμμά μας, που έχουμε εκθέσει δημόσια. Το όλο οικοδόμημα περί «βαθέως ΠΑΣΟΚ» είναι πρόσφατο εφεύρημα επικοινωνιακών εγκεφάλων για να ανακόψουν τη δυναμική του ΣΥΡΙΖΑ, θέλοντας να τη συνδέσουν με τα παλιά υλικά του χθες. Δυστυχώς για αυτούς, τα παλιά και σάπια υλικά που ζέχνουν βρίσκονται αποκλειστικά και μόνο στο δικό τους στρατόπεδο.
-Πρωτοσέλιδο χθεσινής εφημερίδας σας φέρνει να έχετε αποκρύψει από το βιογραφικό σας συνεργασία που είχατε με το Ινστιτούτο Αμυντικών Αναλύσεων. Τι απαντάτε σε αυτό;
Ένα βιογραφικό των 50 λέξεων δεν αποτυπώνει το σύνολο της επαγγελματικής μου δραστηριότητας. Ουδέποτε έχω αποκρύψει τη συμμετοχή μου στο Ινστιτούτο Αμυντικών Αναλύσεων, για την οποία είμαι υπερήφανη, όπως άλλωστε και για τη δουλειά μου σε πολλές διαφημιστικές εταιρίες. Όμως εδώ έχουμε να κάνουμε με την τελευταία γραμμή Μαζινό μιας παράταξης που δεν διαθέτει κανένα επιχείρημα, πλην του μνημονίου, και επιχειρεί «τυφλές» επιθέσεις, χωρίς κόκκο αληθείας. Για παράδειγμα, οι… «δεσμοί» μου με τον πρώην υπουργό είναι το γεγονός ότι είχα την τιμή στα 28 μου χρόνια να επιλεγώ, επί προεδρίας του καθηγητή Συνταγματικού Δικαίου, Γιάννη Δρόσου, στη βάση των σπουδών πολιτικής ανάλυσης και των δημοσιευμένων εργασιών μου, ως πολιτική αναλύτρια στο Ινστιτούτο Αμυντικών Αναλύσεων. Το Ινστιτούτο εποπτεύεται από το υπουργείο Εθνικής Άμυνας, και είναι ένα ερευνητικό, επιστημονικό ινστιτούτο, αποτελούμενο από καταξιωμένους επιστήμονες – πανεπιστημιακούς καθηγητές και διπλωμάτες, με στόχο την τεκμηριωμένη ενημέρωση όχι μόνο του υπουργείου αλλά και όλων των κομμάτων του ελληνικού κοινοβουλίου. Αλίμονο αν αντιμετωπίζουμε τα αυτοδύναμα επιστημονικά ινστιτούτα των ελληνικών υπουργείων ως κομματικά ενεργούμενα του εκάστοτε υπουργού! Δηλαδή να υποθέσω ότι επί ΝΔ όσοι υπηρέτησαν στο εν λόγω ινστιτούτο ήταν κομματικά ενεργούμενα του εκάστοτε υπουργού; Μόνο πανικόβλητοι νόες μπορούν να εφεύρουν τέτοιες σχέσεις. Πρόκειται για φθηνές πρακτικές με φθηνά αποτελέσματα που φθηναίνουν τον πολιτικό διάλογο.
-Εχετε υπερκομματικά μηνύματα συμπαράστασης για την επίθεση που δεχθήκατε από τον Ηλ. Κασιδιάρη; Πώς θα καθίσετε σε διπλανά έδρανα στην επόμενη Βουλή;
Το πρόβλημα δεν είναι το πώς εγώ θα καθίσω στα ίδια έδρανα με τους νεοναζί αλλά το πώς αυτοί θα βρίσκονται στην ίδια αίθουσα με τον Μανώλη Γλέζο. Δεν είναι θέμα προσωπικό, ξέρετε. Είναι μια τεράστια, ιστορική και πολιτική ανορθογραφία, κυρία Σπανού. Πρέπει τα υπερκομματικά μηνύματα συμπαράστασης, που όντως έλαβα, να γίνουν πραγματικά φραγμός στην είσοδο της Χρυσής Αυγής στη Βουλή. Ειδάλλως θα είμαστε όλοι χαμένοι: και τα κόμματα αλλά το κυριότερο, η Δημοκρατία μας.
-Σας σόκαρε το γεγονός ότι κάποιοι φώναξαν “καλά να πάθετε”;
Αυτό ακριβώς είναι το πιο τρομακτικό από την ιστορία αυτή. Ωστόσο ήταν προβλέψιμο. Εμείς είχαμε κρούσει ευθύς εξαρχής, εδώ και δύο χρόνια, τον κώδωνα του κινδύνου. Ότι δηλαδή δεν έχουμε μόνο μια κρίση χρέους. Αλλά και μια κρίση δημοκρατίας. Μιλούσαμε για ημέρες Βαϊμάρης. Οι μέρες αυτές είναι τώρα εδώ και με ευθύνη της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ. Η Αριστερά υπήρξε ανέκαθεν, με θυσίες, το προπύργιο κατά του εκφασισμού της πολιτικής ζωής. Το ίδιο πράττουμε και σήμερα.
