Συνέντευξη της Ρένας Δούρου στο “EU opinion & policy debates – across languages / BlogActiv.EU” και τον Δημήτρη Ραπίδη, 8 Οκτωβρίου 2012
Interview with Rena Dourou, Deputy of SYRIZA-USF
Rena Dourou is Deputy of SYRIZA-USF, responsible for the European Affairs of the party. The dynamic politician, with the radical voice in the Greek Parliament, seems ready to bring about some striking changes and fresh air in counter-austerity politics. Follow the discussion.
1. What are the changes you have observed in the character of the EU during the last years with reference to the deep recession and the financial crisis?
Unfortunately the image and the character of the Union has changed dramatically and strikingly. Especially during the last 20 years -departing from the Treaty of Maastricht and on- Europe has been far distant from what the “founding fathers” had envisioned in the beginning of the European establishment, which were the fundamental goals of cooperation and solidarity, against any sign of racism and nationalism.
At the end of the day, let us not pretend: What are indeed the Stabilization Pact, the so-called “golden rule” of the constitualization of the balanced public budget, the monitoring of public budget from the non-elected body of the European Commission, and the automation of sanctions? All these mean a definite backward maneuvering of the declared goals for social prosperity and wealth, growth and development.
In other words, there is a clear effort to impose the rule of the strongest, which stems from the overly increased public budget of the wealth states of the North like Germany, Finland and the Netherlands. These things given, we equally experience unjust austerity measures, the rise of extreme right and xenophobic parties inside the EU. Under such circumstances, we cannot argue for a European vision, but on the contrary for a European nightmare.
2. Inside or outside euro?
The discussion about staying or leaving euro is the field of our declared fight. It is the field where workers, pensioners and unemployed will fight against the neoliberal approach being fanatically inclined towards austerity measures as panacea for any structural deficiencies of the Eurozone establishment. There is no paradise or simple solutions outside euro, but there are only monetary wars and tough exchange currency competitions, all against the people. In other words, euro is not the problem, but the policies that are linked with it.
There are no doctrines that we have to follow with eyes hermetically closed, especially when most of them have ostensibly failed as the Greek case unveils. The austerity measures designed by troika are recessional, public debt is steadily increasing, the Greek society is plunged into high unemployment rates, and midsize businesses are falling down into arrears. In this respect, the obsession to the politics of internal recession, that literally all Greek governments have adopted since now, is utterly destructive.
3. We lately observe that the European South is resorting to bailout plans and financial-support mechanisms. Where this trend will end up and which are the initiatives that have to be assumed at a European level, or at least in the field of cooperation amongst the countries of the South that are struck by a wave of wage and pension cuts, and by uncontrolled unemployment rates?
It has been over two years that SYRIZA-USF is consistently pointing out that the crisis is not “Greek” -including depreciating statements about the Greeks being lazy or corrupted- but it is more a problem rised by the structural deficiencies and problems of the Eurozone establishment. Therefore, we have proposed and we are still proposing relevant solutions. As for instance, the change of the role and mission of the European Central Bank in a way that it can play the role Fed is playing in the United States or the Central Bank of Japan so that Eurozone member-states can be protected from the lucrative mission and role of the markets.
We have also stressed out that the issue of public debt has to be resolved in a political level, through a European Conference. There is no way these unsocial and rough austerity measures to be implemented, not only in Greece but also in Spain, Italy and Portugal. For us it is clear that Greek Prime Minister Mr. Samaras, instead of apologizing in front of Chancellor Merkel, he should act so that a South front can be formed -including overdebted states- and build a strong alliance as a counter-balance to the privileged states of the North. To provide with a simple example, it is unjust for entreprises of the European South to borrow in comparatively higher rates that the respective ones of the European North.
4. Until now which are the fundamental initiatives you have assumed for the reconstruction and reverse of the current financial policies of the European Union?
Both SYRIZA-USF and the European Left from the very beginning of the crisis are submitting propositions dealing with the systemic confrontation -and not the temporary one- of the financial crisis. I previously mentioned the need the ECB to change its role. Furthermore, we demand a developmental and growth agenda on the basis of a more just wealth distribution, a more just fiscal system, and the relevant policies and funds. We demand the imposition of moratorium for the debt and the initiation of a European Conference. We demand public monitoring of the banking system.
Moreover, and in accordance with the Lisbon Treaty, we have recently submitted a proposition to the European Commission so that 1 million signatures can be collected from the people of Europe in order that a Public European Bank can be established aiming at bringing mutual growth and solidarity. In the beginning of September, the Commission rejected our initiative, justifying it on “the lack of legal basis”. Nonetheless, this justification was a clear proof of the negation with which the Commission is dealing any solidarity initiative. In any case, we will not let down, we do not stop here, and we continue fighting against the Stability Pact that has imposed a lifetime austerity.
5. For what reason you believe that three years after deep recession, no growth measures have been introduced?
I already pointed out the dogmatic responsibility of the European leaders for the creation of a crisis that is foremost structural. Reference to growth is done for reasons of communication without any specific agenda to see the light; it is more iconic than a certain plan for growth. Frequently, it is the Left that is accused for failed policies, but what we are actually experiencing nowadays? That European leaders remain attached to an ill-shaped political plan despite the fact that all economists in both sides of the Atlantic are underlining the deadlock we have reached.
The second reason is that this political decision -to avoid growth planning- benefits some of the member-states that have gained a lot, notwithstanding that themselves are struck by the crisis. With reference to the coalition government in Greece, we have to deal with modern-time slavery and the subsequent dire consequences for our society. We are actually faced with a combination of ideological blindness and the constant deceit of the people. In addition to that, let us not forget that during the pre-electoral period of the May-June 2012 elections Mr. Samaras was arguing about “re-negotiation” of the debt, which finally was abandoned, let alone the fact that Mr. Papandreou had the “bright idea” to bring the International Monetary Fund in Greece two years ago…
6. When SYRIZA-USF assumes the governance of Greece, which are the first steps that you are planning to undertake in the field of European policy?
The road ahead is long and tough. This time, what counts more, is the most effective opposition so that SYRIZA -USF can work out as a protection shield of the Greek society that is being drifted by austerity politics. In case Left is forming government, we have repeatedly committed to denounce the pact agreed with troika and its re-negotiation. We will demand the implementation of moratorium dealing with debt, and the convention of European Conference in order to find a political solution. We propose the rebuild of the current Eurozone establishment, for reasons of economic and social viability.
In September, during the International Exhibition of Thessaloniki, the president of our parliamentary group, Alexis Tsipras, has explicitly announced our program for a just exit from the crisis and for the productive reconstruction of the country with European dimension and without promising any increase in wages.
7. Which is the relation between SYRIZA-USF and the parties of European Left?
SYRIZA-USF gives emphasis in the development of front alliances with left and democratic forces in Europe, especially in the midst of the current critical conditions, where austerity is combined with the rise of extreme right parties. In this framework, privileged are the coalitions with the entire phasm of European left parties, which are those attached to the European Left and the European United Left (i.e. GUE/NGL).
8. Do you believe that European Youth is heard at the EU? And if not, for what reason?
Youngsters belong to the group that is mostly affected by the crisis, those who principally pay the price of the crisis. And it is surely the fact that in all large demonstrations against austerity measures, young people are leading the way. Normally, all European leaders should not only hear their voice, but also listen their demands. These measures deprive them from working, and from leaving them the right to dream for their future. European leaders are responsible for that altogether. Exclusion is not the solution and this is mainly developed according to the attachement to the European arch of neoliberalism.
9. What is your own personal vision for the European Union?
It is not only a personal, but a collective vision of us for the European Union. It has to do with a Europe of development, of solidarity, of employment. A Europe that dismisses xenophobic trends, far-right approaches arguing about “black ships” that are allegedly responsible for the financial crisis. A Union that will honor its name and history, and will not act as a sanctioner and as a punisher.
The vision of a Europe that punishes, which is the vision of Mrs. Merkel and of all those accepting her policy, remains far away from our vision. And we definitely believe that this is the challenge of the future: the re-triggering of a Europe of justice, working rights, growth, and development. Otherwise, it is condemned to slow and harsh extinction.
________________________________________________________________
1. Πόσο έχει αλλάξει η φυσιογνωμία της Ευρωπαϊκής Ενωσης τα τελευταία χρόνια με αφορμή την οικονομική κρίση;
Δυστυχώς η φυσιογνωμία της ΕΕ έχει αλλάξει πολύ και ραγδαία. Χωρίς να θέλω να εξιδανικεύω το παρελθόν, εδώ και είκοσι χρόνια, κυρίως δηλαδή από τη συνθήκη του Μάαστριχτ και μετά, και ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια, η Ευρώπη απέχει πολύ από αυτό που είχαν οραματιστεί οι ιδρυτές πατέρες στα πρώτα της βήματα. Δηλαδή μια Ευρώπη της συνεργασίας, της αλληλεγγύης, της ασπίδας κατά των εθνικισμών – ακριβώς το αντίθετο από ό,τι συμβαίνει σήμερα. Γιατί ας μην έχουμε αυταπάτες: το Σύμφωνο Δημοσιονομικής Σταθερότητας, ο περιβόητος «χρυσός κανόνας» για τη συνταγματοποίηση των ισοσκελισμένων προϋπολογισμών, η επιτήρηση των εθνικών προϋπολογισμών από μη εκλεγμένα όργανα όπως η Κομισιόν, η αυτοματοποίηση των κυρώσεων, κ.α., όλα αυτά τι σημαίνουν; Σημαίνουν σαφή οπισθοδρόμηση από τους διακηρυγμένους στόχους για ευημερία των λαών και των κοινωνιών. Για ανάπτυξη και αλληλεγγύη. Σήμερα γίνεται προσπάθεια να επικρατήσει ο νόμος των ισχυρότερων, των πλεονασματικών χωρών του βορρά, όπως η Γερμανία, η Φιλανδία, η Ολλανδία. Και την ίδια στιγμή βλέπουμε να συνδυάζεται η πολιτική λιτότητας με την ισχυροποίηση ακροδεξιών, ξενοφοβικών κομμάτων στις ευρωπαϊκές χώρες. Υπ’ αυτές τις συνθήκες δεν μπορούμε να μιλάμε για ευρωπαϊκό όραμα αλλά για ευρωπαϊκό εφιάλτη.
2. Εντός ή εκτός ευρώ;
Το ευρώ είναι το πεδίο των αγώνων μας. Είναι το πεδίο όπου θα δώσουμε, εργαζόμενοι, συνταξιούχοι, νέοι, άνεργοι, οι πάντες, τον αγώνα μας έναντι μιας σκληρής, νεοφιλελεύθερης προσέγγισης που τάσσεται φανατικά υπέρ της λιτότητας ως πανάκειας για τις δομικές αδυναμίες της οικοδόμησης της Ευρωζώνης. Δεν υπάρχει παράδεισος ή εύκολες λύσεις εκτός ευρώ αλλά νομισματικοί πόλεμοι και σκληροί συναλλαγματικοί ανταγωνισμοί, όλα σε βάρος των λαών. Με άλλα λόγια, το ευρώ δεν είναι το πρόβλημα αλλά οι πολιτικές που εφαρμόζονται στο όνομά του εν είδει μονοδρόμου. Όλη η επιχειρηματολογία εκείνων που ο επικεφαλής του ιδρύματος Μπρίγκελ στις Βρυξέλες, ο οικονομολόγος Ζαν Πιζανί Φερί, που δεν είναι υπέρμαχος του ΣΥΡΙΖΑ – ΕΚΜ, ονομάζει «ταλιμπάν της λιτότητας», είναι αυτή: ότι δεν υπάρχει άλλη λύση! Κι όμως, στον 21ο αιώνα δεν υπάρχουν δόγματα που πρέπει να ακολουθούμε με κλειστά μάτια, πολλώ δε μάλλον όταν αυτά, όπως φάνηκε και από την περίπτωση της Ελλάδας, έχουν αποτύχει οικτρά. Τα μέτρα της Τρόικας είναι υφεσιακά, το χρέος αντί να μειώνεται αυξάνεται, και η κοινωνία βυθίζεται καθημερινά με την ανεργία να καλπάζει και τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις να βάζουν λουκέτο η μία μετά από την άλλη. Η εμμονή στην πολιτική της λεγόμενης εσωτερικής υποτίμησης, που έχουν πειθήνια υιοθετήσει οι ελληνικές κυβερνήσεις, είναι καταστροφική.
3. Βλέπουμε σταδιακά ότι ο ευρωπαϊκός Νότος καταφεύγει σε μηχανισμούς στήριξης. Πού θα οδηγήσει όλο αυτό τελικά και ποιές πιστεύετε ότι είναι ο πρωτοβουλίες που πρέπει να αναληφθούν σε ευρωπαϊκό επίπεδο, ή τουλάχιστον σε επίπεδο συνεργασίας των χωρών του Νότου που βάλλονται από συνεχείς περικοπές μισθών, συντάξεων, και την αυξανόμενη ανεργία, ιδίως στους νέους;
Εδώ και πάνω από δύο χρόνια, από τότε δηλαδή που ξεκίνησε η κρίση, ο ΣΥΡΙΖΑ – ΕΚΜ έλεγε σε όλους τους τόνους ότι δεν έχουμε να κάνουμε με ένα πρόβλημα ελληνικό, που αφορά δηλαδή στους «τεμπέληδες», «ακαμάτηδες», «διεφθαρμένους» Έλληνες αλλά στα στρεβλά δομικά χαρακτηριστικά της αρχιτεκτονικής της ίδιας της Ευρωζώνης. Κατά συνέπεια προτείναμε και εξακολουθούμε να προτείνουμε και ανάλογες λύσεις. Όπως, λόγου χάρη, να αλλάξει ο ρόλος και η αποστολή της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, έτσι ώστε να παίζει το ρόλο που παίζει η Fed στις ΗΠΑ ή η Κεντρική Τράπεζα της Ιαπωνίας, και να προστατεύονται έτσι οι χώρες μέλη της ΕΖ από τις επιδρομές των αγορών που λειτουργούν με κερδοσκοπικά κριτήρια. Έχουμε επίσης πει ότι το θέμα του δημοσίου χρέους πρέπει να λυθεί πολιτικά, σε επίπεδο κορυφής, σε έκτακτη σύνοδο – δεν μπορούν να συνεχιστούν τα ασύλληπτου ύψους και κοινωνικών επιπτώσεων, πακέτα λιτότητας, όχι μόνο στη χώρα μας αλλά και στην Ισπανία, την Ιταλία και την Πορτογαλία. Για εμάς είναι σαφές, ότι ο κ. Σαμαράς αντί να κάνει δηλώσεις μετανοίας ενώπιον της καγκελαρίου Μέρκελ θα έπρεπε να ενεργήσει έτσι ώστε να δημιουργηθεί ένα μέτωπο των χωρών του Νότου, χωρών με χρέη και ελλείμματα, που έχουν κάθε συμφέρον να συνασπιστούν έναντι των πλεονασματικών χωρών του βορρά. Ανέκαθεν στην Ευρώπη να πράγματα λειτουργούσαν στη βάση των συσχετισμών δυνάμεων, των μετώπων που δημιουργούνται στη βάση κοινών συμφερόντων. Για παράδειγμα συνιστά τεράστια αδικία που πρέπει να καταπολεμηθεί, το γεγονός ότι όλες οι επιχειρήσεις του Νότου δανείζονται ακριβότερα από εκείνες του Βορρά.
4. Μέχρι τώρα, ποιες είναι οι βασικές πρωτοβουλίες που έχετε αναλάβει συνολικά για την ανατροπή της ισχύουσας πολιτικής στο ζήτημα της οικονομικής και δημοσιονομικής πολιτικής της Ενωσης;
Τόσο ο ΣΥΡΙΖΑ – ΕΚΜ όσο και το Κόμμα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς από την αρχή της κρίσης καταθέτουμε, τόσο στα εθνικά κοινοβούλια όσο και στην Ευρωβουλή, προτάσεις που έχουν να κάνουν με τη συστημική και όχι την περιστασιακή αντιμετώπιση της κρίσης. Επιδιώκουμε δηλαδή πλήρη αντιστροφή της σημερινής αρχιτεκτονικής. Σας ανέφερα προηγουμένως την αλλαγή της αποστολής της ΕΚΤ. Ζητάμε επίσης μια πραγματικά αναπτυξιακή ατζέντα στη βάση καλύτερης κατανομής του πλούτου, δίκαιου φορολογικού συστήματος και τις ανάλογες πολιτικές και τα κονδύλια. Ζητάμε μορατόριουμ για το χρέος και ευρωπαϊκή σύνοδο κορυφής. Ζητάμε δημόσιο έλεγχο του τραπεζικού τομέα. Πρόσφατα καταθέσαμε πρόταση στην Κομισιόν για Πρωτοβουλία Πολιτών, σύμφωνα με τη Συνθήκη της Λισαβόνας, για να συγκεντρωθούν ένα εκατομμύριο υπογραφές ευρωπαίων προκειμένου να ιδρυθεί μια δημόσια ευρωπαϊκή τράπεζα για την αλληλέγγυα και οικονομική ανάπτυξη. Στις αρχές Σεπτεμβρίου η Κομισιόν απέρριψε την πρωτοβουλία μας με την αιτιολογία της «έλλειψης νομικής βάσης». Ωστόσο η αιτιολογία της ήταν αποκαλυπτική της περιφρόνησης που επιδεικνύει σε κάθε είδος κοινωνικής και αλληλέγγυας πρωτοβουλίας. Δεν αποθαρρυνόμαστε. Δεν σταματάμε εδώ. Συνεχίζουμε τον αγώνα μας κατά του Δημοσιονομικού Συμφώνου Σταθερότητας που εγκαθιδρύει τη δια βίου λιτότητα.
5. Για ποιο λόγο πιστεύετε ότι μέχρι τώρα, έπειτα από 3 χρόνια βαθιάς ύφεσης, δεν έχουν αναληφθεί μέτρα ανάπτυξης; Γιατί αγνοούνται πρωτοβουλίες στον επίμαχο αυτό τομέα τόσο από την τρόικα, όσο και από την παρούσα ελληνική κυβερνητική ηγεσία;
Αναφέρθηκα ήδη στη δογματική εμμονή των σημερινών ιθυνόντων της Ευρώπης στην επιβολή μέτρων λιτότητας ως συνταγής αντιμετώπισης μιας κρίσης που είναι δομική. Η επίκληση της ανάπτυξης κατά τις δεκάδες συνόδους κορυφής, γίνεται για λόγους επικοινωνιακούς, εικόνας, χωρίς να υφίσταται πραγματική βούληση για αναπτυξιακή ατζέντα. Συχνά κατηγορείται η Αριστερά για δογματισμό, για εμμονή σε αποτυχημένες πολιτικές, τι βλέπουμε όμως σήμερα; Ότι οι ευρωπαίοι ηγέτες παραμένουν αγκιστρωμένοι σε μια λάθος πολιτική παρότι όλοι οι οικονομικοί δείκτες, σχεδόν όλοι οι οικονομολόγοι , και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού, αποδεικνύουν το αδιέξοδο. Δεύτερος λόγος κατά τη γνώμη μου, είναι το γεγονός ότι η πολιτική αυτή συμφέρει κάποιες χώρες, τις πλεονασματικές του βορρά, οι οποίες έχουν κερδίσει πολλά – ωστόσο πλέον και αυτές θίγονται από την κρίση. Σε ό,τι αφορά στην περίπτωση της τρικομματικής κυβέρνησης της χώρας μας, έχουμε να κάνουμε με δουλική υποταγή με καταστροφικές συνέπειες για την κοινωνία μας. Βρισκόμαστε δηλαδή μπροστά σε έναν συνδυασμό ιδεολογικής τυφλότητας αλλά και εξαπάτησης των πολιτών. Ας μην ξεχνάμε ότι προεκλογικά ο κ. Σαμαράς μιλούσε για «επαναδιαπραγμάτευση», η οποία χάθηκε στο δρόμο ενώ ο κ. Παπανδρέου είχε την πρωτοβουλία να φέρει το ΔΝΤ μέσω Ελλάδας…
6. Όταν ο ΣΥΡΙΖΑ αναλάβει τη διακυβερνηση της Ελλάδας, ποιές ειναι οι πρώτες πρωτοβουλίες που θα αναλάβετε στο επίπεδο της ευρωπαϊκής πολιτικής;
Ο δρόμος που έχουμε μπροστά μας είναι μακρύς και δύσκολος. Τούτη τη στιγμή εκείνο που προέχει είναι η όσο το δυνατόν αποτελεσματικότερη αντιπολίτευση, προκειμένου ο ΣΥΡΙΖΑ – ΕΚΜ να λειτουργήσει ως ασπίδα προστασίας της κοινωνίας που ισοπεδώνεται από τη μνημονιακή λιτότητα. Στην περίπτωση σχηματισμού κυβέρνησης της Αριστεράς, έχουμε πολλές φορές δεσμευθεί για την κατάργηση του μνημονίου και επαναδιαπραγμάτευση της δανειακής σύμβασης. Θα ζητήσουμε μορατόριουμ του χρέους, σύγκλιση συνόδου κορυφής για την πολιτική του επίλυση. Προτάσσουμε αντιστροφή της μέχρι σήμερα αρχιτεκτονικής της ευρωζώνης. Και επαναλαμβάνω, όχι για λόγους ιδεοληψίας αλλά οικονομικής επάρκειας. Ο πρόεδρος της κοινοβουλευτικής μας ομάδας Αλέξης Τσίπρας εξέθεσε στη ΔΕΘ το πλήρες πρόγραμμά μας για κοινωνικά δίκαιη έξοδο από την κρίση και για την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας, με ευρωπαϊκή διάσταση και χωρίς απαρίθμηση παροχολογιών, όπως έκαναν μέχρι σήμερα οι αρχηγοί της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
7. Ποιες είναι οι σχέσεις του ΣΥΡΙΖΑ με τα κόμματα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς;
Ο ΣΥΡΙΖΑ – ΕΚΜ δίνει μεγάλη σημασία στην ανάπτυξη συμμαχιών όλων των αριστερών, δημοκρατικών δυνάμεων της Ευρώπης, ειδικά στη σημερινή συγκυρία, όπου η οικονομική λιτότητα συνδυάζεται με την ανάδυση σχεδόν σε όλες τις χώρες, ακροδεξιών μορφωμάτων. Στο πλαίσιο αυτό προνομιακή θέση κατέχουν βεβαίως οι συμμαχίες με τα κόμματα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς, τόσο αυτά του κόμματος της Ευρωπαϊκής Αριστεράς όσο και με εκείνα της ευρωομάδας μας, της Ενωτικής Αριστεράς.
8. Πιστεύετε ότι ακούγεται η φωνή των νέων στην Ευρωπαϊκή Ένωση, κι αν όχι για ποιο λόγο;
Οι νέοι είναι η ηλικιακή εκείνη ομάδα που πλήττεται περισσότερο από την κρίση, εκείνη που πληρώνει το βαρύτερο τίμημα. Και δεν είναι βέβαια τυχαίο το γεγονός ότι στις μεγάλες διαδηλώσεις κατά των πολιτικών λιτότητας, πρωτοστατούν οι νέοι. Κανονικά όλοι οι ευρωπαίοι ηγέτες θα έπρεπε, όχι μόνο να ακούν τη φωνή τους, αλλά και να ακολουθούν τα κελεύσματά της. Γιατί δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι όλες αυτές οι υφεσιακές πολιτικές πλήττουν κυρίως τους νέους. Τους στερούν το βασικότερο δικαίωμα, αυτό της εργασίας. Το δικαίωμα να έχουν μέλλον. Και είναι υπόλογοι οι σημερινοί ηγέτες της Ευρώπης για την κατάσταση αυτή. Για το γεγονός ότι έχουν επιλέξει την αδιέξοδη λιτότητα και όχι την ανάπτυξη. Τον αποκλεισμό και όχι την αλληλεγγύη. Από εμμονή στο νεοφιλελεύθερο δόγμα.
9. Ποιο είναι το δικό σας προσωπικό όραμα για την Ευρωπαϊκή Ένωση;
Δεν είναι προσωπικό αλλά συλλογικό το όραμά μας για την Ευρωπαϊκή Ένωση. Έχει να κάνει με μια Ευρώπη της ανάπτυξης, της αλληλεγγύης, της απασχόλησης. Μια Ευρώπη που απορρίπτει τις ξενοφοβικές τάσεις, τις ακροδεξιές προσεγγίσεις περί αποδιοπομπαίων τράγων που δήθεν ευθύνονται για την οικονομική κρίση… Μια Ένωση που θα τιμά πραγματικά το όνομά της, δεν θα λειτουργεί με αποκλεισμούς και με τιμωρίες. Το όραμα της τιμωρητικής Ευρώπης, το όραμα δηλαδή της κ. Μέρκελ και όσων αποδέχονται την πολιτική της, απέχει παρασάγγες από το δικό μας. Και πιστεύουμε ότι αυτή ακριβώς είναι και η πρόκληση του μέλλοντος: να υπάρξει μια Ευρώπη κοινωνικής δικαιοσύνης, ανάπτυξης, εργασιακών δικαιωμάτων. Ειδάλλως είναι καταδικασμένη στον αργό αφανισμό…
