Της Ρένας Δούρου, ΕΘΝΟΣ, 15 Νοεμβρίου 2012
Ημέρα μαζικής οργής κατά των πολιτικών λιτότητας στην Ευρώπη, η χθεσινή, ύστερα από το κάλεσμα σε δράση της Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας Συνδικάτων. Με διαδηλώσεις, στάσεις εργασίας, αλλά και γενικές απεργίες. Οπως έγινε στην Πορτογαλία και την Ισπανία που καθημερινά βυθίζονται στην κρίση.
Ειδικά για την τέταρτη οικονομία της Ευρωζώνης, την Ισπανία, η κάθοδος στα Τάρταρα είναι εξαιρετικά επώδυνη, έστω και χωρίς Μνημόνιο. Τα μέτρα λιτότητας έχουν πάει κοινωνικά τη χώρα 35 χρόνια πίσω! Η ανεργία είναι στο 25%, με τις τράπεζες να καταβροχθίζουν ενισχύσεις δισεκατομμυρίων ευρώ (π.χ. 24 δισ. για την Bankia που όμως θα απολύσει 5.000 υπαλλήλους της), ενώ οι εξώσεις λόγω χρεών ανέρχονται σε εκατοντάδες χιλιάδες. Συγκεκριμένα, από το 2008, όταν έσκασε η «φούσκα» των ακινήτων στη χώρα, οι τράπεζες έχουν κάνει έξωση σε 350.000 ιδιοκτήτες ακινήτων. Το πρόβλημα ήρθε ξανά στο προσκήνιο τούτες τις μέρες με την αυτοκτονία δύο ανθρώπων, μία γυναίκα πήδηξε στο κενό, ενώ ένας άνδρας απαγχονίστηκε… Η αντίδραση ήταν άμεση τόσο από την πλευρά των Αγανακτισμένων όσο και των δικαστών, που καταδίκασαν τις πρακτικές των τραπεζών. Η Ενωση των Τραπεζών αποφάσισε να παγώσουν οι εξώσεις των οικογενειών με τα σοβαρότερα προβλήματα. Απόφαση ανεπαρκής, καθώς το πρόβλημα αφορά εκατοντάδες χιλιάδες πρώτες κατοικίες.
Οι εξώσεις δεν αποτελούν παρά μία από τις τραγικότερες πτυχές της κρίσης που πλήττει συνολικά την ισπανική κοινωνία. Η χθεσινή ήταν η δεύτερη γενική απεργία από τις 29 Μαρτίου φέτος, σε μια χώρα που δεν τις συνηθίζει. Αιτία η εμμονή του συντηρητικού πρωθυπουργού Μαριάνο Ραχόι σε μια πολιτική περικοπών ύψους 150 δισ. έως το 2014, που δεν αποδίδει – λέγοντας ότι δεν μπορεί να κάνει θαύματα. Από τα θαύματα, βέβαια, έως την επιλογή μιας διαφορετικού περιεχομένου πολιτικής υπάρχει μεγάλη απόσταση…
Αλλά τα νέα και για την πάλαι ποτέ «καλή μαθήτρια» του Μνημονίου, Πορτογαλία, είναι άσχημα: η ανεργία έσπασε νέο ρεκόρ, φθάνοντας στο 15,8% (έναντι 12,4% πέρσι), αποδεικνύοντας ότι οι προβλέψεις της τρόικας (15,5% για ολόκληρο τον χρόνο) ήταν εσφαλμένες… Και στο ποσοστό αυτό δεν περιλαμβάνεται το 1εκατ. με περιστασιακή εργασία. Τα δύο παραδείγματα δείχνουν ότι με Μνημόνιο ή χωρίς, η λιτότητα παραμένει καταστροφική και αδιέξοδη. Μένει να το κατανοήσουν και οι ηγέτες. Γιατί οι λαοί δίνουν τις απαντήσεις τους.
