Της Ρένας Δούρου, Δημοσιεύθηκε στο Matrix24, 22 Νοεμβρίου 2012
Κάποιοι το υποψιαζόμασταν εδώ και καιρό, αλλά τώρα όλο και περισσότεροι το διαπιστώνουν ιδίοις όμμασι: προκειμένου να επιβάλλουν όσο το δυνατόν αποτελεσματικότερα (βλ. χωρίς λαϊκές αντιδράσεις) την πασιφανώς αποτυχημένη πολιτική της εσωτερικής υποτίμησης μέσα από μια άνευ προηγουμένου λιτότητα, οι τρεις της συγκυβέρνησης οικοδομούν συστηματικά μια… παράλληλη πραγματικότητα. Περιγράφουν διαδοχικά στις παρεμβάσεις τους έναν κόσμο που απλά δεν υπάρχει! Έναν κόσμο μέσα στον οποίο οι πολίτες «κάνουν» (και δεν τους επιβάλλονται) θυσίες, οι θυσίες αυτές πιάνουν τόπο, αναγνωρίζονται και, εντέλει, ανταμείβονται από τους ευρωπαίους εταίρους (ιδίως τις ανιδιοτελείς γερμανικές τράπεζες) και η χώρα βγαίνει από την κρίση, σαν την Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων. Πρόκειται βεβαίως για μια ηθελημένα στρεβλή αφήγηση. Στην οποία συνειδητά εμμένουν οι τρεις με την υποστήριξη βεβαίως των διαφορετικών ειδών «προθύμων»…
Τώρα όμως 24 ώρες μετά από τη φραστική (για πολλοστή φορά) υποστήριξη που δέχθηκε η κυβέρνηση από το Γιούρογκρουπ (όπου, ειρήσθω εν παρόδω, συζητήθηκαν προτάσεις όπως διαγραφή χρέους, που υποστηρίζει από την αρχή της κρίσης ο ΣΥΡΙΖΑ – ΕΚΜ), παρατηρούμε νέα, οβιδιακή μεταμόρφωση των τριών εταίρων της εξουσίας. Από τη θέση των καλών κ’ αγαθών αφηγητών παραμυθιών, μετατράπηκαν αίφνης σε… επικριτικούς σχολιαστές των πεπραγμένων στη συνάντηση της Τρίτης, 21 Νοεμβρίου. «Καμία ολιγωρία ή καθυστέρηση στο ελληνικό θέμα», δήλωσε έτσι ο κ. Σαμαράς. «H Eυρωζώνη, δεν μπορεί να χρησιμοποιεί ως άλλοθι την Ελλάδα», τόνιζε εμφατικά ο κ. Βενιζέλος. Για κίνδυνο να περιέλθει η Ελλάδα σε επικίνδυνη περιδίνηση και κατ’ επέκταση και η Ευρωζώνη, έκανε λόγο ο κ. Κουβέλης.
Αλλά το παραμύθι σταματά εδώ.
Γιατί εκείνοι που ευθύνονται για την υπό εξέλιξη ανθρωπιστική καταστροφή στη χώρα δεν μπορούν, à la carte, να επιλέγουν ρόλους.
Ειδικά σε τούτη την κρίσιμη περίοδο.
Όταν η ύφεση βαθαίνει μέρα με τη μέρα. Όταν το χρέος τραβά την μη βιώσιμη ανηφόρα. Όταν η ανεργία θερίζει. Όταν η λέξη «ανάπτυξη» είναι το πιο σύντομο ανέκδοτο.
Τότε ακριβώς έχει έλθει η ώρα να πούμε τα πράγματα με το όνομά τους. Ότι δηλαδή οι κκ Σαμαράς, Βενιζέλος και Κουβέλης έχουν μόνον έναν ρόλο να παίξουν: εκείνον των αποτυχημένων συνεργατών του Βερολίνου, και να αποσυρθούν πάραυτα από τη σκηνή.
Γιατί έχει έλθει η ώρα το σενάριο να το γράψουν εκείνοι τους οποίους η συγκυβέρνηση εξαπάτησε συνειδητά πριν και μετά τις εκλογές, όταν υποσχόταν «επαναδιαπραγμάτευση», και «απαγκίστρωση» από το μνημόνιο: οι πολίτες!
