Της Ρένας Δούρου, Δημοσιεύθηκε στο Matrix24.gr, 6 Δεκεμβρίου 2012
Τελικά ο πρωθυπουργός μας είναι άνθρωπος πονόψυχος. Νοιάζεται για τη συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών, για τη μεσαία τάξη. Το διατυμπάνισε αρκούντως από το βήμα του Ελληνο-Αμερικανικού Επιμελητηρίου, όταν διευκρίνιζε ότι δεν υπάρχει ενδεχόμενο φορολόγησης 45% για εισοδήματα άνω των 25 χιλιάδων ευρώ.
«Είναι έξω από τις θέσεις μου. Είναι αντίθετο με τις ιδέες μου. Είμαι με τη μεσαία τάξη. Όχι εναντίον της», είπε χαρακτηριστικά ο κ. Σαμαράς, επιβεβαιώνοντας είτε ότι ζει σε μια παράλληλη πραγματικότητα είτε ότι ηθελημένα την διαστρεβλώνει. Γιατί δεν μπορεί να εξηγηθεί η δήλωσή του «είμαι με τη μεσαία τάξη», όταν ΟΛΑ τα μέτρα που έλαβε, που λαμβάνει και που, αναμφισβήτητα, θα λάβει στο μέλλον, στοχεύουν στη διάλυση και τη συρρίκνωση της μεσαίας τάξης – διάλυση και συρρίκνωση που είναι ήδη επί τω έργω…
Ενδεικτικό του γεγονότος είναι και τα χιλιάδες λουκέτα των μικρομεσαίων επιχειρήσεων. Πρόσφατα ο Βασίλης Κορκίδης, πρόεδρος της Εθνικής Συνομοσπονδίας Ελληνικού Εμπορίου (ΕΣΕΕ), έκρουε για πολλοστή φορά τον κώδωνα του κινδύνου, επισημαίνοντας ότι η περιβόητη δόση, που σύμφωνα με την κυβέρνηση θα βάλει τη χώρα σε τροχιά ανάπτυξης, ελάχιστα θα βοηθήσει την πραγματική οικονομία, καθώς τα περισσότερα χρήματα θα πάνε στην ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών. Σύμφωνα με τα στοιχεία της ετήσιας έκθεσης της ΕΣΕΕ, τον τελευταίο ενάμιση χρόνο, 63.000 επιχειρήσεις έβαλαν λουκέτο και 100.000 θέσεις εργασίας χάθηκαν από το εμπόριο το 2012. Κατά τα άλλα, ο κ. Σαμαράς «είναι» με τη μεσαία τάξη. Τρομάζει κανείς στη σκέψη πώς θα ήταν η κατάσταση αν «δεν ήταν» μαζί της…
Πέραν τούτου όμως, η συγκεκριμένη διαρροή, που προήλθε βέβαια από κυβερνητικά κλιμάκια, περί του φόρου 45% στα εισοδήματα άνω των 25 χιλιάδων ευρώ, δεν αποτελεί παρά μια γνωστή, δοκιμασμένη πολλές φορές, εξόχως παλαιοκομματική μέθοδο διακυβέρνησης: η εξουσία διοχετεύει την πρόθεσή της να προχωρήσει σε ένα συγκεκριμένο μέτρο που συνήθως είναι ακραίο, προκειμένου να δημιουργηθεί αίσθηση στην κοινή γνώμη και έτσι όταν αποφασίσει κάποιο άλλο μέτρο, στην ίδια κατεύθυνση όχι όμως τόσο ακραίο όσο το πρώτο, το θέμα να περάσει ήπια στην κοινή γνώμη. Στην περίπτωσή μας, ο κ. Πρωθυπουργός «μάζεψε» το ακραίο 45%, αφήνοντας όμως ανοικτές τις σε βάρος της συντριπτικής πλειοψηφίας των πολιτών ανατροπές που θα φέρει το φορολογικό και όχι μόνο αυτό. Γνωστή και θλιβερή η παράσταση, με έναν πρωθυπουργό στο ρόλο του «καλού» και των υπουργό Οικονομικών, σε εκείνον του «κακού», μόνο που είναι πολύ δύσκολο να πειστούν οι πολίτες για τις προθέσεις από τη στιγμή που υπάρχουν τα έργα και οι συνέπειες των έργων.
Αριθμοί ξανά: σύμφωνα με έρευνα του Ινστιτούτου Εργασίας των ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ, την τελευταία διετία ο μέσος πραγματικός μισθός μειώθηκε από το 84% στο 74% του αντίστοιχου ευρωπαϊκού μέσου όρου, ενώ και η αγοραστική δύναμη του μέσου μισθού έχει μειωθεί κατά 50%. Και ας μη σπεύσουν οι γνωστοί κονδυλοφόροι- εγκωμιαστές του κ. Σαμαρά να υποστηρίξουν ότι η σημερινή κυβέρνηση ανέλαβε μόλις τον Ιούνιο: ακολουθεί κατά γράμμα το μνημονιακό σενάριο της εσωτερικής υποτίμησης και της εξουθενωτικής λιτότητας, αυτό που ο κ. Σαμαράς καταδίκαζε ως το Νοέμβριο του 2011 και μετά αποδέχθηκε, κάνοντας μάλιστα και την αυτοκριτική του, φέτος τον Αύγουστο, στο Βερολίνο, μπροστά στην καγκελάριο Μέρκελ…
