Της Ρένας Δούρου, Δημοσιεύθηκε στο Matrix24.gr, 20 Δεκεμβρίου 2012
«Ήμασταν τζίτζικες για πάρα πολλά χρόνια και τώρα είμαστε μέρμηγκες. Χαλάρωση δεν πρέπει να υπάρξει, πριν το 2014». Τάδε έφη Γιάννης Στουρνάρας, υπουργός Οικονομικών, απλά «Γιάννης» για τον πρωθυπουργό, κ. Αντώνη Σαμαρά.
Ο κύριος Στουρνάρας, σε αντίθεση με τους «ρονταρισμένους» στα τερτίπια της εξουσίας, καθότι την ασκούν κατ’ αποκλειστικότητα εδώ και σχεδόν σαράντα χρόνια, πολιτικούς της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, έχει ένα… χάρισμα: να μην μασάει τα λόγια του. Να μην χρησιμοποιεί εκείνα τα τόσο γνωστά περιτυλίγματα της «ξύλινης γλώσσας». Έτσι δήλωνε με αφοπλιστική ειλικρίνεια, (στις 7 Δεκεμβρίου φέτος), απαντώντας στην ερώτηση του Νίκου Χατζηνικολάου, αν θα μπορούσε να ζήσει με 500 ευρώ τον μήνα: «όχι βέβαια!» Ενώ με την ίδια αφοπλιστική ειλικρίνεια δεν απέκλειε το ενδεχόμενο λήψης νέων μέτρων, «στην περίπτωση που δεν πάνε καλά όλα τα πράγματα»… Ο κύριος Στουρνάρας εμφορείται από μια περίεργη αισιοδοξία που συνδυάζει τη μέχρι κεραίας εκπλήρωση των δυσβάστακτων και αναποτελεσματικών όρων των δανειστών μας με τη βεβαιότητα ότι, υπό αυτούς ακριβώς τους όρους, η κοινωνία θα καταφέρει να βγει από το τούνελ, στο οποίο την έχει οδηγήσει (και) ο ίδιος με τις πολιτικές του. Και αυτός (όπως άλλωστε και ο κ. Σαμαράς) δίνει την αίσθηση ότι ζει σε έναν παράλληλο κόσμο. Έναν κόσμο όπου η συντριπτική συρρίκνωση του ΑΕΠ, η μείωση των μισθών και των συντάξεων, η κατάργηση ή η μεγάλη περικοπή των επιδομάτων, η καλπάζουσα ανεργία, η εξαπλούμενη φτώχεια, ο πολλαπλασιασμός των αυτοκτονιών λόγω απελπισίας, δεν είναι παρά κάποιοι αριθμοί, που εν πάση περιπτώσει, δεν είναι και τόσο φοβεροί, μπορούν να αλλάξουν και θα αλλάξουν, αρκεί να κάνουμε λίγη υπομονή και – το κυριότερο – να εφαρμόσουμε με απόλυτη συνέπεια όσα μας επιβάλλουν οι δανειστές μας. Για το καλό μας βέβαια.
«Χρειαζόμαστε ανθρώπους που να ονειρεύονται πράγματα που δεν υπήρξαν ποτέ», είχε πει κάποτε ο Τζων Κέννεντι. Και είναι φανερό το γιατί ισχύει αυτή η φράση: γιατί μόνο έτσι αλλάζουν τα πράγματα. Και πηγαίνουν μπροστά οι κοινωνίες. Αυτός ο τρόπος σκέψης είναι ακριβώς στον αντίποδα εκείνου του κ. Στουρνάρα, ο οποίος ζητά με μειλίχια επιμονή να μείνουμε στο αυλάκι που μας έχει χαράξει η τραγικά άστοχη πολιτική της εσωτερικής υποτίμησης, με το τεράστιο κοινωνικό κόστος. Είναι φανερό ότι ο κύριος υπουργός των Οικονομικών πιστεύει τα όσα λέει και δεν πρόκειται να αλλάξει. Δεν έχει καμία διάθεση να παραστήσει τον «πολιτικό» ή τον «καλό». Δεν ζητά να παίξει τον Άγιο Βασίλη, χρονιάρες μέρες που είναι τώρα.
Και πράγματι η κοινωνία μας δεν χρειάζεται Άγιους Βασίληδες. Εκείνο που χρειάζεται είναι «ανθρώπους που να ονειρεύονται πράγματα που δεν υπήρξαν ποτέ». Δηλαδή με βούληση να ανοίξουν νέους δρόμους. Μακριά από την πεπατημένη, για παράδειγμα, του φαύλου και πελατειακού κράτους, της διαφθοράς και της στήριξης, λόγου χάρη μέσω άδικων φορολογικών συστημάτων, των συμφερόντων που λυμαίνονται τη χώρα. Και τέτοιοι άνθρωποι δεν είναι ούτε ο ίδιος, ούτε οι κκ Σαμαράς, Βενιζέλος και Κουβέλης…
