Tης Ρένας Δούρου, Η Ελλάδα αύριο, 15 Ιανουαρίου 2012
Τί είναι σήμερα συμφέρον για την πατρίδα μας; Η “τάξη και η ασφάλεια” με φόντο σαρωτικές μεταρρυθμίσεις που αναιρούν την έννοια του δημοσίου συμφέροντος, απαντά εμπράκτως η τρικομματική κυβέρνηση. Πρόκειται για πλήρη αντιστροφή της πραγματικότητας. Γιατί τούτες τις ώρες οι επιλογές της κυβέρνησης είναι εθνικά επιζήμιες σε όλα τα επίπεδα.
Το πολυνομοσχέδιο δεν είναι παρά ένα σύμπτωμα που επιβεβαιώνει αυτή τη διάγνωση. Είναι πρόχειρο στη μορφή του και καταστροφικό για το δημόσιο συμφέρον στην ουσία του. Αποσκοπεί στην εξυπηρέτηση των αναγκών, όχι της κοινωνίας αλλά των δανειστών. Πουθενά και σε κανένα σημείο του δεν υπάρχει η έννοια της προστασίας του εθνικού, του δημόσιου συμφέροντος.
Και τα παραδείγματα ουκ ολίγα. Το κορυφαίο αφορά στη διαδικασία εξπρές για την υποθήκη των περιουσιακών στοιχείων του κράτους και την διάθεσή τους στους δανειστές, με τιτλοποίησή τους σε μορφή ομολόγων, σε περίπτωση που η χώρα δεν μπορεί να αποπληρώσει κάποια δόση! Και τούτα μαζί με δεκάδες άλλες διατάξεις σχετικά με τις αργίες των δημοσίων υπαλλήλων, την απομάκρυνση του φιλοτελικού μουσείου από τα ΕΛΤΑ, τις διατάξεις για το βρεφικό γάλα, την ίδρυση εταιρείας τροχαίου υλικού, και άλλα πολλά…
Χαρακτηριστικές και οι ρυθμίσεις που αφορούν το υπουργείο Εξωτερικών. Το άρθρο 9 μειώνει τους μισθούς όλων των υπαλλήλων του ΥΠΕΞ που υπάγονταν στο ειδικό μισθολόγιο, ενώ το άρθρο 18 αποτελεί την αποθέωση της προχειρότητας και της ελαφρότητας. Η παράγραφος 5 του εν λόγω άρθρου ανατρέπει τον κανόνα των μη μετατάξεων στο ΥΠΕΞ, κάνοντας μια προσθήκη στο άρθρο 8 του Οργανισμού του υπουργείου, η οποία όμως εκθέτει ανεπανόρθωτα τους συντάκτες της. Γιατί προστίθεται σε μια… ανύπαρκτη παράγραφο ενώ από την εισαγωγική της πρόταση απουσιάζει το ρήμα: “Η μετάταξη, κατόπιν γραπτών εξετάσεων, υπαλλήλων κατηγορίας ΠΕ, κατά προτεραιότητα από τις καταργούμενες και συγχωνευόμενες μονάδες του Δημοσίου σύμφωνα με τα οριζόμενα στη διάταξη της παραγράφου 5 του άρθρου 35 του ν. 4024/2011, οι οποίοι εντάσσονται στον κλάδο των Πτυχιούχων Διοικητικών, σύμφωνα με τις κείμενες διατάξεις”. Και όποιος κατάλαβε, κατάλαβε. Στόχος η αναίρεση των μη μετατάξεων στο ΥΠΕΞ. Δεν πρόκειται για μια “αθώα” διάταξη (τίποτε άλλωστε δεν είναι αθώο σε αυτό το πολυνομοσχέδιο), καθώς λαμβάνεται με το πρόσχημα της καλύτερης στελέχωση του υπουργείου ενόψει της επερχόμενης ελληνικής προεδρίας του 2014 – ωστόσο βάζει σε περιπέτειες ένα υπουργείο που διακρίνεται για τον εξειδικευμένο και εθνικά ευαίσθητο χαρακτήρα του. Το γεγονός ότι προβλέπεται η διενέργεια γραπτών εξετάσεων από το υπουργείο Εξωτερικών υπό τον έλεγχο διακομματικής επιτροπής της Βουλής, δεν επιλύει το πρόβλημα, αντιθέτως το περιπλέκει. Και τούτο γιατί βρισκόμαστε μπροστά στο φαινόμενο λειτουργίες της εκτελεστικής εξουσίας να γίνονται αντικείμενο της νομοθετικής.
Σε ποια ευνομούμενη πολιτεία, θα νομοθετούσε έτσι η κυβέρνηση; Σε καμία. Παρά μόνο ίσως σε κάποια αποικία, όπου το ΥΠΕΞ θα ήταν ένας χώρος “διερχομένων”, περιορισμένων τυπικών προσόντων. Ένας χώρος που δεν θα προωθούσε την εξωτερική πολιτική αλλά θα διεκπεραίωνε. Υπό το πρίσμα αυτό, οι όποιες σημερινές αδυναμίες αναμένεται να διογκωθούν και όχι να μειωθούν. Αλλά μήπως αυτός είναι τελικά σκοπός;
Πρόκειται για μια προσέγγιση που δεν είναι απλά «ελαφριά». Αλλά κοινωνικά επικίνδυνη (με φόντο το καλλιεργούμενο κλίμα ανασφάλειας), οικονομικά ανεύθυνη και εθνικά ασυγχώρητη.
