Συνέντευξη της Ρένας Δούρου στον Τύπο της Κυριακής και την Αγγελική Σπανού, 27 Ιανουαρίου 2013
Ο αυταρχισμός πάει μαζί με τη λιτότητα, υποστηρίζει η τομεάρχης Εξωτερικών του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ Ρένα Δούρου, σχολιάζοντας την απόφαση για επίταξη στα μέσα μαζικής μεταφοράς. Η βουλευτής Β’ Αθήνας, που βρέθηκε στις ΗΠΑ μαζί με τον Αλέξη Τσίπρα, επιμένει ότι δεν υπήρξε μετατόπιση θέσεων και ότι ο ΣΥΡΙΖΑ εξακολουθεί να υποστηρίζει την κατάργηση του Μνημονίου και την επαναδιαπραγμάτευση της δανειακής σύμβασης.
Ο ΣΥΡΙΖΑ για το μεγαλύτερο μέρος του αμερικανικού κατεστημένου είναι ένα ακροαριστερό κόμμα. Μετά το ταξίδι στις ΗΠΑ πιστεύετε ότι άλλαξε αυτή η εικόνα;
Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ δεν ετεροκαθορίζεται. Διατυπώνει ο ίδιος, μέσα από τις συλλογικές διαδικασίες και τα όργανά του, τις βασικές αρχές και τις αξίες του. Δεν ζητά και δεν παίρνει από ουδένα, κανενός είδος διαπιστευτήρια νομιμοφροσύνης ή αριστεροσύνης. Τώρα, ένας από τους στόχους του ταξιδιού αυτού, του πρώτου ενός αριστερού κόμματος στις ΗΠΑ, ήταν να κάνουμε γνωστές, χωρίς διαμεσολάβηση, τις θέσεις και τις απόψεις μας για την ελληνική κρίση, για την οποία, από το ξεκίνημά της, τονίζουμε ότι δεν είναι αποκλειστικά ελληνική, εξ ου και ζητάμε λύση σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Και αυτά δεν είναι καινοφανή. Πολλοί Αμερικανοί αναλυτές τονίζουν το πόσο αδιέξοδη είναι η λιτότητα και ότι οι μνημονιακές πολιτικές που εφαρμόζονται σήμερα στην Ελλάδα αποσταθεροποιούν την παγκόσμια οικονομία.
Μας έκανε εντύπωση ο εγκωμιαστικός τρόπος με τον οποίο ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ αναφέρθηκε στις πολιτικές του Μπαράκ Ομπάμα, ο οποίος βέβαια δεν είναι ένας ηγέτης της Αριστεράς…
Εκείνο που είναι γεγονός είναι η διαφορετική αντιμετώπιση της κρίσης από την κυβέρνηση Ομπάμα σε σύγκριση με την ευρωπαϊκή ηγεσία, που ακολουθεί τα προστάγματα του Βερολίνου. Την επιλογή δηλαδή της δημοσιονομικής πειθαρχίας ως μοναδικού μέσου αντιμετώπισής της ενώ η κατάσταση στην Ελλάδα αποδεικνύει εμπράκτως το λάθος της συνταγής αυτής. Την ίδια στιγμή η επεκτατική δημοσιονομική πολιτική που ακολουθεί ο πρόεδρος Ομπάμα στοχεύει στην προστασία της μεσαίας και κατώτερης τάξης, σε κάποιου είδους κοινωνική δικαιοσύνη. Προσέξτε, δεν λέω ότι όλα είναι τέλεια στις ΗΠΑ, ότι εξαφανίστηκαν ως διά μαγείας τα εκατομμύρια των ανέργων, των αστέγων, εκείνων που δεν έχουν πρόσβαση στην κοινωνική ασφάλιση. Απλά εκείνο που επισημαίνουμε είναι ότι την ίδια στιγμή στην Ευρώπη, που κάποτε ξεχώριζε για το κοινωνικό μοντέλο της, η κυρίαρχη πολιτική έχει βαλθεί να το καταβαραθρώσει.
Ακόμη μεγαλύτερη εντύπωση προκάλεσε η δέσμευση ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν πρόκειται να σκίσει τα Μνημόνια και ότι θα κρατήσει οπωσδήποτε τη χώρα στο ευρώ, που άρα είναι φετίχ. Προεκλογικά μιλούσατε για ακύρωση του Μνημονίου. Τι άλλαξε;
Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ, ως βαθιά ευρωπαϊκή πολιτική δύναμη, παραμένει πιστός σε αυτό που έλεγε από την πρώτη στιγμή της κρίσης: στην κατάργηση του Μνημονίου και στην επαναδιαπραγμάτευση της δανειακής σύμβασης με στόχο την παραμονή της χώρας στο ευρώ. Γιατί σήμερα, και αυτό το υποστηρίζει και η συντριπτική πλειοψηφία των αναλυτών και στις δύο όχθες του Ατλαντικού, η ακολουθούμενη πολιτική εσωτερικής υποτίμησης υπονομεύει την παρουσία της χώρας στο ευρώ. Υπονομεύει την ίδια την ευρωζώνη. Εχουμε επίγνωση ότι τα πράγματα δεν είναι ούτε εύκολα ούτε δεδομένα. Και αποτελεί τεράστια ειρωνεία να κατηγορείται σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ για αλλαγή θέσης από εκείνους που τον Ιούνιο εξαπάτησαν τον ελληνικό λαό, υποστηρίζοντας ότι θα «επαναδιαπραγματευτούν» το Μνημόνιο, ότι δεν θα υπάρξουν νέες περικοπές μισθών και συντάξεων. Αντιλαμβάνομαι ότι ενοχλεί η συνεπής φωνή του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ. Αλλά αυτό δεν νομιμοποιεί κανέναν να παραχαράσσει τις απόψεις του.
Το πέρασμα από την καταγγελία του Μνημονίου στην επαναδιαπραγμάτευση συμπίπτει με μια συγκυρία στην οποία οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει δυναμική πολιτικής κυριαρχίας. Συνδέονται αυτά τα δύο;
Επαναλαμβάνω ότι δεν υπήρξε καμία μετατόπιση στην πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ παρά την προσπάθεια της κυβέρνησης να διαστρεβλώσει την πραγματικότητα. Σε ό,τι αφορά στις δημοσκοπήσεις: Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ και σήμερα και χθες, όταν οι δημοσκοπήσεις τον έφερναν στην πρώτη θέση, καθορίζει την πολιτική του στη βάση της στρατηγικής του, στη βάση της ανάγκης συλλογικής αντίστασης στα καταιγιστικά μέτρα της τρικομματικής κυβέρνησης που ξεθεμελιώνει εργασιακά δικαιώματα, καταργεί κοινωνικές παροχές, ανατρέπει κεκτημένα με αγώνες… Στο δρόμο αυτό θα συνεχίσουμε, όχι από κάποιου είδους ιδεολογικό γινάτι αλλά γιατί οφείλουμε να είμαστε χρήσιμοι στην κοινωνία. Θέλουμε να βάλουμε τέλος στη σημερινή καταστροφή. Γιατί μόνο έτσι αντιλαμβανόμαστε τη λειτουργία μας ως αξιωματική αντιπολίτευση.
«Ο αυταρχισμός συνοδεύει τη λιτότητα»
Ζητάτε την παραίτηση του κ. Δένδια. Δεν είναι πολύ βαρύ να τον χαρακτηρίζετε «προβοκάτορα» και να του καταλογίζετε «παρακρατικές μεθόδους»;
Το αίτημα της παραίτησης είναι απόρροια της προκλητικής και προβοκατόρικης δήλωσης του υπουργού περί «μετάβασης του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ προς τη νομιμότητα»! Πρόκειται για απίστευτη κατηγορία από υπουργικά χείλη ενάντια στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Η στάση αυτή είναι ενδεικτική των αδιεξόδων της κυβέρνησης, η οποία τον κάλυψε 100%, και που στρέφεται στον αυταρχισμό, όπως για παράδειγμα με την επίταξη των εργαζομένων στο μετρό. Το φαινόμενο του αυταρχισμού βέβαια δεν ξαφνιάζει: Συνοδεύει παντού και πάντα τις συνταγές της λιτότητας που θέλει να επιβάλει το ΔΝΤ. Εκείνο που ξεχνά η κυβέρνηση είναι ότι τέτοια μέτρα γυρίζουν μπούμερανγκ στους εμπνευστές τους…
«Πάση θυσία η εφαρμογή πολιτικής περικοπών»
Πώς κρίνετε την απόφαση της κυβέρνησης να επιτάξει τους απεργούς στο μετρό;
Είναι η φυσική εξέλιξη της απόφασης της κυβέρνησης να εφαρμόσει πάση θυσία την πολιτική λιτότητας και περικοπών των δημόσιων δαπανών. Σύμφωνα με το άρθρο 22 παράγραφος 4 του Συντάγματος, που απαγορεύει «οποιαδήποτε μορφή αναγκαστικής εργασίας», οι ειδικοί νόμοι σχετικά με την επίταξη εφαρμόζονται «σε περίπτωση πολέμου ή επιστράτευσης ή για την αντιμετώπιση αναγκών της άμυνας της χώρας ή επείγουσας κοινωνικής ανάγκης από θεομηνία ή ανάγκης που μπορεί να θέσει σε κίνδυνο τη δημόσια υγεία…». Σε ποια περίπτωση εντάσσει η κυβέρνηση την απεργία των εργαζομένων στο μετρό; Αποτελεί την απόδειξη της ηθικής της κατάπτωσης. Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ επιθυμούν να χρησιμοποιήσουν την περίπτωση αυτής της απεργίας προκειμένου να κάμψουν την όποια μελλοντική αντίδραση σε εργασιακούς χώρους. Σε ό,τι αφορά τη ΔΗΜ.ΑΡ., αναρωτιέμαι αν η δήλωση αποστασιοποίησης από την απόφαση αυτή θα έχει κάποια συνέπεια ως προς τη συμμετοχή της στην κυβέρνηση…
