Της Ρένας Δούρου, Έθνος, 9 Φεβρουαρίου 2013
Και μόνο η αναφορά εμπλοκής των συλληφθέντων της Κοζάνης με την τρομοκρατία, οδήγησε στην υποχώρηση του δικαιώματος που έχει κάθε κατηγορούμενος να μην υφίσταται ξυλοδαρμό
Εκείνο που απειλείται σήμερα στην πατρίδα μας είναι η Δημοκρατία. Με την έννοια ότι πλέον όλο και περισσότεροι πολίτες αντιλαμβάνονται με επιλεκτικό τρόπο τόσο στοιχειώδη δικαιώματα όσο και την παραβατικότητα. Με άλλα λόγια έχουμε πλέον ένα δημοκρατικό πολίτευμα πολλών ταχυτήτων. Συνάρτηση της κοινωνική ένταξης, του φύλου, του χρώματος του δέρματος κ.ά. είναι η προστασία (ή η καταπάτηση) στοιχειωδών δικαιωμάτων. Το ίδιο ισχύει και για την αντίδραση των πολιτών έναντι στην παραβατικότητα: αντίδραση επιλεκτική, σαν να εξαρτάται πάλι από τα χαρακτηριστικά των δραστών ή του δράση. Για παράδειγμα, όταν αυτή αφορά στην τρομοκρατία, τότε πολλοί συμπολίτες μας θεωρούν δεδομένη, αποδεκτή και πλήρως δικαιολογημένη την υποχώρηση των δημοκρατικών δικαιωμάτων που προστατεύονται από το Σύνταγμα αλλά και από τον ποινικό κώδικα.
Και δυστυχώς αυτή η κατάσταση δεν είναι χθεσινή. Η οικονομική κρίση έχει προοδευτικά οδηγήσει σε μια βαθιά και επικίνδυνη κρίση Δημοκρατίας. Μια κρίση που δεν αφορά τη Δεξιά και την Αριστερά αλλά τα ίδια τα θεμέλια της Δημοκρατίας, του κοινωνικού ιστού. Ας μην έχουμε μνήμη χρυσόψαρου.
Οι φωτογραφίες που σήμαναν διαπόμπευση των οροθετικών γυναικών πριν από λίγο καιρό, δεν συνάντησαν την καθολική απόρριψη, γιατί επρόκειτο για άτομα κοινωνικά ευάλωτα, των οποίων η παραβατικότητα υπερέβαινε τη διασφάλιση στοιχειωδών δικαιωμάτων τους. Το ίδιο συνέβη λίγο αργότερα και με τους μετανάστες που οδηγούνταν με τις κλούβες στα στρατόπεδα εγκλεισμού τους. Το ίδιο συνέβη και με τους συλληφθέντες στην Κοζάνη. Και μόνο η αναφορά σε εμπλοκή τους στην τρομοκρατία οδήγησε στην υποχώρηση του δικαιώματος που έχει κάθε συλληφθείς να μην υφίσταται ξυλοδαρμό.
Εκείνο λοιπόν που ήλθε στο προσκήνιο με αφορμή την τελευταία περίπτωση είναι η προϊούσα κρίση Δημοκρατίας από τη στιγμή που, όπως σημείωσα, έχουν επιλεκτική προστασία στοιχειωδών δικαιωμάτων και επιλεκτική αντιμετώπιση της παραβατικότητας. Σε ένα σκηνικό βαθιάς οικονομικής κρίσης, με φαινόμενα ραγδαίας και μαζικής φτωχοποίησης και εξαθλίωσης, ένα σοβαρό τμήμα των πολιτών θεωρεί ότι μπορεί η Δημοκρατία και τα δικαιώματα να περάσουν σε δεύτερη μοίρα και τούτο αποτυπώνεται από τη διόλου ευκαταφρόνητη διείσδυση των ακραίων και επικίνδυνων απόψεων της Χρυσής Αυγής στο κοινωνικό σώμα.
Πρόκειται για άκρως ολισθηρό δρόμο εκβαρβαρισμού γιατί σε μια ευνομούμενη πολιτεία, όπου επικρατεί η αίσθηση τού συνανήκειν σε ένα σύνολο που διέπεται από κοινές αξίες και κανόνες, καθολικά σεβαστούς, δεν είναι δυνατόν να γίνονται εκπτώσεις στη Δημοκρατία και τους θεσμούς της Δικαιοσύνης ανάλογα με το είδος της παραβατικότητας.
Το αποτέλεσμα δεν είναι άλλο παρά η επικράτηση της αίσθησης του κατακερματισμένου κοινωνικού σώματος. Κι αν επικρατήσει κάτι τέτοιο, μαζί με την οικονομική ευμάρεια θα έχουμε χάσει, αναπότρεπτα ίσως, κάτι πολύ σημαντικότερο: τη δημοκρατική μας ψυχή…
Η αντίδραση των πολιτών απέναντι στην παραβατικότητα είναι επιλεκτική, σαν να εξαρτάται από τα χαρακτηριστικά των δραστών.
