Της Ρένας Δούρου, Έθνος, 21 Φεβρουαρίου 2013
Σε πολιτική συμφωνία έφθασαν χθες η Ευρωβουλή και η ιρλανδική προεδρία της Ευρωπαϊκής Ενωσης σχετικά με τη νομοθεσία υπό τον τίτλο – γρίφο “two pack” – η αλήθεια είναι ότι τα τελευταία χρόνια πολλαπλασιάζονται αυτές οι ονομασίες (π.χ. “six pack”), οι οποίες διόλου τυχαία καλύπτουν πολιτικές λιτότητας και δραστικής περιστολής των δημοσίων δαπανών.
Το “two pack” έχει λοιπόν να κάνει με την αύξηση των εξουσιών της Κομισιόν έναντι των εθνικών προϋπολογισμών – τα κείμενα κατατέθηκαν στα τέλη του 2011 και κινούνται στο πνεύμα του Συμφώνου Δημοσιονομικής Σταθερότητας, που προωθεί και επιβάλλει δραστήρια το Βερολίνο. Πρακτικά αυτή η εξέλιξη, την οποία ο Ολι Ρεν έσπευσε να χαρακτηρίσει ως “μεγάλη πρόοδο” και που θα εφαρμοστεί λίγο μετά την έγκρισή της από την Ολομέλεια της Ευρωβουλής, στα μέσα Μαρτίου, σημαίνει ότι πλέον η Ευρωπαϊκή Επιτροπή θα έχει αυξημένες αρμοδιότητες έναντι των εθνικών κυβερνήσεων των κρατών-μελών της Ευρωζώνης. Θα μπορεί δηλαδή να ζητά την τροποποίηση των εθνικών προϋπολογισμών, λίγο πριν αυτοί κατατεθούν στα εθνικά κοινοβούλια, σε περίπτωση που δεν τηρούνται οι απαιτήσεις του δρακόντειου Συμφώνου Δημοσιονομικής Σταθερότητας.
Η Κομισιόν θα μπορεί έτσι να απαιτεί την προσαρμογή των εθνικών προϋπολογισμών στο μοντέλο του λεγόμενου «χρυσού κανόνα». Για παράδειγμα, θα μπορεί, σε περιπτώσεις χωρών με υψηλό έλλειμμα, να ζητά από τις χώρες να τροποποιήσουν τον προϋπολογισμό τους. Αυτή η αυξημένη επιτήρηση προβλέπεται και για τα κράτη που βρίσκονται ήδη σε πρόγραμμα “οικονομικής αρωγής”, όπως η χώρα μας, η Πορτογαλία και η Ιρλανδία. Σε περίπτωση μη συμμόρφωσης προς τας υποδείξεις, οι “άτακτες” χώρες θα υφίστανται κυρώσεις, σύμφωνα με τα όσα προβλέπει το Σύμφωνο Δημοσιονομικής Σταθερότητας. Οι διαπραγματεύσεις κράτησαν περισσότερο από ό,τι αναμενόταν καθώς η ευρωβουλή επιθυμούσε να αποσπάσει “ανταλλάγματα” υπέρ της ανάπτυξης. Απέσπασε ψίχουλα μπροστά στη σθεναρή αντίδραση του Βερολίνου. Για παράδειγμα ότι η Κομισιόν θα εγγυάται ότι οι περικοπές στους προϋπολογισμούς δεν θα αφορούν τη δυναμική της ανάπτυξης…
Πρόκειται για άλλο ένα βήμα που φέρνει το ευρωπαϊκό εγχείρημα κοντύτερα στα σημερινά γερμανικά πρότυπα δημοσιονομικής πειθαρχίας, με ό,τι αρνητικό αυτή συνεπάγεται για την ανάπτυξη και την απασχόληση. Ενα βήμα δηλαδή προς τη λάθος κατεύθυνση. Ενα βήμα που θα βαθύνει και θα διαιωνίσει τις κοινωνικές ανισότητες.
