Της Ρένας Δούρου, Ελεύθερος Τύπος, 27 Φεβρουαρίου 2013
Τα πάνω – κάτω εντός κι εκτός Ιταλίας φέρνουν τα αποτελέσματα των εκλογών. Και μπορεί η χώρα να εισέρχεται σε μια περίοδο με άγνωστη πολιτική έκβαση, ωστόσο εξάγονται ήδη κάποια συμπεράσματα, τα οποία όμως ισχύουν και για πέραν των ιταλικών συνόρων. Πρώτο και κύριο: ο ιταλικός λαός με σαφήνεια και συντριπτικά είπε ένα βροντερό “φθάνει πια!” στη λιτότητα! Το μικρό ποσοστό που απέσπασε ο εκλεκτός μιας σχολής οικονομικής σκέψης, εκείνης της υποταγής της πολιτικής στις αγοράς και της ακραίας δημοσιονομικής πειθαρχίας, ο μέχρι πρότινος πρωθυπουργός Μάριο Μόντι, μιλά από μόνο του: η “ευρωλιτότητα” έχει υπερβεί πλέον κατά πολύ τα όρια αντοχής των λαών. Δεύτερο: τα αποτελέσματα (κυρίως εκείνο του Μπ. Γκρίλο) σηματοδοτούν τη χρεοκοπία ενός πολιτικού συστήματος που έχει σημαδευτεί από τη διαφθορά, την ατιμωρησία και το δημοκρατικό έλλειμμα. Τρίτον, οι συσχετισμοί των δυνάμεων (κυρίως λόγω του υψηλού ποσοστού του Σ. Μπερλουσκόνι) δεν βοηθούν σε μια κυβερνητική έξοδο από την κρίση.
Τέταρτον, είναι φανερό ότι ο κ. Μόντι δεν ρώτησε τον κ. Στουρνάρα για την προσφυγή στις κάλπες “Με ύφεση στο 2% δεν πας σε εκλογές”, είπε προχθές ο υπουργός Οικονομικών στην “Ανατροπή”. Δείχνοντας το πως αντιλαμβάνεται τις δημοκρατικές διαδικασίες όταν η κοινωνία βράζει…
