Της Ρένας Δούρου, Έθνος, 7 Μαρτίου 2013
Οι Πορτογάλοι δεν αντέχουν πια άλλο. Οι πολίτες τής μέχρι πρότινος «καλής μαθήτριας» της συνταγής του Μνημονίου απέρριψαν την πολιτική και τους πολιτικούς που εφαρμόζουν τις συνταγές της λιτότητας. Δεν μπορούσαν να το κάνουν μέσω της κάλπης, όπως οι Ιταλοί, ωστόσο το ένα εκατομμύριο πολιτών που κατέβηκαν στους δρόμους το περασμένο Σάββατο ήταν απολύτως σαφείς: «Que se lixe a troika» (η τρόικα να πάει να γ…).
´Οπως και στην Ιταλία, το πολιτικό σύστημα μοιάζει να βρίσκεται μπλοκαρισμένο, αδυνατώντας να δώσει διέξοδο στην απόγνωση των πολιτών. Υπό αυτή την έννοια οι μεγάλες διαδηλώσεις του περασμένου Σαββάτου ήταν απολύτως πολιτικές, δημοκρατικές. Διεκδικούσαν ακριβώς την επιστροφή της πολιτικής και την έξοδο της τρόικας από τη χώρα.
Και το έπραξαν εκφράζοντας την αγανάκτησή τους.
Γιατί και η «καλή μαθήτρια» καταρρέει. Η ύφεση αναμένεται να είναι βαθύτερη για φέτος (το ΑΕΠ θα συρρικνωθεί κατά 1,9% και όχι 1,6%) και ο πέλεκυς της λιτότητας πρόκειται να πέσει βαρύς. ´Αλλωστε το ΔΝΤ έχει εκτιμήσει ότι το σύστημα κοινωνικής πρόνοιας της χώρας είναι «πολύ δαπανηρό», τα επιδόματα ανεργίας «πολύ υψηλά» κι εκτός αυτού χορηγούνται και «για μεγάλο χρονικό διάστημα»… Οι γνωστές κατηγορίες προκειμένου να ξεθεμελιωθεί το όποιο δίχτυ κοινωνικής και εργασιακής προστασίας, προς όφελος, βεβαίως, της… ανταγωνιστικότητας. Η κεντροδεξιά κυβέρνηση Κοέλιο έχει εξαγγείλει οικονομίες 5,3 δισ., μέσω «τεράστιων» φόρων, όπως τους χαρακτήρισε ο ίδιος ο υπουργός Οικονομικών, Βίκτορ Γκάσπαρ.
Είναι ύστερα από αυτά να μη βλέπουν όλο και περισσότεροι πολίτες ως… παράδεισο την πρώην αποικία τους, τη Μοζαμβίκη, εκεί όπου η ανάπτυξη της οικονομίας «τρέχει» με 7,5%; Η πρώην αποικία κατακλύζεται από αιτήσεις ξένων για εργασία, σύμφωνα με το πορτογαλικό προξενείο στο Μαπούτο, έχουν δηλωθεί στη χώρα 17.000 Πορτογάλοι, αν και είναι σίγουρο ότι ο αριθμός τους είναι πολύ μεγαλύτερος.
Η πλειονότητα όμως παραμένει στη χώρα (θέλοντας και μη) και είναι σίγουρο ότι τέτοιου είδους διαδηλώσεις θα συνεχιστούν. Εως ότου οι πολίτες εισακουστούν…
Υ.Γ.: Την ώρα που ολοκληρωνόταν το μικρό αυτό σημείωμα, γινόταν γνωστή η θλιβερή είδηση της απώλειας του Ούγκο Τσάβες. Ενός ηγέτη που ταυτίστηκε όσο λίγοι με τον λαό του και την πρόοδό του. Ετσι το πείραμα της Μπολιβαριανής Δημοκρατίας έθεσε τα σωστά ερωτήματα για την κοινωνική αλλαγή στον 21ο αιώνα. Χωρίς οι απαντήσεις να δόθηκαν επαρκώς…
