Της Ρένας Δούρου, Επενδυτής, 10 Μαρτίου 2013
«Οι γυναίκες έχουν παλέψει πιο πολύ από εμάς, είμαι φεμινιστής, παλεύω τον αντρικό σοβινισμό, ο οποίος είναι μέρος του καπιταλισμού».
Τα λόγια ανήκουν στον πρόεδρο Ούγκο Τσάβες, τον περασμένο Ιούλιο. Λόγια ειλικρινά σε μια περιοχή του κόσμου όπου, ας μη ξεχνάμε, ναι μεν σήμερα πρόεδροι δύο σημαντικών χωρών, της Βραζιλίας και της Αργεντινής, είναι γυναίκες, ωστόσο η ανδρική νοοτροπία έναντι των γυναικών είναι συχνά υποτιμητική. Με τη φράση του αυτή ο Τσάβες θέλησε να επισημάνει, δίνοντας το δικό του παράδειγμα, όπως έκανε πάντα στη ζωή του και στην πολιτική του, το πόσο ο αγώνας κατά του ανδρικού σοβινισμού είναι ταυτισμένος με εκείνον κατά του καπιταλισμού. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι ίδρυσε υπουργείο για τη Γυναίκα.
Ήταν πέρσι τον Ιούλιο, όταν με τον σύντροφο Κώστα Ήσυχο, ταξιδέψαμε στο Καράκας, για να πάρουμε μέρος στο 18ο ‘Φόρουμ του Σάο Πάολο’ που συγκεντρώνει κόμματα και οργανώσεις της Αριστεράς από όλο τον κόσμο.
Ο πρόεδρος Τσάβες παρέμενε πιστός στην κληρονομιά του Σιμόν Μπολιβάρ. Κληρονομιά υπέρ της εθνικής ανεξαρτησίας και κατά της ηγεμονίας των ΗΠΑ, τις οποίες κατακεραύνωνε από όλα τα διεθνή φόρα. Είναι παροιμιώδεις οι δημόσιες αναφορές του, για παράδειγμα στον Τζωρτζ Μπους, τον νεότερο, στις 20 Σεπτεμβρίου του 2006, στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ, κατά την ομιλία του, μία ημέρα μετά από εκείνη του τότε προέδρου των ΗΠΑ. Αναφορές που διάνθιζε με χιούμορ. «Χθες, εδώ ήταν ο διάβολος… Μυρίζει ακόμη θειάφι»…
Και δεν έμεινε μόνο στα λόγια. Απέναντι στην αμερικανική ηγεμονία, ο Τσάβες επιχείρησε με συνέπεια να οικοδομήσει μια συμμαχία Νότου – Νότου, και τούτο γιατί αντιλαμβανόταν βαθιά την ανάγκη των συμμαχιών, των συνεργασιών προκειμένου να υπάρξει αποτελεσματική αντιπαράθεση με τα ιμπεριαλιστικά συμφέροντα που θεωρούσαν ανέκαθεν την περιοχή… αυλή τους. Πρόκειται για πολιτική πλήρους χειραφέτησης έναντι της Ουάσινγκτον, στο πλαίσιο μιας αντίληψης ενός πολυπολικού κόσμου, καθώς οι συμμαχίες αυτές επεκτάθηκαν σε Ρωσία, Κίνα, Ιράν. Έτσι δεν είναι τυχαίο ότι ο πρόεδρος Τσάβες επισκέφθηκε την Κίνα έξι φορές από το 1999 (τα δύο τελευταία ταξίδια πραγματοποιήθηκαν τον Σεπτέμβριο του 2008 και τον Απρίλιο του 2009). Με τη Ρωσία, η χώρα έδωσε έμφαση στη βιομηχανική και στρατιωτική συνεργασία καθώς ο Ούγκο Τσάβες θεωρούσε σημαντική τη μεταφορά τεχνογνωσίας.
Ειδικότερα, για τη Λατινική Αμερική, ο πρόεδρος Τσάβες προώθησε την περιφερειακή ολοκλήρωση, με αναφορά σε έναν μπολιβαριανό ιδεολογικό άξονα, προς τιμήν της εμβληματικής μορφής, του Σιμόν Μπολιβάρ, που ξεχώρισε για τον αντι-ιμπεριαλιστικό του αγώνα. Στόχος η συνεργασία όσο το δυνατόν περισσότερων χωρών της αμερικανικής ηπείρου στον αγώνα (πολιτικό, ενεργειακό) έναντι ΗΠΑ και Καναδά.
Στον αγώνα αυτόν, που είχε και πισωγυρίσματα και αστοχίες (πώς θα μπορούσε άλλωστε να ήταν διαφορετικά;), η Μπολιβαριανή Δημοκρατία είχε πολλούς συμπαραστάτες / συμμάχους, ανά τον κόσμο, σε επίπεδο κομμάτων, οργανώσεων, πολιτών. Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ είχε την τιμή να συγκαταλέγεται μεταξύ των συνομιλητών του προέδρου Τσάβες. Θυμάμαι χαρακτηριστικά πόσο καλά ενημερωμένος ήταν ο ίδιος αλλά και τα μέλη της κυβέρνησής του για τα τεκταινόμενα στη χώρα μας. Και το πόσο βαθιά πεπεισμένος ήταν ότι ο ελληνικός λαός θα ξεπεράσει και τούτη τη δοκιμασία στην οποία τον υποβάλλουν οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές, δίνοντας μάλιστα έμφαση στην αλληλεγγύη: στο γεγονός ότι ο λαός μας μπορεί να υπολογίζει στην υποστήριξη του λαού της Βενεζουέλας. Ενός λαού που σήμερα πενθεί την απώλεια ενός ηγέτη που ενσάρκωσε πιστά τα διδάγματα του μεγάλου Σιμόν Μπολιβάρ. Διδάγματα εθνικής αξιοπρέπειας που δεν περιορίζονται στη Βενεζουέλα ή στη Λατινική Αμερική, καθώς μπορούν να αποτελέσουν κτήμα όλων των λαών…
