Της Ρένας Δούρου, Η Ελλάδα αύριο, 13 Μαρτίου 2013
Προσφάτως ο πρωθυπουργός κ. Σαμαράς, απευθυνόμενος στο Ευρωπαϊκό Λαϊκό κόμμα, αναφέρθηκε στην προσέλκυση επενδύσεων, κάνοντας μάλιστα κι ένα λογοπαίγνιο, λέγοντας ότι η χώρα στρώνει red carpet και όχι red tape (γραφειοκρατία) σε όσες ξένες επιχειρήσεις επιθυμούν να δραστηριοποιηθούν στη χώρα μας. Το ευφυολόγημα ήταν καλό σε φραστικό επίπεδο, ωστόσο πόρρω απέχει από την πραγματικότητα. Και αυτή η πραγματικότητα είναι εντελώς διαφορετική από αυτήν που διατυμπανίζει η κυβέρνηση: ότι δηλαδή εκείνη επιχειρεί να προσελκύσει τις επενδύσεις ενώ ο “κακός” ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ κάνει ό,τι μπορεί προκειμένου να τις διώξει. Είναι όμως έτσι τα πράγματα;
Ο τρόπος που αντιμετωπίζει η κυβέρνηση Σαμαρά, Βενιζέλου, Κουβέλη τις αντιδράσεις των κατοίκων των Σκουριών έναντι της επιχείρησης χρυσού, είναι ενδεικτικός του πόσο βλάπτει, πέρα από την κοινωνία, και τις ξένες επενδύσεις τούτη η διακυβέρνηση. Φαίνεται παράδοξο, γιατί η κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι στηρίζει την ξένη επένδυση, αλλά δεν είναι. Η βίαιη και αντισυνταγματική καταστολή των αντιδράσεων (η οποία έχει κάνει ακόμη και κατοίκους που αντιμετώπιζαν ουδέτερα την επένδυση, σήμερα να έχουν ριζοσπαστικοποιηθεί εναντίον της), αφενός δεν συνιστά το καλύτερο επιχείρημα για τη δημιουργία ενός σταθερού περιβάλλοντος για την όποια επένδυση και, αφετέρου, μαρτυρά την πλήρη ανικανότητα τούτης της τρικομματικής, μάλιστα, κυβέρνησης να συνδιαλλαγεί, να διαπραγματευτεί με τους πολίτες, τις συλλογικότητες, τους κοινωνικούς εταίρους, που αντιδρούν στη λειτουργία της επιχείρησης χρυσού στη Χαλκιδική. Πώς είναι δυνατόν η οποιαδήποτε ξένη επιχείρηση, που θελήσει να εγκατασταθεί στη χώρα μας, με τούτη τη διακυβέρνηση, να αισθάνεται ότι βρίσκεται σε ένα ασφαλές περιβάλλον που δεν εγκυμονεί κοινωνικές εκρήξεις, από τη στιγμή που οι πολίτες που τυχαίνει να έχουν αντίθετη άποψη με την κυβέρνηση, αντιμετωπίζονται ως υποζύγια, ως οιωνεί ύποπτοι τρομοκρατικών ενεργειών και των οποίων παραβιάζονται συστηματικά τα συνταγματικά δικαιώματα;
Και δεν είναι μόνο αυτό. Οι κυβέρνηση με τις προκλητικές ενέργειές της π.χ. κατά των κατοίκων της Ιερισσού (ρίψη δακρυγόνων στον προαύλιο χώρο του σχολείου, αυθαίρετες προσαγωγές στο τμήμα ακόμη και ανηλίκων, λήψη με τη βία DNA, χειροπέδες κατά τη μεταφορά, προσβλητική συμπεριφορά των αστυνομικών οργάνων απέναντι στους πολίτες, κ.α.) εκτίθεται πολλαπλά. Και δεν της φταίει για αυτό ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ αλλά οι δικές της, συνειδητές επιλογές. Επιλογές που σχετίζονται με τη χρήση της καταστολής, της αστυνομικής αυθαιρεσίας και της απροσχημάτιστης βίας κατά των πολιτών, είτε αυτοί διαμαρτύρονται στην Ιερισσό, είτε στο Μεσολόγγι είτε στην πλατεία Συντάγματος (για να αναφερθώ μόνο σε περιστατικά των τελευταίων ημερών). Επιλογές, που πέραν του Ελληνικού Συντάγματος, παραβιάζουν σχεδόν το σύνολο του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που είναι δεσμευτικός για τα κράτη μέλη της ΕΕ.
Συχνά – πυκνά ο πρωθυπουργός αναφέρεται στο ευρωπαϊκό κεκτημένο, το οποίο ακολουθεί η κυβέρνησή του, κοκ. Είναι φανερό ότι από το κεκτημένο αυτό έχει αποφασίσει να εφαρμόσει το πρόσφατο εκείνο, γερμανικής “κοπής” κομμμάτι που αφορά στην επιβολή της σκληρής δημοσιονομικής λιτότητας με ό,τι αυτό συνεπάγεται στο επίπεδο των κοινωνικών και εργασιακών δικαιωμάτων και στην καταβαράθρωση του επιπέδου ζωής των πολιτών. Και έχει διαγράψει ό,τι σχετίζεται με τα δικαιώματα των ελλήνων πολιτών. Θα μπορουσε βέβαια να ισχυριστεί με αυτόν τον τρόπο δημιουργεί στέρεο περιβάλλον για επενδύσεις. Στην πραγματικότητα τους δείχνει την έξοδο. Γιατί ποιος επενδυτής μπορεί αφελώς να πιστεύει ότι μπορεί να επιβιώσει έχοντας τους πολίτες και την κοινωνία απέναντι; Το red carpet του κ. Σαμαρά μετατρέπεται σε κουρελού…
