Της Ρένας Δούρου, Δημοσιεύθηκε στο Matrix24.gr, 25 Απριλίου 2013
«Όταν χρησιμοποιώ μια λέξη», είπε ο Humpty Dumpty σε μάλλον περιφρονητικό ύφος, «αυτή σημαίνει ακριβώς αυτό που εγώ επιλέγω να σημαίνει – τίποτε λιγότερο, τίποτε περισσότερο». «Το θέμα είναι» είπε η Αλίκη, «αν μπορείς να κάνεις λέξεις να σημαίνουν τόσο πολλά διαφορετικά πράγματα». «Το θέμα είναι», είπε ο Humpty Dumpty, «ποιος πρόκειται να είναι ο κυρίαρχος – αυτό είναι όλο» (από το βιβλίο του Λιούις Κάρολ, «Μες στον καθρέφτη και τι βρήκε η Αλίκη εκεί», κεφάλαιο 6).
Το μικρό αυτό απόσπασμα από το βιβλίο του Λιούις Κάρολ μου ήρθε στο νου, ακούγοντας τις τελευταίες ημέρες κυβερνητικούς βουλευτές και κυρίως της Νέας Δημοκρατίας αλλά και τον ίδιο τον πρωθυπουργό, να εκφράζουν την αισιοδοξία τους για το άμεσο μέλλον της χώρας μας. Η αλήθεια είναι ότι το έναυσμα το έδωσε την περασμένη εβδομάδα, ο κ. Σαμαράς, που με το διάγγελμά του περιέγραψε κυριολεκτικά μια άλλη Ελλάδα, διαφορετική από εκείνη που βιώνουμε καθημερινά. Ένα είδος «τεχνητού παραδείσου» μακριά από τη γενικευμένη κατάρρευση που επικρατεί στα σχολεία με τους μαθητές να ψάχνουν στα σκουπίδια για τροφή ενώ όλο και περισσότερα παιδιά πεινάνε (το θέμα έγινε πρόσφατα αντικείμενο μακροσκελούς ρεπορτάζ των Νιού Γιόρκ Τάιμς, http://www.nytimes.com/2013/04/18/world/europe/more-children-in-greece-start-to-go-hungry.html?pagewanted=all&_r=0), με τους ασθενείς να είναι αναγκασμένοι να πληρώσουν από τις – άδειες – τσέπες τους τα φάρμακά τους (μέσα σε μια 4ετία, από το 2009 ως φέτος, οι δαπάνες για την υγεία μειώθηκαν κατά 41.4%), κλινικές σε δημόσια νοσοκομεία να βάζουν λουκέτα ενώ συνολικά οι δομές υγείας είναι σε άθλια κατάσταση. Παράλληλα οι πάντες γνωρίζουν ότι είμαστε πλέον «πρωταθλητές» στην ανεργία, με 6 στους 10 νέους να είναι άνεργοι και την ανεργία να σκαρφαλώνει στο 27%. Χωρίς να λάβουμε υπόψη μας ότι έρχονται οι απολύσεις 15 χιλιάδων δημοσίων υπαλλήλων (και αυτό θα είναι το πρώτο κύμα), όπως δεσμεύθηκε η κυβέρνηση έναντι της Τρόικας.
Ο κ. Σαμαράς κτίζει την πραγματικότητα που εκείνος επιθυμεί, δίνοντας στις λέξεις τη σημασία που τον βολεύει. Φτιάχνοντας έτσι έναν μαγικό κόσμο, σαν αυτόν της Αλίκης. Μόνο που στη δική μας περίπτωση δεν έχουμε να κάνουμε με ένα ευφυές παραμύθι και μικρούς αλλά και για μεγάλους, αλλά για τη συνειδητή διαστρέβλωση μιας αβίωτης πραγματικότητας. «Θα ενισχύσουμε την απασχόληση, θα σταματήσουν τα λουκέτα», είπε μεταξύ άλλων στο διάγγελμά του ο κ. Σαμαράς, «ζωγραφίζοντας» μια εξωπραγματική πραγματικότητα. Ενώ μόλις χθες δήλωσε ότι βλέπει την ανεργία «να φρενάρει». Μάλλον πρέπει να είναι ο μόνος.
Παράλληλα, στην εξωπραγματική πραγματικότητα των κκ Σαμαρά, Βενιζέλου, Κουβέλη, ο νέος εθνικός στόχος, εκείνος στο βωμό του οποίου θυσιάζεται σχεδόν το σύνολο της κοινωνίας, και εξαϋλώνονται οι κάθε είδους παροχές δημοσίων υπηρεσιών, έχει όνομα: εμφάνιση «πρωτογενούς πλεονάσματος». Για την επίτευξη του στόχου, η κυβέρνηση έχει παγώσει, π.χ. για ένα τρίμηνο το κονδύλι για… τις εφημερίες των γιατρών του ΕΣΥ. Ή περιέκοψε κατά 60% τις δαπάνες του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων. Καταβαραθρώνονται έτσι στοιχειώδεις υπηρεσίες που υποχρεούται να παρέχει ένα κράτος.
Αυτό δεν έχει καμία σημασία στη «νέα γλώσσα»: εκείνο που μετράει είναι η εμφάνιση πρωτογενούς πλεονάσματος 520 εκατομμυρίων ευρώ, όπως θριαμβολογεί η κυβέρνηση. Άλλωστε ο κ. Στουρνάρας το έχει εξηγήσει, στις 2 Ιανουαρίου φέτος: «οι άνθρωποι δεν θα ευημερήσουν εάν δεν ευημερήσουν πρώτα οι αριθμοί». «Οι αριθμοί ευημερούν, οι Έλληνες πένονται» συνήθιζε να λέει ο Γεώργιος Παπανδρέου εδώ και μισό αιώνα – μια αιωνιότητα πλέον. Γιατί στην παράλληλη πραγματικότητα της τρικομματικής κυβέρνησης και της τρόικας, τα νοήματα έχουν αντιστραφεί, εξυπηρετώντας την ευημερία των αριθμών. Εκείνη των ανθρώπων είναι φανερό ότι είναι ντεμοντέ. Πρόκειται για παλαιολιθικό λαϊκισμό. Στη σύγχρονη, κατά Σαμαρά, μετά-πραγματικότητα η «προσαρμογή», οι «μεταρρυθμίσεις», το «πρόγραμμα» (που πρέπει απαραιτήτως να τηρηθεί), κοκ, είναι οι οδοί της ευτυχίας, εκείνες που οδηγούν στο πρωτογενές πλεόνασμα. Το μόνο που αξίζει στο παραμύθι του κ. Σαμαρά…
