Της Ρένας Δούρου, Έθνος, 13 Ιουνίου 2013
Από χθες το βράδυ τα μηνύματα συμπαράστασης προς τους εργαζόμενους της δημόσιας τηλεόρασης, πολλαπλασιάζονται από όλο τον κόσμο. Και το γεγονός είναι τόσο αναμενόμενο όσο αδιανόητη ήταν η κυβερνητική ενέργεια να κλείσει με συνοπτικές διαδικασίες τη δημόσια ραδιοτηλεόραση. Πρόκειται για μια κίνηση που παραπέμπει σε καθεστώτα άλλων ηπείρων και όχι χώρας της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ακριβώς για τα ευρωπαϊκά δεδομένα, η ενέργεια αυτή συνιστά μια, αρνητική, πρωτιά, για την οποία δεν υφίσταται άλλο προηγούμενο. Γιαυτό και είναι απολύτως φυσικό, η σχετική είδηση, με την παγωμένη εικόνα του «No signal» να έχει κάνει το γύρο του κόσμου, να συνεχίζει να βρίσκεται ψηλά σε όλα τα δελτία Ειδήσεων και στις ενημερωτικές ιστοσελίδες, πυροδοτώντας ένα σωρό δράσεις αλληλεγγύης σε όλη την Ευρώπη.
Η συγκεκριμένη ενέργεια παραπέμπει, τόσο από απόψεως μεθοδολογίας όσο και ουσίας, σε αυταρχικά καθεστώτα και σε πρωτόγονη διαχείριση των οικονομικών και δημοσιονομικών προβλημάτων, στη λογική του «πονάει κεφάλι, κόβει κεφάλι» – γεγονός που δεν περιποιεί τιμή για την ελληνική κυβέρνηση, πολλώ δε μάλλον από τη στιγμή που ακόμη και η Κομισιόν την «άδειασε», λέγοντας ότι «δεν επεδίωξε» το κλείσιμο της δημόσιας ραδιοτηλεόρασης ενώ ο Όλι Ρεν έσπευσε να συμπληρώσει ότι «δεν αμφισβητεί την εξουσία της κυβέρνησης στη διαχείριση του δημόσιου τομέα».
Ωστόσο, παρά το γεγονός ότι η απόφαση αυτή εντάσσεται ακριβώς στο πνεύμα δραστικής λιτότητας της Κομισιόν, είναι απολύτως βέβαιο ότι σε καμία ευρωπαϊκή χώρα δεν θα μπορούσε να ληφθεί τέτοιου είδους απόφαση. Και τούτο γιατί μπορεί σε όλες τις χώρες, η δημόσια ραδιοτηλεόραση (France Television, BBC, RAI, κ.α.) να αντιμετωπίζει οικονομικά προβλήματα, δυσλειτουργίες ακόμη και σοβαρά σκάνδαλα όπου εμπλέκεται σημαντικό τμήμα της διοίκησης (π.χ. στην περίπτωση του πασίγνωστου παρουσιαστή Jimmi Savile, που αποδείχθηκε ότι επί χρόνια παρενοχλούσε σεξουαλικά δεκάδες μικρά κορίτσια, κάτι που ήταν εν γνώσει μεγάλου μέρους της ιεραρχίας του BBC), όμως, από το μυαλό καμίας κυβέρνησης δεν πέρασε το ενδεχόμενο να… καταργηθεί ο οργανισμός, και μάλιστα λοιδορώντας μαζικά τους εργαζόμενους σε αυτόν…
Είναι βέβαιο ότι ο κ. πρωθυπουργός και το περιβάλλον του, αδιαφορούν παντελώς για την εικόνα που δίνει η χώρα στο εξωτερικό. Ωστόσο πρόκειται για εικόνα που μαρτυρά οπισθοδρομικότητα και αυταρχισμό, παραπέμποντας ευθέως σε μια άλλη εποχή. Εκείνη του «αποφασίζομεν και διατάζομεν». Χθες αυτό γινόταν «δια τον καλόν του έθνους». Σήμερα, για τη νέα εθνική ιδέα, το… «πρωτογενές πλεόνασμα». Και στις δύο περιπτώσεις, χαμένη είναι η κοινωνία…
