Της Ρένας Δούρου, Δημοσιεύθηκε στο Matrix24.gr, 1 Αυγούστου 2013
Ως ολετήρας κινείται πλέον η κυβέρνηση προκειμένου να κλείσει τα λεγόμενα «προαπαιτούμενα» των δανειστών για την εκταμίευση δανείων που κάθε άλλο παρά στην πραγματική οικονομία κατευθύνονται. Μισθοί, συντάξεις, εργασιακά δικαιώματα, δημόσια αγαθά, πολτοποιούνται σε χρόνους ρεκόρ, μετατρέποντας θεσμικά τη χώρα σε αποικία χρέους και εξαθλιώνοντας ραγδαία την κοινωνία. Όμως ο σαμαροβενιζελισμός, η νέα εκδοχή του δικομματισμού που κυβερνά εδώ και σαράντα χρόνια, γνωρίζει ότι ο χρόνος μετράει πια αντίστροφα σε βάρος του. Όπως το γνωρίζουν και οι δανειστές που πιέζουν για «εδώ και τώρα» απολύσεις, περικοπές δημοσίων δαπανών, ιδιωτικοποιήσεις.
Για αυτό και η δράση της κυβέρνησης των προθύμων είναι ολομέτωπη: κλείνουν («συγχωνεύονται» σύμφωνα με τη γλώσσα εξωραϊσμού που χρησιμοποιείται από τα διαπλεκόμενα ΜΜΕ) έξι νοσοκομεία, προωθείται με βήμα ταχύ η υλοποίηση του πρώτου κύματος απολύσεων (μέσω «διαθεσιμότητας») από τον δημόσιο τομέα, με 12.500 ως το Σεπτέμβριο και άλλες 12.500 ως τα τέλη του χρόνου ενώ έπεται το δεύτερο κύμα των 15.000 για του χρόνου. Όμως ο πόλεμος κατά της απασχόλησης, στο όνομα πάντα του δόγματος της εσωτερικής υποτίμησης, που έχει κηρύξει η κυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου δεν σταματά στο δημόσιο.
Στο στόχαστρο βρίσκεται και ο ιδιωτικός τομέας: δρομολογείται, μέσω του υπουργείου Εργασίας, ο διπλασιασμός του ορίου απολύσεων (από 5% σε 10%) με τελικό ορίζοντα την πλήρη κατάργησή του με ταυτόχρονη απελευθέρωση της διαδικασίας, που σήμερα απαιτεί την υπογραφή του υπουργού. Σύμφωνα μάλιστα με πληροφορίες, η αρχή των μαζικών απολύσεων στον ιδιωτικό τομέα ενδέχεται να γίνει στις τράπεζες, με 12.500 απολύσεις. Δεν πρόκειται πάντως για κεραυνό εν αιθρία: ο Μπομπ Τράα, επικεφαλής του γραφείου του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου στην Αθήνα, σε ημερίδα στα τέλη Ιουνίου για την κρίση της απασχόλησης της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας, είχε ταχθεί υπέρ της «απλοποίησης των διαδικασιών εισόδου και εξόδου από την αγορά εργασίας» (ευφημισμός που σημαίνει «μαζικές απολύσεις).
Και τα «καλά νέα» δεν σταματούν εδώ.
Οργανώνεται η άρση του αποκλεισμού των πλειστηριασμών πρώτης κατοικίας. Οι πλειστηριασμοί, που έχουν παγώσει ως τα τέλη της χρονιάς, γίνονται αλλά, σύμφωνα με τον υφυπουργό Ανάπτυξης κ. Θ. Σκορδά, με «κοινωνικά κριτήρια»… Όλοι γνωρίζουμε τη σοβαρότητα του κοινωνικού προφίλ της δικομματικής κυβέρνησης: συναγωνίζεται εκείνο της Τρόικας… Και δεν είναι τυχαίο ότι ήδη τα distress funds, τα λεγόμενα «κοράκια των πλειστηριασμών», που έχουν αγοράσεις εκατοντάδες, καταναλωτικά και επιχειρηματικά δάνεια, ακονίζουν τα νύχια τους: ξέρουνε τι έρχεται…
Και δεν είναι μόνο αυτά. Ο Σαμαροβενιζελισμός προωθεί και σημαντικότατες ρυθμίσεις που υπονομεύουν μακροπρόθεσμα το μέλλον της οικονομίας και της κοινωνίας. Δρομολογεί λοιπόν, μέσω του πρώτου θερινού τμήματος (αφού τα δύο κόμματα προχώρησαν στις αναγκαίες αλλαγές βουλευτών προκειμένου να σιγουρέψουν την πλειοψηφία) την ιδιωτικοποίηση της ΕΥΔΑΠ με τροπολογία σε άσχετο νομοσχέδιο για τον τουρισμό και με πράξη του υπουργικού συμβουλίου τον κατακερματισμό και την ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ. Πρόκειται για δύο ολέθριες αποφάσεις, που συνεπάγονται αύξηση της τιμής του παρεχόμενου δημόσιου αγαθού (νερού, ενέργειας) και μείωση, σύμφωνα με τη διεθνή εμπειρία, της ποιότητάς του. Αν μη τι άλλο, γιατί οι ιδιώτες να επενδύσουν σε τόσο ακριβά, από απόψεως υποδομής, αγαθά, αν δεν επιδιώκουν το κέρδος;
Και την εικόνα, που κάθε άλλο παρά ανέμελο καλοκαιράκι θυμίζει (τείνει μάλλον προς την Κόλαση του Δάντη), ολοκληρώνει το νέο, επικαιροποιημένο μνημόνιο που είδε το φως της δημοσιότητας, και επιβεβαίωσε όλα όσα γράφονταν για παράταση της λεγόμενης «εισφοράς αλληλεγγύης» ως το 2016 και του χαρατσιού στα ακίνητα μέσω της ΔΕΗ (τι κι αν είναι αντισυνταγματική, η κυβέρνηση έχει καταντήσει τον Ανώτατο Νόμο κουρελόχαρτο). Επίσης λόγω… «δημοσιονομικού κενού» προγραμματίζονται μειώσεις: α) μισθών για την τριετία 2013 – 2015 (μέσω του άλλου ευφημισμού περί «ελαστικών σχέσεων εργασίας») και, β) συντάξεων και συνολικά των παροχών των ασφαλιστικών ταμείων.
Όλα τα παραπάνω συγκλίνουν σε σειρά αποκαλυπτικών διαπιστώσεων. Ότι, πρώτον η κυβέρνηση βιάζεται να κλείσει όλα τα «προαπαιτούμενα» γιατί γνωρίζει ότι ο πολιτικός της χρόνος είναι μετρημένος. Δεύτερον, οι αποφάσεις της επιδιώκουν να καθορίσουν μακροπρόθεσμα τις εξελίξεις. Η διάλυση του δημοσίου τομέα με τις μαζικές απολύσεις, απαξιώνει ουσιαστικά την παροχή δημοσίων αγαθών, αγαθών που το Σύνταγμα εγγυάται στους πολίτες και τα οποία πλέον γίνονται εμπορεύματα… Στο πλαίσιο αυτό εντάσσονται και οι προωθούμενες ιδιωτικοποιήσεις ΔΕΗ και ΕΥΔΑΠ.
Βρισκόμαστε, με άλλα λόγια, μπροστά στο βρικολάκιασμα ενός θατσερισμού του 21ου αιώνα, με τους κκ Σαμαρά και Βενιζέλου να επικαλούνται τη μείωση του χρέους ως πρόσχημα για την εξαθλίωση της κοινωνίας. Η ειρωνεία είναι ότι το χρέος συνεχίζει να κινείται σε μη βιώσιμα όρια – 175.5%! Το πρόσχημα έχει καταστεί διάτρητη δικαιολογία, φύλλο συκής ανίκανο να καλύψει το μέγεθος της οργανωμένης καταστροφής που επιβάλλει η κυβέρνηση.
