Της Ρένας Δούρου, Δημοσιεύθηκε στο Matrix24.gr, 17 Αυγούστου 2013
Αν όσα αποδίδονται στον κ. Σαμαρά ενώπιον ακροατηρίου ομογενών επιχειρηματιών στις ΗΠΑ, περί «ακραίων δυνάμεων από Αριστερά και από Δεξιά» που είναι «το ίδιο πράγμα», είναι αληθή, τότε ο κ. πρωθυπουργός έχει διαπράξει σημαντικό ατόπημα. Όχι μόνο σε βάρος της αξιωματικής αντιπολίτευσης – αυτό είναι ίσως το λιγότερο – αλλά σε βάρος της χώρας και των συμφερόντων της. Υπογραμμίζω το «αν» καθώς δεν υπάρχει επίσημη (ως όφειλε) ενημέρωση από την πλευρά της κυβέρνησης και αναγκαστικά οι πηγές πληροφόρησης είναι τα ελληνικά και ξένα ΜΜΕ. Καθώς λοιπόν ο κατά τα άλλα λαλίστατος κυβερνητικός εκπρόσωπος δεν έχει διαψεύσει τίποτε από όσα γράφτηκαν σχετικά, είναι φανερό ότι ο κ. Σαμαράς επέλεξε συνειδητά να μεταφέρει την ατζέντα της εσωτερικής πολιτικής (υπό μικροκομματικό πρίσμα) στο εξωτερικό και δη στην Ουάσινγκτον, μετά από δεκατέσσερις μήνες αναμονής για την «πολυπόθητη» συνάντηση. Και επέλεξε να το πράξει με τον χείριστο τρόπο: σπιλώνοντας το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, προωθώντας την επιστημονικά διάτρητη και πολιτικά άκρως επικίνδυνη θεωρία των δύο άκρων. Πιστεύοντας ότι έτσι η κυβέρνησή του (αποτελούμενη ακριβώς από τα δύο κόμματα που ευθύνονται για την κατάρρευση της χώρας και την μετατροπή της σε αποικία χρέους) θα εμφανιστεί ως «νησίδα σταθερότητας».
Τη στιγμή που έχει τρωθεί η αξιοπιστία της χώρας και σε αντίθεση με εμάς που ως αξιωματική αντιπολίτευση, παρά τις βαθιές μας διαφορές και διαφωνίες με την κυβέρνηση, ουδέποτε στις διεθνείς μας επαφές ενώπιον ξένων συνομιλητών, χρησιμοποιήσαμε ψευδείς και προσβλητικούς χαρακτηρισμούς για την κυβέρνηση, ο κ. πρωθυπουργός επέλεξε να ταυτίσει τον ΣΥΡΙΖΑ, την αξιωματική αντιπολίτευση, με τους νεοναζί της Χρυσής Αυγής. Η εικόνα που έρχεται στο νου, μέρες που είναι, είναι εκείνη των φαναριώτικων οικογενειών που έσπευδαν στην Υψηλή Πύλη για να κακολογήσουν η μία την άλλη στον σουλτάνο, προκειμένου να αποσπάσουν την εύνοιά του…
Με τη στάση του αυτή, ο κ. πρωθυπουργός δεν υπηρέτησε τα συμφέροντα της χώρας. Αντιθέτως. Αλλά ίσως δεν θα μπορούσε να είναι κι αλλιώς: ως υπουργός Εξωτερικών στις αρχές της δεκαετίας του 1990, του «πιστώνεται» ο αδιέξοδος χειρισμός της ονομασίας της ΠΓΔΜ. Ως φυσική λοιπόν συνέπεια, σήμερα, από τη θέση του πρωθυπουργού πλέον, αδυνατεί να ασκήσει μια ανεξάρτητη, πολυεπίπεδη εξωτερική πολιτική και προτίμησε να χρησιμοποιήσει ένα σημαντικό διεθνές βήμα, όπως αυτό του Λευκού Οίκου, για μικροκομματικούς σκοπούς. Για να γαντζωθεί η ΝΔ στην εξουσία, σε βάρος της διεθνούς θέσης της Ελλάδας, η οποία, ας σημειωθεί, παρά τη δεινή οικονομική της κατάσταση, διαθέτει ειδικό βάρος. Όχι μόνο ως χώρα μέλος της χειμαζόμενης ΕΕ αλλά κι ως αναπόσπαστο τμήμα μιας περιοχής που έχει εισέλθει σε περίοδο σοβαρών και απρόβλεπτων αναταράξεων χωρίς ημερομηνία λήξης… Αντί λοιπόν ο κ. πρωθυπουργός να επιχειρήσει να εκμεταλλευθεί αυτό το ειδικό βάρος, επέλεξε την απαξίωση της αξιωματικής αντιπολίτευσης ενώ απέναντί του, η Ουάσινγκτον ξεδίπλωνε τα σχέδιά της για σειρά κρίσιμων θεμάτων, όπως το Κυπριακό, το ενεργειακό, πέραν βέβαια της οικονομικής κρίσης. Με το βλέμμα στραμμένο στα άμεσα μικροκομματικά οφέλη, ο κ. Σαμαράς έδωσε άραγε εχέγγυα για θέματα που οι ΗΠΑ επιδιώκουν εδώ και καιρό να κλείσουν προς όφελός τους, εκμεταλλευόμενες την περίοδο αδυναμίας της Ελλάδας; Κύριος οίδε. Η Ιστορία πάντως διδάσκει ότι τα θαύματα δεν επαναλαμβάνονται. Και ο κ. Σαμαράς που συχνά επικαλείται τη βοήθεια της Παναγίας (η οποία πάντως δεν φέρει καμία ευθύνη για τις καταστροφικές πολιτικές της κυβέρνησης) μόνο σε ένα θαύμα, σαν αυτό με το Μαφόριο της Θεοτόκου κατά την πολιορκία της Κωνσταντινούπολης τον 9ο αιώνα*, θα μπορούσε να ελπίζει. Όμως οφείλει να γνωρίζει και το «συν Αθηνά και χείρα κίνει»: γιατί εδώ δεν είναι θέμα πίστης αλλά συνειδητής πολιτικής επιλογής…
Χρόνια μας Πολλά!
*Το 860 η πολιορκία της Κωνσταντινούπολης από τους Ρως, έληξε χάρη σε μια καταστροφική για τον εχθρικό στόλο τρικυμία, που αποδόθηκε θαυματουργικά στο ότι ο Πατριάρχης Φώτιος βούτηξε στη θάλασσα το Μαφόριο της Παναγίας.
