Της Ρένας Δούρου, Realnews, 25 Αυγούστου 2013
Η Εθνική Μετεωρολογική Υπηρεσία είναι μεν γνωστή για την πρόγνωση του καιρού, παρέχει ωστόσο πολύπλευρα στην κοινωνία, στην οικονομία, στις ένοπλες δυνάμεις. Παρέχει πληροφορίες για την αεροναυτιλία, για τις πτήσεις πάνω από το ελληνικό FIR, την αντιμετώπιση των πυρκαγιών, για τη γεωργία, κ.α.
Η ΕΜΥ λοιπόν, αν και πολλαπλά χρήσιμη, κινδυνεύει. Παρότι καλείται να προσφέρει σοβαρό έργο και μάλιστα σε καιρούς ταραγμένους, είναι υποστελεχωμένη: αντί για τους 356 εργαζόμενους, είναι αναγκασμένη να λειτουργεί με 153. Και η κυβέρνηση, χωρίς καν να αξιολογήσει δομές και προσωπικό, όπως επιβάλλει ο νόμος που η ίδια ψήφισε τον Ιούλιο (άρθρο 90 του ν. 4172), αποφάσισε να τη διαλύσει. Με το πρόσχημα της «διαθεσιμότητας», που προστέθηκε στους ευφημισμούς της «κινητικότητας» και της «εφεδρείας» αντί για τις «απολύσεις», διώχνει 15 εργαζόμενους με σχέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου, πανεπιστημιακής εκπαίδευσης και μεγάλης εμπειρίας. Και δεν είναι, όπως ισχυρίζεται η κυβέρνηση, απομάκρυνση εργαζομένων «χαμηλών προσόντων» (διάκριση που ήδη παραβιάζει το άρθρο 22 του Συντάγματος και την αξιοπρέπειά μας), αλλά μία κοινωνικά άδικη και οικονομικά αναποτελεσματική επιβολή οριζόντιων μέτρων.
Με τον ίδιο τρόπο δρομολογείται και η διάλυση άλλης μίας σημαντικής υπηρεσίας, της Υδρογραφικής, που από το 1919 που ιδρύθηκε συνδράμει καθοριστικά το Πολεμικό Ναυτικό και αποτελεί τον μοναδικό εθνικό φορέα για τη χαρτογράφηση των χωρικών υδάτων και τον καθορισμό της ΑΟΖ…
Τα ερωτήματα που τίθενται είναι αμείλικτα: τι μέλλει γενέσθαι μετά από τη διάλυση αυτών των κρίσιμων υπηρεσιών για τα ζωτικά συμφέροντα της χώρας; Ποιος θα επιτελεί το έργο τους; Μήπως ιδιώτες με στόχο το κέρδος;
Τη στιγμή που το Βερολίνο προωθεί εντατικά στη χώρα μας την ιδιωτικοποίηση των δημόσιων υποδομών, αυτές παραμένουν δημόσιες στη Γερμανία όπως και στη Γαλλία ακόμη και στη Μεγάλη Βρετανία. Γιατί θα έπρεπε στην Ελλάδα να ισχύσει κάτι διαφορετικό; Μήπως επειδή κάποιοι επιτρέπουν στον κ. Φούχτελ να κατατάσσει τη χώρα μας στην κατηγορία της αποικίας χρέους εφαρμόζοντας ό,τι συμφέρει τους επενδυτές – αποικιοκράτες σε βάρος του λαού της;
