Συνέντευξη της Ρένας Δούρου στην Αυγή της Κυριακής, 1 Σεπτεμβρίου 2013
Η μόνη λύση για τη Συρία είναι η πολιτική, δηλώνει στην “Αυγή” η Ρένα Δούρου, βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, υπεύθυνη Ευρωπαϊκής Πολιτικής, και τονίζει ότι οι λαοί μπορούν να στείλουν ένα μήνυμα ενάντια σε έναν νεοαποικιοκρατικό πόλεμο. Η βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ αναφερόμενη στη θέση της κυβέρνησης Σαμαρά υποστηρίζει ότι κρατά τη στάση της “καλής μαθήτριας”, που απαντά στον καθηγητή πριν αυτός κάνει την ερώτηση! Τονίζει δε ότι παράκαμψη του ΟΗΕ σημαίνει αποδοχή του δικαίου του ισχυρότερου. Η συνέντευξη έγινε την Παρασκευή το πρωί.
Πόσο πιθανή είναι η στρατιωτική επέμβαση στη Συρία εκ μέρους των ΗΠΑ, Βρετανίας, Γαλλίας;
Οι Βρετανοί βουλευτές είπαν ένα πρώτο “όχι” στις πολεμοχαρείς διαθέσεις της βρετανικής κυβέρνησής τους. Πρόκειται για μια απόφαση – κόλαφο όχι μόνο για τον Ντέιβιντ Κάμερον, αλλά και για όλους όσοι βιάστηκαν να υιοθετήσουν τη στρατιωτική επιλογή, όπως η κυβέρνησή μας, που αρνείται ακόμη και να ενημερώσει σχετικά το Κοινοβούλιο. Η κυβέρνηση Σαμαρά ευθυγραμμίστηκε, κεκλεισμένων των θυρών, με τα πολεμικά κελεύσματα των ισχυρών. Αντιθέτως οι Βρετανοί βουλευτές άκουσαν τον βρετανικό λαό που λέει “όχι” στον πόλεμο. Τούτο δείχνει ότι η πίεση των λαών μπορεί να κάνει τη διαφορά. Οι λαοί, οι προοδευτικές και δημοκρατικές δυνάμεις μπορούν να στείλουν μήνυμα ενάντια σε έναν νεο-αποικιοκρατικό πόλεμο. Χρησιμοποιώ τον όρο «νεο-αποικιοκρατικός» γιατί Γαλλία και Βρετανία έχουν μακρά ιστορία επεμβάσεων στην περιοχή. Έχει περάσει σχεδόν ένας αιώνας από τον διαμελισμό της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και το μοίρασμα των εδαφών της, από την Κοινωνία των Εθνών, στις τότε μεγάλες δυνάμεις, Βρετανία και Γαλλία, που έπαιρναν τη μερίδα του λέοντος: Συρία, Παλαιστίνη, Λίβανος, Μεσοποταμία… Σήμερα η κατάσταση είναι πιο περίπλοκη και πιο εκρηκτική. Ο ΟΗΕ είναι ο μόνος παράγοντας που νομιμοποιείται να ερευνήσει τα αίτια της επίθεσης κατά αμάχων με χημικά. Η διεθνής κοινότητα οφείλει να τον εμπιστευθεί, και ο λαός της Συρίας να μπορέσει να καθορίσει μόνος του, χωρίς έξωθεν επεμβάσεις, την τύχη του.
Ποιες θα είναι οι συνέπειες ενδεχόμενης πολεμικής επιχείρησης;
Αν τελικά λάβει χώρα, θεωρώ ότι οι συνέπειες θα είναι πολλαπλά και μακρόχρονα αρνητικές. Τόσο εντός όσο κι εκτός Συρίας. Καταρχήν, και μάλιστα αυτό το παραδέχονται και οι ίδιοι οι κ. Ομπάμα, Κάμερον και Ολάντ, η επέμβαση δεν πρόκειται να βάλει τέλος στην εμφύλια σύγκρουση. Μπορεί να αποδυναμώσει το καθεστώς και να δώσει το πλεονέκτημα στις αντικαθεστωτικές δυνάμεις, όπου στο πλευρό δημοκρατικών, κοσμικών δυνάμεων, έχουν ενισχυθεί ακραία στοιχεία, τζιχαντιστές, οπαδοί της Αλ Κάιντα… Ειδικά οι ΗΠΑ επαναλαμβάνουν το λάθος του Αφγανιστάν, όταν οι «Αγωνιστές της Ελευθερίας», όπως είχαν τότε βαφτίσει τους Μουτζαχεντίν που μάχονταν τους Σοβιετικούς, μετατράπηκαν σε Ταλιμπάν, που αργότερα έδωσαν καταφύγιο στον Μπιν Λάντεν. Στη Συρία η μόνη λύση προς όφελος του λαού της είναι η πολιτική λύση, στα χνάρια των δειλών βημάτων που έγιναν πέρσι τον Ιούνιο στη Γενεύη. Σε ό,τι δε αφορά τις επιπτώσεις εκτός Συρίας, είναι σίγουρο ότι βαθαίνει το ρήγμα σουνιτών – σιιτών σε όλη την περιοχή, με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Η σύγκρουσή τους θα ενταθεί, όπως ήδη γίνεται στον γειτονικό Λίβανο: οι πολύνεκρες βομβιστικές επιθέσεις στις 16 Αυγούστου σε γειτονιά της Χεζμπολάχ στη Βηρυτό και στις 23 σε τέμενος στην Τρίπολη είναι εικόνες του μέλλοντος στην περίπτωση διεθνούς επέμβασης στη Συρία…
Πώς κρίνετε τη στάση της ελληνικής κυβέρνησης;
Η κυβέρνηση θυμίζει καλή μαθήτρια που απαντά στον καθηγητή πριν… αυτός κάνει την ερώτηση! Ειδικά με τις δηλώσεις του αντιπροέδρου και υπουργού Εξωτερικών, κ. Βενιζέλου, “βασιλικότερη του βασιλέως”… Την ημέρα που οι Βρετανοί βουλευτές καταψήφιζαν τη συμμετοχή της χώρας τους στην επιχείρηση, οι κ. Βενιζέλος και Αβραμόπουλος όχι μόνο ξεχνούσαν τον ΟΗΕ, στην κοινή τους δήλωση, αλλά ανακοίνωναν και την προθυμία της Ελλάδας να παρέχει κάθε διευκόλυνση στην επιχείρηση.
Η παραγνώριση του ΟΗΕ από μια χώρα όπως η Ελλάδα είναι κρίσιμη. Σημαίνει την αποδοχή, εκ μέρους της, του δικαίου του ισχυρότερου. Η δε άνευ όρων, χωρίς καν να της ζητηθεί, παραχώρηση διευκολύνσεων σε μια στρατιωτική επιχείρηση, πριν καν αυτή αποφασιστεί, δεν μαρτυρά “καλή σύμμαχο”. Αλλά απεμπόληση κάθε διαπραγματευτικού χαρτιού. Όπως είναι, για παράδειγμα, η προειδοποίηση για κατάθεση βέτο στο ΝΑΤΟ, αν ληφθούν εκεί οι αποφάσεις, ή η δυνατότητα απαγόρευσης χρήσης του εναέριου χώρου μας σε επιχείρηση κατά της Συρίας – κάτι που συνιστά αναφαίρετο κυριαρχικό δικαίωμά μας. Δεν είναι μόνο η Σούδα.
Βρισκόμαστε πολύ μακριά από την άσκηση μιας ειρηνικής, πολυδιάστατης, ενεργητικής εξωτερικής πολιτικής, που θα αναλαμβάνει πρωτοβουλίες στην κατεύθυνση των συμφερόντων της χώρας και του διεθνούς δικαίου. Η οικονομική κρίση δεν μπορεί να αποτελεί άλλοθι αδράνειας και ευθυγράμμισης με τα συμφέροντα τρίτων. Η Ελλάδα πρέπει να θεωρείται δεδομένη μόνο ως προς την υπεράσπιση των συμφερόντων της.
