Της Ρένας Δούρου, Δημοσιεύθηκε στο Matrix24.gr, 12 Σεπτεμβρίου 2013
Την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές το παρασκήνιο για την κρίση στη Συρία κορυφώνεται, με τον πόλεμο να μαίνεται εντός της χώρας και με την Ουάσινγκτον και τη Μόσχα να έχουν επιδοθεί σε μία σπάνια διπλωματική «χορογραφία», με τις νέες εξελίξεις να διαδέχονται η μία την άλλη. Ακριβώς τη στιγμή που φαινόταν ότι είχαν δρομολογηθεί τα πυραυλικά κτυπήματα κατά της Συρίας από την Ουάσινγκτον και το Παρίσι, με μόνη εκκρεμότητα την απόφαση του αμερικανικού Κογκρέσου, η ρωσική διπλωματία έκανε την ανατροπή. Είναι σίγουρο ότι θα χυθεί πολύ μελάνι σχετικά με τη «ρητορική αποστροφή» και το κατά πόσο αυτή ήταν πράγματι «ρητορική» εκ μέρους του Αμερικανού υπουργού Εξωτερικών Τζων Κέρυ, τη Δευτέρα, στη συνέντευξη Τύπου στο Λονδίνο, με τον Βρετανό ομόλογό του, το θέμα παραμένει. Η Μόσχα άδραξε την ευκαιρία, προτείνοντας να θέσει η Δαμασκός το χημικό της οπλοστάσιο υπό διεθνή έλεγχο – πρόταση την οποία το καθεστώς Άσαντ αποδέχθηκε δια στόματος που υπουργού Εξωτερικών, ο οποίος βρισκόταν στη Μόσχα για συνομιλίες. Και λίγες ώρες αργότερα, ήταν ο ίδιος ο πρόεδρος Ομπάμα που παραδεχόταν ότι το θέμα δεν ήταν «ουρανοκατέβατο» αλλά το είχε συζητήσει πρόσφατα στην Αγία Πετρούπολη με τον Βλαντιμίρ Πούτιν.
Βέβαια, δεν πρέπει κανείς να τρέφει ψευδαισθήσεις. Η πυραυλική επέμβαση δεν αποκλείεται – απλά αναβλήθηκε για λίγες ημέρες, έως ότου διερευνηθούν οι δυνατότητες συμφωνίας σε επίπεδο ΣΑ του ΟΗΕ για την υλοποίησή της. Τα εμπόδια είναι πολλά και υπαρκτά. Π.χ. η Ουάσινγκτον επιθυμεί διακαώς την υπαγωγή της απόφασης στο Κεφάλαιο 7 του Καταστατικού Χάρτη, που ανοίγει το δρόμο στη χρήση βίας για την εφαρμογή της, κάτι που απορρίπτει κατηγορηματικά η Μόσχα. Πάντως, προς το παρόν τουλάχιστον, το πάνω χέρι το έχει η διπλωματία και όχι τα όπλα.
Υστερόγραφο: την ώρα που εξελίξεις «έτρεχαν», η ελληνική κυβέρνηση εμφανιζόταν «βασιλικότερη του βασιλέως», αδιαφορώντας για την παράκαμψη του ΟΗΕ, έτοιμη να προσφέρει «γην και ύδωρ», βλέπε «διευκολύνσεις» για την πολεμική επιχείρηση, με την αβάσιμη δικαιολογία των «συμβατικών υποχρεώσεων», ενώ το θέμα δεν έχει καν τεθεί στο ΝΑΤΟ. Παράλληλα επιχείρησε να ασκήσει και κριτική στην αξιωματική αντιπολίτευση, η οποία στηλίτευσε τη ζημιογόνα για τα συμφέροντα της χώρας, στάση της υπέρ ενός διαγραφόμενου νέου πολεμικού μετώπου στη γειτονιά μας. Βέβαια η κυβέρνηση δεν άσκησε κριτική στον ΣΥΡΙΖΑ, γιατί κάτι τέτοιο χρειάζεται στοιχειώδη συγκρότηση και τεκμηρίωση. Έτσι, ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, επιδόθηκαν στο αγαπημένο τους άθλημα – το μόνο άλλωστε που γνωρίζουν καλά. Τη διαστρέβλωση των θέσεων και τη σπίλωση, κατόπιν, του πολιτικού χώρου. Στη βάση της κλασικής γκεμπελικής συνταγής: όσο μεγαλύτερο το ψέμα και όσο περισσότερο επαναλαμβάνεται, τόσο πιο πιστευτό γίνεται. Ανέσυραν λοιπόν μια δήλωσή μου, του Αυγούστου του 2011, όπου πουθενά δεν υπάρχει έκκληση για στρατιωτική επέμβαση ενώ ζητείται η δράση του ΟΗΕ για να πάψει η αιματοχυσία, και άρχισαν να την περιφέρουν, μέσω «κομμένων κεφαλών», στα κανάλια και ραδιόφωνα. Προφανής στόχος να πληγεί η αξιοπιστία του ΣΥΡΙΖΑ. Για όποιον γνωρίζει στοιχειωδώς ανάγνωση, η διαστρέβλωση είναι ολοφάνερη. Το δε ψέμα μιλάει από μόνο του για τους εμπνευστές του. Και είναι… μαρτυριάρικο: εκθέτει την άγνοια και την επικινδυνότητα μιας κυβέρνησης που επέλεξε το στρατόπεδο του πολέμου, προσπαθώντας με μαύρη προπαγάνδα να πείσει ότι αυτή ήταν πριν δύο χρόνια η θέση της σημερινής αξιωματικής αντιπολίτευσης! Τι κι αν το κείμενο λέει ακριβώς το αντίθετο; Και τούτη η περίπτωση επιβεβαίωσε το γνωστό: η χώρα κυβερνάται από αδίστακτους και ημιμαθείς, που για να παραμείνουν στην εξουσία, είναι έτοιμοι να θυσιάσουν τα πάντα. Οι έννοιες της αλήθειας και της δεοντολογίας τους είναι άγνωστες. Άλλωστε στην περίπτωσή τους δεν ισχύει το «Ελευθέρου ανδρός εστίν αεί τ’ αληθή λέγειν»*… Τα αντανακλαστικά τους είναι πλήρως υποταγμένα στους δανειστές και συνδυάζονται με τη ψευδολογία κατά της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Εξ ου και ο υψηλός βαθμός επικινδυνότητας αυτής της κυβέρνησης.
* Χαρακτηριστικό του ελεύθερου ανθρώπου είναι να λέει πάντοτε την αλήθεια.
