Της Ρένας Δούρου, Δημοσιεύθηκε στα Υστερόγραφα, 16 Οκτωβρίου 2013
Κάτι τρέχει με τον Στουρνάρα – για να θυμηθούμε και τη διαφήμιση γνωστής εταιρίας κινητής τηλεφωνίας τούτες τις μέρες… Αυτή θα μπορούσε να είναι η περίληψη των άρθρων και των σχολίων που αφιέρωσε ο κυριακάτικος Τύπος στον υπουργό Οικονομικών, που ορισμένοι βλέπουν την καρέκλα του να «τρίζει». Βέβαια, λίγο αργότερα ήλθε η δήλωση περί στήριξής του, για να βάλει τα πράγματα στη θέση τους και να λήξει, προσωρινά έστω, το μικρό «ψυχόδραμα» που πήγαινε να δημιουργηθεί.
Βέβαια οι πολίτες που βρίσκονται τούτες τις μέρες αντιμέτωποι με την τιμή του πετρελαίου θέρμανσης, τα «ραβασάκια» της Εφορίας για τον Φόρο Ακίνητης Περιουσίας και για τον φόρο Εισοδήματος ενώ το εισόδημά τους συρρικνώνεται δραματικά, δεν έχουν την πολυτέλεια να παρακολουθούν τις ενδοκυβερνητικές διεργασίες σχετικά με το πολιτικό μέλλον του κ. Στουρνάρα. Ωστόσο αυτή η προσωποποίηση κάθε άλλο παρά αθώα είναι. Εστιάζει σε έναν δήθεν κακό άνθρωπο, βάζοντας στο απυρόβλητο την πεμπτουσία της πολιτικής. Και αφήνει να εννοηθεί ότι η εφαρμοζόμενη πολιτική λιτότητας αποτελεί ενός ανδρός έργο και ότι ενδεχόμενη αλλαγή του προσώπου θα επέφερε και νέα οικονομική πολιτική. Μέγα ψέμα.
Όσο ο σαμαροβενιζελισμός παραμένει στην εξουσία, η οικονομική πολιτική θα είναι όπως η σημερινή: περικοπές μισθών και συντάξεων, με διαφορετικό βέβαια για να τηρηθεί η πρωθυπουργική δέσμευση περί μη λήψης νέων μέτρων, ιδιωτικοποίηση βασικών δημόσιων αγαθών, όπως είναι η υγεία και η παιδεία, βίαιη προσαρμογή της κοινωνίας στο πρότυπο της αποικίας χρέους, με ό,τι, απολύτως περιοριστικό, αυτό συνεπάγεται για την εθνική κυριαρχία και ανεξαρτησία της χώρας. Από τον κ. Σαμαρά ως τον κ. Στουρνάρα και από τον κ. Βενιζέλο ως τον κ. Γεωργιάδη, το σύνολο των μελών της δικομματικής κυβέρνησης υπηρετεί αυτό το πρότυπο. Ο καθένας με το δικό του ύφος. Αλλά η ουσία δεν αλλάζει.
Πραγματική αλλαγή της ουσίας θα υπάρξει μόνο όταν οι πολίτες με την ψήφο τους βάλουν τέλος στον βίο αυτής της κυβέρνησης. Και δώσουν τη δυνατότητα σε μια νέα κυβέρνηση με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ, η οποία θα βρίσκεται σε αντιστοιχία με την κοινωνία – κάτι που δεν ισχύει σήμερα, θέτοντας σοβαρό ζήτημα δημοκρατικής νομιμοποίησης της κυβέρνησης -, να εφαρμόσει μια πολιτική ρήξεων και μεταρρυθμίσεων για την κοινωνική και οικονομική ανασυγκρότηση της χώρας. Μια πολιτική ανάκτησης της αξιοπρέπειάς της. Για να μην ακούσουμε, για παράδειγμα, ξανά ότι το ηθικά και νομικά δίκαιο αίτημα της Ελλάδας έναντι της Γερμανίας, για το κατοχικό δάνειο, είναι μια «ιστορία του χθες» που δεν χωρά στο σήμερα…
