Της Ρένας Δούρου, Έθνος, 31 Οκτωβρίου 2013
Τεράστια υποκρισία. Αυτές είναι πρώτες λέξεις που έρχονται στο νου οποιουδήποτε διαβάζει τις σχετικές ειδήσεις για το διεθνές δίκτυο παρακολούθησης εκ μέρους της National Security Agency.
Τεράστια υποκρισία καθώς όλες οι μεγάλες χώρες, μαζί με τις ΗΠΑ, έχουν αναπτύξει δικά τους κατασκοπευτικά δίκτυα… Ο παρακολουθών, του παρακολουθούντος. Ο κατασκοπεύων, του κατασκοπεύοντος… Διότι είναι γνωστό στους παροικούντες την Ιερουσαλήμ, ότι οι παρακολουθήσεις των τηλεπικοινωνιών – ειδικά δε σήμερα με τα νέα δεδομένα των νέων τεχνολογιών – αποτελούν μέρος του «οπλοστασίου» όλων των μεγάλων δυνάμεων, για την εδραίωση της κυριαρχίας τους. Άλλο εργαλείο π.χ. είναι το δημόσιο χρέος, για να καταστεί μια χώρα όπως η Ελλάδα ενεργούμενο οικονομικών πολιτικών που ουδόλως ευνοούν τους εργαζόμενούς της αλλά το κεφάλαιο άλλων χωρών.
Πλέον η παρακολούθηση των τηλεπικοινωνιών έχει καταστεί «σπορ» παράνομο και ανήθικο καθώς παραβιάζεται η ιδιωτικότητα, ειδικά σε μια περίοδο που αποθεώνεται ο εξατομικευμένος καταναλωτισμός. Γιατί στην αγοραία δημοκρατία που ζούμε, φαίνεται ότι οι πολίτες έχουν όλα τα δικαιώματα όταν δρουν ως καταναλωτές – καταναλώνω άρα υπάρχω. Από τη στιγμή όμως που η ιδιωτικότητα, σε όλες της τις μορφές, προσκρούει στο κρατικό συμφέρον – είτε του κράτους του πολίτη είτε ξένου κράτους –, η πρώτη ανακρούει πρύμνα έναντι του δευτέρου. Πρόκειται για μια από τις περιπτώσεις όπου το ιδιωτικό υποχωρεί έναντι του κρατικού συμφέροντος. Όχι όμως για το δημόσιο καλό. Διεξάγονται μέσα σε συνθήκες αδιαφάνειας, χωρίς δημοκρατική νομιμοποίηση και έλεγχο, για λόγους που συνήθως ευνοούν πάσης φύσεως συμφέροντα και μεγιστοποιούν τα κέρδη μεγάλων ιδιωτικών εταιριών.
Δεν πρέπει λοιπόν να προκαλεί έκπληξη η αντίδραση της καγκελαρίου Μέρκελ. Δημόσια εξέφρασε την «αγανάκτησή» της ενώ κατά τη συνεδρίαση των ηγετών επικέντρωσε την προσοχή της, όχι στην προώθηση αυτού που η επίτροπος Βίβιαν Ρέντινγκ έχει μεγαλόστομα ονομάσει «Ανακήρυξη της Ανεξαρτησίας της Ευρώπης», δηλαδή του νόμου που επεξεργάζεται η Ευρωβουλή για την προστασία των δεδομένων. Αντιθέτως, θέλησε να προωθήσει την… ένταξη της Γερμανίας στο πολύ κλειστό κλαμπ των «Πέντε Ματιών» (ΗΠΑ, Βρετανίας, Αυστραλίας, Νέας Ζηλανδίας και Καναδά), που από το 1946 έχουν συμφωνήσει να μην αλληλοκατασκοπεύονται και να μοιράζονται τις πληροφορίες από τις παρακολουθήσεις τους… Σύμφωνα με τους Νιού Γιόρκ Τάιμς μπορεί πλέον οι ΗΠΑ να πάψουν να απορρίπτουν την υποψηφιότητα του Βερολίνου.
Αυτό όμως δεν διασφαλίζει τους πολίτες.
Γιατί στα συμπεράσματα της συνόδου, στον αριθμό 8, υπό τον τίτλο «Ψηφιακή οικονομία», γίνεται λόγος για «γρήγορη» πρόοδο στο θέμα ενώ η αρχική εκδοχή αναφερόταν σε ολοκλήρωση «του χρόνου»… Ο διάβολος, είναι γνωστό, κρύβεται στις λεπτομέρειες. Πολλώ δε μάλλον όταν η προστασία των ιδιωτικών δεδομένων, νομικά κατοχυρωμένη σε διεθνές και ευρωπαϊκό επίπεδο, δεν ήταν ποτέ η πρώτη προτεραιότητα των κρατικών μηχανών και μηχανισμών…
