Της Ρένας Δούρου, Δημοσιεύθηκε στο Matrix24.gr, 19 Δεκεμβρίου 2013
Η δημόσια συζήτηση τούτες τις ημέρες περιστρέφεται γύρω από δύο άκρως αποκαλυπτικά θέματα – αποκαλυπτικά για το παρόν και για το παρελθόν. Αποκαλυπτικά για τον τρόπο και το περιεχόμενο άσκησης της εξουσίας. Και αναφέρομαι στη συζήτηση για το σκάνδαλο των υποβρυχίων στη Βουλή και για τον φόρο στα ακίνητα. Θα μπορούσα να αναφέρω και άλλα παραδείγματα, που φανερώνουν τον σημερινό τρόπο του πολιτεύεσθαι του υβριδίου που κυβερνά τη χώρα, του σαμαροβενιζελισμού, όπως, για παράδειγμα, τους πλειστηριασμούς πρώτης κατοικίας που in extremis υπό τη λαϊκή πίεση ήλθαν στη Βουλή ή την προώθηση της απελευθέρωσης των μαζικών απολύσεων μέσω… ερμηνευτικής εγκυκλίου… Βρισκόμαστε μπροστά σε μια πανικόβλητη κυβέρνηση που, μπροστά στο φάσμα ενδεχόμενου «ατυχήματος» στη Βουλή, που θα οδηγήσει σε εκλογές, επιχειρεί άρον – άρον, να εφαρμόσει τις επιταγές των εφαρμοστικών νόμων των μνημονίων, ενώ την ίδια στιγμή επιχειρεί να καλύψει τις ευθύνες των κομμάτων που την αποτελούν σε σχέση με ένα διόλου μακρινό παρελθόν. Ένα παρελθόν όμως άκρως αποκαλυπτικό – όπως άλλωστε φάνηκε και από τη συζήτηση στη Βουλή – της φιλοσοφίας της πολιτικής που εφάρμοζαν τα δύο κόμματα εξουσίας στα 40 χρόνια της κυριαρχίας τους. Με άλλα λόγια, το σκάνδαλο των υποβρυχίων, με τις πολλές και περίπλοκες παραμέτρους του, με το εύρος και το βάθος του, αποτυπώνει εύγλωττα τις χρόνιες παθογένειες της πολιτικής ζωής, τη διαπλοκή, τη διαφθορά, τις πελατειακές σχέσεις. Όλες δηλαδή τις αιτίες που άνοιξαν διάπλατα το δρόμο της κρίσης για την οποία τα ίδια τα κόμματα που την προκάλεσαν, η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, επιβάλλουν τώρα στους πολίτες να πληρώσουν. Και μάλιστα να πληρώσουν τίμημα βαρύ, κοινωνικά άδικο και οικονομικά αδιέξοδο. Ο ΣΥΡΙΖΑ είχε έγκαιρα, όπως και σε άλλες περιπτώσεις, κρούσει τον κώδωνα του κινδύνου. Είχε υπογραμμίσει τους κινδύνους τους οικονομικούς σε βάρος του δημοσίου συμφέροντος, τους κινδύνους σε βάρος της άμυνας της χώρας, τους κινδύνους σε σχέση με τη διασφάλιση της εργασίας. Μάταια. Κι έτσι πλέον βρισκόμαστε μπροστά σε ένα τεράστιο σκάνδαλο το οποίο ο σαμαραβενιζελισμός, όπως φάνηκε από την ψηφοφορία της Τετάρτης, ανέλαβε εργολαβικά να «ξεπλύνει». Και το πράττει αυτό στο όνομα της παράτασης της παραμονής του στην εξουσία.
Άλλωστε προς αυτή την κατεύθυνση – την πάση θυσία παραμονή και όσο το δυνατόν περισσότερο στην εξουσία – ακολουθεί αυτή η κυβέρνηση αναφορικά με τη διαχείριση των τρεχόντων ζητημάτων. Του φόρου στα ακίνητα, των πλειστηριασμών, των διαθεσιμοτήτων, της απελευθέρωσης των απολύσεων… Η κυβέρνηση φαίνεται ότι έχει ένα μόνο άγχος: να προλάβει να περάσει τη σειρά των συμφωνημένων με τους δανειστές, μέτρων, δίνοντας την εντύπωση της «αντίστασης» – ένα κακοπαιγμένο θέατρο που δύσκολα πείθει ακόμη και τα ίδια τα μέλη της, πολύ λιγότερο την κοινωνία. Εκείνο όμως που είναι φανερό από τη στάση της είναι ότι βιάζεται. Βιάζεται να εκτελέσει το «συμβόλαιο». Ένα «συμβόλαιο» σε βάρος της κοινωνίας και των αναγκών τους. Η κυβέρνηση φοβάται ότι η ραγδαία κατάρρευσή της (όπως φαίνεται από τις δημοσκοπήσεις), δεν θα της επιτρέψει να «τελειώσει τη δουλειά». Φοβάται ότι θα αφήσει το «συμβόλαιο» θανάτου της ελληνικής κοινωνίας, ημιτελές.
Για αυτό ακριβώς στις τελευταίες μέρες της γίνεται άκρως επικίνδυνη.
Για αυτό και πρέπει άμεσα να απομακρυνθεί από την εξουσία.
Για να επιστρέψει η αξιοπρέπεια της χώρας. Για να πάψει η υπονόμευση του μέλλοντός της.
