Της Ρένας Δούρου, Έθνος, 9 Ιανουαρίου 2013
Από χθες η Ελλάδα βρίσκεται και «με τη βούλα» στο τιμόνι της Ευρωπαϊκής Ένωσης, στο πλαίσιο της κυλιόμενης προεδρίας. Ωστόσο το βουλοκέρι είναι κακής ποιότητας και δεν μπορεί να σφραγίσει τα όσα πραγματικά τεκταίνονται σήμερα στη χώρα που είναι – οποία ειρωνεία – η κοιτίδα της Δημοκρατίας. Ούτε το αστραφτερό γεύμα εργασίας του Ζαππείου, ούτε η βαρύγδουπη εκδήλωση στο Μέγαρο Μουσικής μπορούν να «σφραγίσουν» μια χαίνουσα πραγματικότητα. Εκείνη της μαζικής φτώχειας, της καλπάζουσας ανεργίας (27.4% σύμφωνα με την Eurostat), της κατάρρευσης της υγείας, της παιδείας, με φόντο μια καθημερινά συρρικνούμενη Δημοκρατία. Όλα τους φαινόμενα που δεν οφείλονται σε… κάποιο βαρομετρικό χαμηλό αλλά στην πολιτική των μνημονιακών κυβερνήσεων, την πολιτική της σκληρής λιτότητας που πλέον θεσμοποιείται σε όλη την ΕΕ, μέσω της αυστηροποίησης της ΟΝΕ και των θεσμικών εργαλείων της. Μια πολιτική όπου λέξεις όπως «αλληλεγγύη», «ανάπτυξη», «εργασία» βρίσκονται μόνο στα χαρτιά.
Οι εκπρόσωποι αυτής ακριβώς της πολιτικής συνεδρίασαν χθες σε μια νεκρή Αθήνα, όπου τα δρακόντεια μέτρα ασφαλείας έδιναν την πρώτη γεύση μιας προεδρίας που θα κινηθεί σε προδιαγεγραμμένη τροχιά: εμβάθυνσης των καταστροφικών πολιτικών που παγώνουν την οικονομία ενώ βαθαίνουν το χάσμα μεταξύ κοινωνιών και κυβερνώντων.
Ένα χάσμα που αποτυπώνεται στην έλλειψη δημοκρατικής νομιμοποίησης: όλο και περισσότερες πολιτικές των κρατών μελών της ΕΕ, όπως λόγου χάρη της δημοσιονομικής, χαράσσονται από μη αντιπροσωπευτικά των πολιτών όργανα, όπως η Κομισιόν, και όχι την Ευρωβουλή. Και δεν είναι τυχαία η παρέμβαση των κκ Σούλτς και Σαμαρά – γιατί ελληνική παρέμβαση υπήρξε παρά τις κυβερνητικές διαψεύσεις – προκειμένου να αποτραπεί να συμπέσει η επίσκεψη της επιτροπής της Ευρωβουλής για τις καταστροφικές επιπτώσεις των πολιτικών της Τρόικας στη χώρα μας. Ωστόσο θα ήταν μια λαμπρή ευκαιρία «προσγείωσης» στην πραγματικότητα: στα λάθη και ιδεολογικές εμμονές που έχουν οδηγήσει στην οικονομική νέκρωση και την κοινωνική κατάρρευση με φόντο μια ανάπηρη Δημοκρατία, όπως τη βιώνει, σύμφωνα με το Ευρωβαρόμετρο του Νοεμβρίου, το 81% των πολιτών. Αν οι υψηλοί προσκεκλημένοι της κυβέρνησης έμπαιναν στον κόπο να περπατήσουν στο κέντρο της έρημης πόλης των Αθηνών, θα διαπίστωναν ιδίοις όμμασι τα αποτελέσματα των πολιτικών τους στα εκατοντάδες κλειστά μαγαζιά, τους άστεγους, τις ουρές στα συσσίτια, την απόγνωση στα πρόσωπα των ανθρώπων. Δεν το έπραξαν. Πέρασαν, σαν υπνοβάτες, από την Αθήνα για να επιστρέψουν στις πατρίδες τους.
Ως υπνοβάτες περιγράφει τις ευρωπαϊκές ελίτ που οδήγησαν στην τραγωδία του Α’ Παγκοσμίου πολέμου, ο Κρίστοφερ Κλαρκ, στο ομώνυμο βιβλίο του. Υποστηρίζει ότι παρότι δεν τον ήθελαν, κατέληξαν, υπνοβατώντας, σε αυτόν. Στην περίπτωση των χθεσινών προσκεκλημένων έχουμε να κάνουμε με πολιτικούς που συνειδητά επέλεξαν να υπνοβατούν. Η πραγματικότητα όμως καραδοκεί. Όπως και οι πολίτες.
Και το ξύπνημα θα είναι μεν επώδυνο για τους “υπνοβάτες” αλλά ελπιδοφόρο κι απαραιτητο για τις ευρωπαϊκές κοινωνίες.
