Ομιλία της υποψήφιας Περιφερειάρχη Αττικής, βουλευτή Ρένας Δούρου στην εκδήλωση του ΣΥΡΙΖΑ με τίτλο: «Το Ελληνικό Δεν Πωλείται», 27 Φεβρουαρίου 2014
Φίλες και φίλοι
Ζούμε πρωτόγνωρους καιρούς.
Καιρούς οικονομικής κρίσης που έχει μετατραπεί σε κρίση δημοκρατίας.
Καιρούς που η εξουσία επιλέγει να αλλάξει ακόμη και το νόημα των λέξεων, προκειμένου να επιτευχθεί ο σκοπός της.
Καιρούς κατά τους οποίους το ξεπούλημα δημόσιας περιουσίας και υποδομών, βαφτίζεται, ξεδιάντροπα, «αξιοποίηση».
«Αξιοποίηση του Ελληνικού».
Αυτές τις τρεις λέξεις παπαγαλίζουν οι του κυβερνητικού στρατοπέδου, επιχειρώντας να παρουσιάσουν ως μονόδρομο μια περίπτωση που από μόνη της συμπυκνώνει τον τρόπο άσκησης εξουσίας εκ μέρους του σαμαροβενιζελισμού.
Προς όφελος ημέτερων οικονομικών συμφερόντων και με όρους αδιαφάνειας και μυστικότητας.
Μακριά από τον δημοκρατικό και κοινωνικό έλεγχο,
Η δικομματική κυβέρνηση λαμβάνει αποφάσεις με τεράστιο περιβαλλοντικό, οικονομικό και κοινωνικό κόστος για τα τέσσερα εκατομμύρια κατοίκους του Λεκανοπεδίου.
Η περίπτωση του Ελληνικού δεν είναι τυχαία.
Είναι κορυφαία.
Όχι μόνο γιατί ξεπουλιέται έναντι πινακίου φακής, στην πραγματικότητα δωρίζεται, αυτό που ονομάζεται «το καλύτερο παραθαλάσσιο οικόπεδο της Ευρώπης», ή, όπως το είχαν χαρακτηρίσει τρεις πρωθυπουργοί, το «μεγαλύτερο μητροπολιτικό πάρκο της Ευρώπης», το οποίο όμως δεν υλοποίησαν ποτέ.
Αλλά και γιατί οι συνθήκες, υπό τις οποίες επιχειρείται αυτό το ξεπούλημα, είναι νομικά έωλες.
Γιατί ο διαγωνισμός υποβολής προσφορών στερείται νομιμότητας.
Και εξηγούμαι.
Προχθές οι εφημερίδες ανέφεραν ότι πλέον στον διαγωνισμό για το Ελληνικό παρέμενε, εν γνώσει του ΤΑΙΠΕΔ, μόνο… μία προσφορά! Αυτή συγκεκριμένου ελληνικού ομίλου.
Και τούτο γιατί η μεν ισραηλινή εταιρία δήλωσε ότι αποσύρεται, η δε βρετανική ζήτησε επιπλέον παράταση τεσσάρων μηνών για την κατάθεση δεσμευτικών προσφορών!!! Τούτο φαίνεται ότι ήταν γνωστό στους χειριστές των διαπραγματεύσεων από μήνες. Καθώς η μία εταιρεία ήταν υπό πτώχευση από ενάμισυ χρόνο, η δε άλλη δεν έδινε σημάδια επικοινωνίας από τριμήνου! Και όμως απεκρύβη από το ΤΑΙΠΕΔ, το οποίο «διέρρεε» έως μόλις προχθές ότι υπάρχουν τρεις διαγωνιζόμενοι.
Με άλλα λόγια ο διαγωνισμός διεξάγεται με έναν διαγωνιζόμενο. Με μία προσφορά.
Δεν πρόκειται πλέον περί διαγωνισμού.
Ή ακριβέστερα πρόκειται περί… άγονου διαγωνισμού.
Φίλες και φίλοι,
Σήμερα, με το πρόσχημα της «ανάπτυξης» (σε εισαγωγικά), η κυβέρνηση και το μακρύ της χέρι, το ΤΑΙΠΕΔ βρίσκονται κυριολεκτικά στο «παρά πέντε» από το να διαπράξουν ένα οικονομικό σκάνδαλο, ένα περιβαλλοντικό έγκλημα, ένα πολεοδομικό τερατούργημα.
Ένα οικονομικό σκάνδαλο. Γιατί ετοιμάζονται να ξεπουλήσουν, όπως όλα δείχνουν, έναντι πινακίου φακής, δηλαδή έναντι μόλις 500 εκατομμυρίων, μια έκταση που μόλις πριν από τρία χρόνια, αξιολογούνταν από το υπουργείο Οικονομικών, στο 2008, σε 5 δις και σήμερα, σύμφωνα με εκτίμηση του 2013, την οποία κρατά ως επτασφράγιστο μυστικό στα συρτάρια του το ΤΑΙΠΕΔ, σε 1.27 δις… Το οποίο δε τίμημα θα καταβληθεί σε βάθος χρόνου, το 74% σε βάθος 15ετίας. Αυτό το εξευτελιστικό τίμημα αντιβαίνει ακόμη και στο καταστατικό του ΤΑΙΠΕΔ, όπου αναφέρεται ότι «αποκλειστική αποστολή του Ταμείου είναι να μεγιστοποιήσει την αξία που θα αποφέρει στο Ελληνικό Δημόσιο η αξιοποίηση ή/και η πώληση των στοιχείων του ενεργητικού του».
Και σαν να μην έφθανε το εξευτελιστικό τίμημα, το Δημόσιο θα επιβαρυνθεί σημαντικά με την κατασκευή υποβοηθητικών έργων, όπως η κατασκευή δικτύων, σταθμών ενέργειας, η υπογειοποίηση της λεωφόρου Ποσειδώνος. Χωρίς να ξεχνάμε το κόστος μετεγκατάστασης φορέων που στεγάζονται σήμερα σε υποδομές του παλιού αεροδρομίου και το οποίο θα πληρώσει το Δημόσιο.
Η συνολική λοιπόν επιβάρυνση του δημοσίου υπερβαίνει για την ώρα τα 2 δις. Με άλλα λόγια το Δημόσιο είναι οικονομικά διπλά χαμένο.
Γιατί και λίγα θα εισπράξει και θα κληθεί να βάλει και από την τσέπη του σε μια ιδιωτική επένδυση…
Ένα περιβαλλοντικό έγκλημα. Γιατί κυβέρνηση και ΤΑΙΠΕΔ ετοιμάζονται να τσιμεντοποιήσουν το μεγαλύτερο μέρος του Ελληνικού, χωρίς καν να διασφαλίζεται ότι τα 2.000 στρέμματα πρασίνου που προβλέπονται, θα γίνουν δημόσιο Πάρκο υψηλού πρασίνου. Το πώς θα διαμορφωθεί αυτό το Πάρκο, το αφήνουν στις διαθέσεις των επενδυτών…
Εκείνο όμως που είναι σαφές είναι ότι θα εκμεταλλεύονται το Ελληνικό και την παραλία του Αγίου Κοσμά, για τα επόμενα… 99 χρόνια!
Και τέλος, ένα πολεοδομικό τερατούργημα, το οποίο, με όρους πλήρους αδιαφάνειας, εξυπηρετεί τη λογική της εκχώρησης δημόσιας περιουσίας με όρους ξεπουλήματος και τσιμεντοποίησης.
Και μάλιστα ένα τερατούργημα από το οποίο το ιδιωτικό συμφέρον δεν ρισκάρει τίποτε.
Έχει μόνο να κερδίσει και μάλιστα πολλά.
Και τούτο γιατί, σύμφωνα με πληροφορίες καθώς, όπως ήδη είπα, το ΤΑΙΠΕΔ έχει επιβάλλει σιγή ασυρμάτου, με τη λεγόμενη «ρήτρα εμπιστευτικότητας», ο ανάδοχος του έργου θα θεωρηθεί ότι έχει καλύψει τις υποχρεώσεις του περιοριζόμενος στην κατασκευή υποδομών στο 30% της παραλιακής έκτασης του ακινήτου, ή εναλλακτικά στο 30% του πρώην αεροδρομίου. Για παράδειγμα μπορεί να καλύψει μόνο τμήμα από τα 960 στρέμματα του Αγίου Κοσμά αφήνοντας τα υπόλοιπα αναξιοποίητα…
Και βέβαια αυτή η προσέγγιση δεν ξαφνιάζει από τη στιγμή που το εγχείρημα της εκχώρησης δημόσιας περιουσίας εξυπηρετεί τη λογική της αποκρατικοποίησης και όχι εκείνη της ανάπτυξης.
Αλλά η πρόκληση της κυβέρνησης και του ΤΑΙΠΕΔ δεν σταματά εδώ.
Παράλληλα – και αυτό είναι πολύ κρίσιμο -, κυβέρνηση και ΤΑΙΠΕΔ επιχειρούν να δέσουν τα χέρια της επερχόμενης κυβέρνησης.
Μιας κυβέρνησης που είναι πάρα πολύ πιθανόν να είναι μια κυβέρνηση της Αριστεράς, μια κυβέρνηση με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ.
Με τη γνωστή και αντιδημοκρατική μέθοδο των τροπολογιών σε άσχετα νομοθετήματα, πέρασε πρόσφατα από τη Βουλή, σε νομοσχέδιο για τον ΕΟΠΥΥ, διάταξη σύμφωνα με την οποία το Δημόσιο θα συνυπογράφει με το ΤΑΙΠΕΔ τις συμβάσεις και θα είναι υπόλογο για τις όποιες καθυστερήσεις στην επένδυση. Μόλις πριν λίγες ώρες το Υπουργικό Συμβούλιο συμπλήρωσε το «αποικιακό» πλαίσιο με νέα απόφαση του που δημοσιεύθηκε σε ΦΕΚ.
Καθυστερήσεις, όχι παράνομες αλλά καθυστερήσεις που προκύπτουν από την εφαρμογή, εκ μέρους του δημοσίου, της υπάρχουσας νομοθεσίας!
Με άλλα λόγια: αν οι δημόσιες υπηρεσίες, λόγου χάρη η Πολεοδομία, η Αρχαιολογική Υπηρεσία σε περίπτωση εντοπισμού αρχαιοτήτων (που είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα εντοπιστούν), επιχειρήσουν να εφαρμόσουν τους νόμους, την ισχύουσα νομοθεσία, τότε το Δημόσιο και το ΤΑΙΠΕΔ θα πρέπει να αποζημιώσουν τους «επενδυτές» για… καθυστέρηση της επένδυσής τους!!!
Τι είναι αυτό, αν όχι πρόκληση σε παρανομία;
Τι είναι αυτό, αν όχι ένας εξευτελιστικός όρος, που αντιβαίνει κάθε έννοια δημόσιου συμφέροντος;
Τι είναι αυτό, αν όχι πλήρης παράδοση στη βούληση των ιδιωτικών συμφερόντων, σε βάρος του δημόσιου συμφέροντος;
Τι είναι αυτό, αν όχι ομηρία του δημοσίου στο σχήμα που θα επιλεγεί;
Τι είναι αυτό, αν όχι ομολογία, για το είδος και το περιεχόμενο της «ανάπτυξης» που επιθυμεί αυτό το υβρίδιο μνημονιακής εξουσίας, ο σαμαροβενιζελισμός, για τον τόπο;
Μιας ανάπτυξης πλήρως εξαρτημένης και απόλυτα υποταγμένης στα ιδιωτικά συμφέροντα, που εκχωρεί δημόσιες υποδομές και δημόσια περιουσία, για ψίχουλα. Σε βάρος του δημόσιου συμφέροντος, σε βάρος του περιβάλλοντος.
Σε βάρος των πέντε εκατομμυρίων ανθρώπων του Λεκανοπεδίου Αττικής.
Πέντε εκατομμυρίων ανθρώπων που τα σχέδια αυτά τους στερούν την ανάσα.
Τους στερούν τη ζωή.
Τους στερούν το μέλλον.
Φίλες και φίλοι,
Αυτό το μουντό, το σκοτεινό μέλλον, που άλλοι επιχειρούν να σφραγίσουν, πριν από εμάς, για εμάς, αλλά για το δικό τους συμφέρον, δεν αποτελεί νομοτέλεια.
Και η Περιφέρεια Αττικής μπορεί να είναι σοβαρό εργαλείο μιας διαφορετικής επιλογής.
Όχι στην κατεύθυνση που αποφάσισε στις αρχές του μήνα, κατά πλειοψηφία, το Περιφερειακό Συμβούλιο, δίνοντας το «πράσινο φως» στο Ρυθμιστικό Σχέδιο Αθήνας/Αττικής 2021, που προβλέπει μόλις 2000 στρέμματα πρασίνου από τα συνολικά 6.300 και μάλιστα χωρίς να τα ορίζει ως υψηλό πράσινο.
Η Περιφέρεια Αττικής, με την κατάλληλη πολιτική βούληση, χρησιμοποιώντας ευρωπαϊκά προγράμματα, μπορεί να προωθήσει την πρόταση του Εργαστηρίου Αστικού Περιβάλλοντος του Εθνικού Μετσοβίου Πολυτεχνείου.
Την δημιουργία Μητροπολιτικού, δημόσιου και κοινόχρηστου, Πάρκου, πράσινου, άθλησης και πολιτισμού στο Ελληνικό. Πόλου έλξης, ανοικτού κι εύκολα προσβάσιμου για τους Αθηναίους αλλά και για τουρίστες.
Μια λύση «αναγκαία, εφικτή και φθηνή».
Μια πρόταση υλοποιήσιμη μέσω της επανάχρησης του τεράστιου αριθμού κτιρίων και της αξιοποίησης των υπαρχουσών λειτουργιών και χρήσεων. Χρήσεων ήπιων, ελκυστικών, ανταποδοτικών, συμβατών με το πάρκο που ξέρουμε ότι καλύπτουν τη βιωσιμότητα του, όπως προτείνει η μελέτη των Δήμων και του ΕΜΠ.
Χρήσεων που σχετίζονται με τον αθλητισμό, τον πολιτισμό, την έρευνα και την εκπαίδευση, την πρόνοια, την αναψυχή, τη διοίκηση, τις υπηρεσίες, το τοπικό εμπόριο.
Χρήσεων και λειτουργιών που θα συμβάλλουν σε μια πραγματική ανάπτυξη, με όρους ανθρωποκεντρικούς, βελτίωσης της ποιότητας ζωής, σεβασμού του περιβάλλοντος, με δημιουργία θέσεων δουλειάς με δικαιώματα και αξιοπρεπείς αμοιβές.
Μια λύση που θα δώσει πραγματική ανάσα στις μελλοντικές γενιές. Και δεν θα τις πνίγει, όπως θα γίνει αν υλοποιηθούν οι τσιμεντένιες «αξιοποιήσεις» υπό αδιαφανείς διαδικασίες που προωθεί η κυβέρνηση και το ΤΑΙΠΕΔ.
Όμως για να υλοποιηθεί αυτή η λύση, δεν αρκεί η κινητοποίηση ενός κόμματος.
Ή ενός φορέα.
Ή μιας ομάδας πολιτών.
Χρειάζεται η συντονισμένη δράση της κοινωνίας, των πολιτών, των φορέων της, των θεσμών της Τοπικής Αυτοδιοίκησης.
Η συσπείρωσή τους σε ένα κοινό μέτωπο.
Γιατί το Ελληνικό, με τη μορφή Μητροπολιτικού πάρκου πρασίνου, μπορεί να γίνει η ευκαιρία του Λεκανοπεδίου αλλά και της χώρας. Μέσα από την προώθηση ενός νέου προτύπου ανάπτυξης.
Ενός διαφορετικού μοντέλου ανάπτυξης.
Από τους πολίτες, για τους πολίτες.
Με τη δημιουργία αξιοπρεπών θέσεων εργασίας.
Προς όφελος του περιβάλλοντος.
Με έμφαση στον πολιτισμό.
Στον αθλητισμό.
Με το Δημόσιο κεντρικό μοχλό.
Και την Περιφέρεια Αττικής αρωγό.
Για την ανάσα των κατοίκων της Αττικής.
Για την ανάσα των νέων γενιών.
Για την αξιοπρέπεια του τόπου.
Για το σήμερα των αναγκών της κοινωνίας,
Ας γίνει το Ελληνικό το σάλπισμα του αύριο.
