Καιροί να κάνουμε τα αδύνατα δυνατά – Ομιλία Ρ. Δούρου στην παρουσίαση Βιβλίου Γ. Μηλιού

Φίλες και φίλοι
Συχνά αναρωτιέμαι. Μπορεί ένα βιβλίο να αποτελέσει πράξη αντίστασης; Ή μήπως περιορίζεται σε μια άσκηση αυτοπροβολής του συγγραφέα του; Τα παραδείγματα της δεύτερης περίπτωσης πολλά. Της πρώτης, της αντίστασης πολύ λιγότερα. Όμως είναι αυτό ακριβώς που χρειαζόμαστε σήμερα, σε αυτούς τους καιρούς ψεύδους και εξαθλίωσης που ζούμε.
Το βιβλίο του Μηλιού ανήκει στο πράττειν. Γιατί είναι πράξη αντίστασης.
Αντίστασης ακριβώς όπως την εννοούσε ένας άνθρωπος που είχε γνωρίσει και τον πόλεμο και τη φρίκη του ναζισμού.
Ο Στεφάν Εσέλ.
Ο οποίος πριν από μερικά χρόνια, με ένα μικρό βιβλιαράκι, μας καλούσε να αντισταθούμε.
Και σήμερα το κάλεσμά του ισχύει ακόμη
Και μάλιστα επιτακτικότερο.
Γιατί υπάρχουν ένα σωρό αιτίες αντίστασης.
Με κύρια εκείνη της υπεράσπισης των ζωών μας.
Της δράσης μας κατά των πολιτικών λιτότητας και υποτέλειας.
Και ο Μηλιός αντιστέκεται και παίρνει θέση, παρεμβαίνοντας δημόσια.
Σήμερα όπως και χθες.
Όπως έκανε πάντα. Μέσα από τα περιοδικά που διηύθυνε.
Μέσα από τις τοποθετήσεις που έκανε.
Ως στρατευμένος διανοούμενος της Αριστεράς.
Γνωρίζω ότι ο όρος «στρατευμένος διανοούμενος» έχει συκοφαντηθεί.
Γιατί έχει ταυτιστεί με την αδιαλλαξία και τη μονομέρεια.
Καμία σχέση με τη στάση και τη προσέγγιση του Μηλιού.
Ο οποίος, πριν αναιρέσει, περιγράφει έντιμα το επιχείρημα του αντιπάλου.
Ακριβώς αυτό που δεν κάνει η άλλη πλευρά.
Επιλέγει λάσπη και παραπληροφόρηση.
Δεν πειράζει.
Ο καθείς και τα όπλα του.
Αυτά τον χαρακτηρίζουν.
Τον ίδιο όπως και το χώρο που εκπροσωπεί.
Φίλες και φίλοι,
Το βιβλίο για το οποίο βρισκόμαστε σήμερα εδώ αποδεικνύει το γιατί ο Μηλιός δεν ανήκει στους διανοούμενους εντός γυάλινων τειχών. Στους προστατευμένους διανοούμενους που παρακολουθούν από μακριά τα τεκταινόμενα. Από την ασφάλειά τους.
Γιατί θεωρεί τη συγγραφή δράση. Και πολιτική πράξη.
Γράφει, μιλάει, παρεμβαίνει.
Είναι ολιστικός διανοούμενος που δεν διστάζει να πάρει θέση, απορρίπτοντας τα περί δήθεν αντικειμενικότητας.
Αντικειμενικότητα στους σημερινούς καιρούς δεν μπορεί να υπάρξει.
Πρέπει όλοι μας να επιλέξουμε στρατόπεδο.
Ή με το στρατόπεδο της αλήθειας.
Η με αυτό του ψεύδους και της υποταγής στις πολιτικές που μας εξαθλίωνουν.
Και ο Γιάννης δίνει το παρών.
Επιλέγει την αλήθεια.
Επιλέγει είναι πραγματικά δημόσιος διανοούμενος.
Με σαφή λόγο, ξαναδίνει νόημα σε λέξεις, όπως μεταρρύθμιση.
Λέξεις που το πολιτικό- οικονομικό σύστημα συκοφαντεί συστηματικά.
Σα να φοβάται ότι από αυτές θα προέλθει η επανάσταση.
Για αυτό, για παράδειγμα, έχει κατασυκοφαντήσει τη λέξη «μεταρρύθμιση» που πλέον κοντεύει να ταυτιστεί με την κοινωνική αγριότητα των απολύσεων με τον μανδύα της διαθεσιμότητας και της κινητικότητας.
Ο Μηλιός επιλέγει να βάλει τα πράγματα στη θέση τους.
Και να δώσει τη μάχη των εννοιών, τη μάχη των λέξεων.
Μια μάχη πολιτική. Με λάβαρο τις πάγιες αξίες της Αριστεράς.
Της ελευθερίας, της κοινωνικής δικαιοσύνης, της ισότητας.
Της Δημοκρατίας.
Και δεν διστάζει να συγκρουστεί δημόσια με τα συμφέροντα που βρίσκονται απέναντί μας.
Και το κάνει αυτό με τον τρόπο που γνωρίζει καλύτερα.
Γράφοντας. Και παρεμβαίνοντας.
Δίνοντας το παράδειγμα της στράτευσης γραφής και της πολιτικής δράσης.
Γιατί τα κείμενα του βιβλίου δεν απευθύνονται σε επαΐοντες.
Αλλά σε αγωνιώντες.
Σε πολίτες που αναζητούν λύσεις στους δύσκολους σημερινούς καιρούς, μέσα από αριστερό πρίσμα.
Και το βιβλίο του Γιάννη επιτελεί ακριβώς αυτόν τον ρόλο.
Το ρόλο της πυξίδας σε ταραγμένες εποχές.
Με πολιτικά κείμενα διαυγή που έχουν διπλό χάρισμα: να εμβαθύνουν και να είναι κατανοητά.
Να εμβαθύνουν σε κρίσιμες πτυχές της οικονομικής πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ – πτυχές που συχνά η αντίπερα όχθη διαστρεβλώνει και επιχειρεί να δυσφημήσει.
Ο Μηλιός, με την άνεση εκείνου που γνωρίζει σε βάθος το αντικείμενό του, δεν έχει κανένα πρόβλημα να το αναπτύξει, αντικρούοντας καλόπιστες και κακόπιστες κριτικές.
Και μάλιστα καταφέρνει να εμβαθύνει, χωρίς να αποξενώνει τον αναγνώστη.
Με άλλα λόγια, το βιβλίο, η συλλογή παρεμβάσεων για την ακρίβεια, του Γιάννη, είναι ένα βιβλίο – εργαλείο.
Ένα βιβλίο – εργαλείο σε δύσκολους καιρούς.
Στους μνημονιακούς καιρούς που δοκιμάζουν σήμερα τον τόπο, κατά τους οποίους πολλοί αποφεύγουν να τοποθετηθούν δημόσια. Γιατί απέναντι καραδοκούν οι Λαιστρυγόνες.
Έτοιμοι να διαστρεβλώσουν.
Να γελοιοποιήσουν. Να υβρίσουν.
Όμως ο Γιάννης ανταποκρίθηκε, όχι απλά στο αίτημα των καιρών, αλλά στην προσδοκία των Αριστερών. Και μέσα από τις 240 σελίδες των παρεμβάσεών του δίνει κρίσιμες και τεκμηριωμένες απαντήσεις.
Απαντήσεις για τις εκλογές του 2012, για τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές. Αλλά και για το χρέος, το κούρεμα, τους δανειστές και για τη διαπραγμάτευση. Και τέλος για την εναλλακτική πρόταση της Αριστεράς.
Απαντήσεις με αριστερό πρόσημο.
Απαντήσεις ρεαλιστικές.
Απαντήσεις χρήσιμες.
Που αντικρούουν πειστικά, σημείο προς σημείο την προπαγάνδα των διαπλεκόμενων ΜΜΕ και της κυβέρνησης περί μονόδρομων και δήθεν αναγκαίων λύσεων.
Και σήμερα περισσότερο από ποτέ άλλοτε, ο κόσμος της Αριστεράς έχει ανάγκη του τεκμηριωμένου λόγου ενός διανοούμενου όπως ο Μηλιός.
Ενός λόγου που να δείχνει ότι είναι δυνατά τα αδύνατα.
Ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει, μπορεί και είναι σε θέση, όχι μόνο να καταγγείλει και να αποδομήσει τη νεοφιλελεύθερη κριτική αλλά και να προτείνει λύσεις. Να δείξει ότι είναι σε θέση να ασκήσει τη διακυβέρνηση της χώρας.
Γιατί ας μην ξεχνάμε ότι το δεύτερο συστατικό του τίτλου του βιβλίου, αναφέρεται στην κυβέρνηση της Αριστεράς, που θα προκύψει μέσα από την κρίση.
Φίλες και φίλοι,
Ο δρόμος προς την κυβέρνηση της Αριστεράς περνά μέσα από τις αυτοδιοικητικές εκλογές. Μέσα από τις εκλογές για τους δήμους και τις περιφέρειες.
Μάχες που πρέπει οπωσδήποτε να κερδίσουμε.
Για να γυρίσει σελίδα ο τόπος.
Με μια κυβέρνηση της Αριστεράς με τη στήριξη ενός όσο το δυνατόν πλατύτερου κοινωνικού μετώπου.
Γιατί, όπως παρατηρεί ο Μηλιός, «η επερχόμενη κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι ουρανοκατέβατη, είναι γέννημα μιας συγκυρίας που θα έχει ως διακύβευμα την ανάταση του κόσμου της εργασίας και ένα καλύτερο μέλλον. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι η μόνη δύναμη που μπορεί να κυβερνήσει όπως απαιτούν οι δύσκολοι καιροί στους οποίους ζει η πλειονότητα της κοινωνίας».(σελ. 205)
Δύσκολοι καιροί.
Καιροί όμως ανάτασης.
Καιροί για να κάνουμε τα αδύνατα δυνατά.
Ξεκινώντας από την Αθήνα και την Αττική.
Βάζοντας τις βάσεις της ανατροπής και της ελπίδας.
Όχι για το αύριο.
Αλλά για το σήμερα.